Screenshot YouTube
In de diverse dorpen, kibboetsiem en moshavim nabij de grens met Gaza wordt nu gezeefd. Hoort u waarschijnlijk niets van in uw media, maar soldaten gaan daar – op handen en knieën – centimeter na centimeter vooruit, terwijl ze alles zeven: zand, grind, alles wat ze tegenkomen.
Een vreemde zou kunnen denken dat er misschien naar goud gezocht wordt. Of naar diamanten. Helaas is dat niet zo. Er wordt naar menselijke resten gezocht, want meer dan 140 slachtoffers zijn nog niet geïdentificeerd. Ik heb het over slachtoffers van de slachtpartij van 7 oktober, toen Hamas besloot de wereld te laten zien wie ze werkelijk zijn en wat ze werkelijk willen: beesten die Joden willen misbruiken en doden. Niet altijd in deze volgorde.
Een deel van de slachtoffers is zodanig verbrand dat er niets is overgebleven waarbij ze geïdentificeerd kunnen worden. Dus gaan soldaten op handen en knieën alles zeven. Als is het maar een overblijfsel van een speen, luier, beertje – het maakt nu niet meer uit.
Een deel van de slachtoffers van die Zwarte Zaterdag werden met een kind vastgebonden, levend met benzine overgoten en daarna in de fik gezet. In Europa is dit al geen nieuwsitem meer. De stemmen van “ja maar…” en “hebben de Joden wel verdient” hebben de feitelijke reportage overgenomen. De waarheid is onbelangrijk geworden terwijl het populistische gelieg hoogtij viert.
“From the river to the sea” is een populaire leus geworden en mag van vele regeringen gebruikt worden. Dat het hier gaat over de totale vernietiging van ons land vindt men zwaar overdreven. Dat het hier gaat over de totale uitroeiing van het Joodse Volk geeft meer en meer mensen het gevoel van voldoening – maar niet bij ons.
Onze geschiedenis heeft ons geleerd om bedreigingen serieus te nemen. Het uiten van deze vreselijke zin betekent niet minder dan de wil om mij en mijn familie om te brengen, samen met al mijn landgenoten. En daar gaan we niet aan meewerken. Helaas is de bloeddorst van de schreeuwlelijkerds hierbij niet gelest: wereldwijd is het duidelijk dat eenieder die deze leus roept, zingt of boven het hoofd draagt, eropuit is Joden van de wereld te vervangen. Velen zullen nu hun hoofd schudden en zeggen dat het heus niet zo'n vaart zal lopen.
Op 22 november aanstaande gaat u stemmen in Nederland. Ik stem niet, hoewel ik stemrecht heb. Ik woon in Israël en het lijkt me ongepast om vanuit het buitenland te stemmen over wat er in Nederland moet gebeuren. Ik hoop dat de stemgerechtigden in Nederland zullen stemmen voor wat goed is voor Nederland. Maar de uitslag van deze verkiezingen bepaalt het gezicht van Nederland en de koers van Nederland.
Ik wil geen voorkeur uitspreken, maar wil u eraan herinneren dat ook Nederland tussen rivieren en de zee ligt. En dat de bloeddorst van de opgefokte menigten, die amper Nederlands spreken, ook na het uitroeien van Joden nog lang niet voorbij zal zijn.
