Afgetreden generaal-majoor Nitzan Alon: Israëlisch vuur na 7 oktober doodde de meeste gevangenen in Jabaliya vanwege inlichtingen lacunes

Nitzan Alon. Foto Ynet

Vorige week werd Sudthisak Rinthalak door Hamas vrijgelaten, de 254e gijzelaar die naar Israël terugkeerde, naar Israël gebracht en wordt vandaag naar huis gevlogen. Generaal-majoor Nitzan Alon , die was afgetreden als hoofd van het hoofdkwartier voor gijzelaars en vermiste personen van de Israëlische strijdkrachten, ontving het nieuws thuis in het zuiden, schrijft Ynet.

Hij beschreef de identificatie op dezelfde kalme toon die hij tijdens zijn hele militaire carrière had aangeslagen, zelfs toen hij sprak over een beproeving die gekenmerkt werd door angst, verlies, politieke druk en pijnlijke morele beslissingen.

In zijn eerste interview sinds hij zijn post verliet, zei Alon dat de missie pas echt zal eindigen wanneer de laatste gijzelaar, Ran Gvili , terugkeert. Hij stemde ermee in om te spreken, zei hij, om de duizenden Israëliërs te eren die zich hadden ingezet om gijzelaars terug te halen. "Schrijf 'wij', niet 'ik'," hield hij vol.

Alon zei dat niemand hem op 7 oktober formeel had aangesteld. Nadat hij officieren had gebeld die hij kende bij de Militaire Inlichtingendienst, kreeg hij te horen dat hun eenheden de verantwoordelijkheid zouden nemen voor het lokaliseren en terugbrengen van de gijzelaars en vroeg of hij zich wilde aansluiten. Die nacht werd een geïmproviseerd commandocentrum opgezet. "We hebben er 100 computers ingebouwd", zei hij. "Tegen zondag werkten er al meer dan 100 mensen." In de daaropvolgende dagen werd het kader geformaliseerd. Alon zei dat hij aanvankelijk vrijwel geen contact had met de toenmalige stafchef van de IDF, Herzi Halevi : "Hij was extreem druk. Ik heb hem niet onderbroken, en hij heeft mij ook niet onderbroken."

De operatie begon met 3146 vermisten, van wie velen later dood of ondergedoken werden teruggevonden. Twaalf mensen bleven maandenlang vermist, hetzij omdat hun lichamen door branden waren verwoest, hetzij omdat ze naar Gaza waren gebracht. Na wekenlang werk werden 251 gijzelaars bevestigd, later aangevuld met de lang vastgehouden gevangenen Hadar Goldin, Oron Shaul, Avera Mengistu en Hisham al-Sayed.

Alon zei op 7 oktober: "Iedereen die je vertelt dat ze die dag het hele plaatje begrepen, vertelt niet de waarheid." De schok, zei hij, was nationaal. Zijn team was de eerste dagen bezig met het organiseren van informatiestromen die ze "blauwe inlichtingen" noemden – materiaal van sociale media, gestolen terroristische camera's, politiebeelden en getuigenissen van geëvacueerde gemeenschappen – en "rode inlichtingen", verzameld in Gaza door de militaire inlichtingendienst, de Shin Bet en andere eenheden.

Beide bevatten expliciet bewijs. Op het hoogtepunt van de inspanning leverden zo'n 2500 mensen een bijdrage, waarvan er op elk willekeurig moment ongeveer 500 actief waren.

Drie weken na de aanval, toen de grondmanoeuvres van de IDF begonnen, had het team een ​​ruw idee van de locatie van sommige gijzelaars, maar Hamas verplaatste ze regelmatig.

Verschillende gijzelaars kwamen om het leven nadat ze Gaza levend bereikten, vaak tijdens hevige gevechten. Alon vertelde over de dood van Tamir Nimrodi, die sneuvelde bij een luchtaanval op een gebouw waarvan Israël niet wist dat hij werd vastgehouden. Een andere gijzelaar, Chen Goldstein-Almog, overleefde nadat het gebouw waar ze werd vastgehouden was afgeschermd voor Israëlische aanvallen; een explosie in de buurt vernielde ramen en deed muren schudden. "De angst die onze eigen luchtaanvallen veroorzaakten, kwam steeds weer terug in de verhalen van de gijzelaars", zei hij.

Het bevestigen van sterfgevallen zonder lichamen vereiste uitgebreid inlichtingenwerk en religieuze toestemming. Het hoofdkwartier creëerde een categorie genaamd "Meest waarschijnlijk overleden" en het opperrabbinaat stelde procedures op voor burgers. "We hebben Hamas verteld wie de familie Bibas heeft ontvoerd", zei hij, in de hoop dat druk zou leiden tot de teruggave van hun lichamen.

Yarden, Shiri en Ariel (4) en Kfir (1). Foto Ynet

Vanaf het begin waren er meerdere buitenlandse actoren bij betrokken. De voormalige Amerikaanse president Joe Biden drong er bij Qatar op aan om te helpen bij de vrijlating van de Amerikaanse burgers Natalie en Judith Raanan. Qatar deed wat het moest doen. Egypte probeerde vervolgens zijn invloed te tonen door te helpen bij de terugkeer van Yocheved Lifshitz en Nurit Cooper. Rusland, zei Alon, deed pogingen, maar slaagde er slechts in één gijzelaar, Roni Krivoi, te bevrijden.

Alon zei dat de Israëlische regering minimaal betrokken was bij de eerste grote gijzelingsdeal in november 2023. "De regering was druk met andere zaken", zei hij. "Mossad-leider David Barnea en ik hadden bijna volledige vrijheid." Dat veranderde in de daaropvolgende maanden, toen ministers herhaaldelijk ingrepen. Alon gaf toe dat hij alleen reisde wanneer hij geloofde dat de gesprekken vooruitgang zouden boeken, hoewel hij desondanks twee mislukte rondes in Parijs en Warschau bijwoonde.

De interne concurrentie tussen Qatar en Egypte bepaalde een groot deel van de bemiddeling, zei hij, terwijl Hamas-leiders een duidelijke hiërarchie handhaafden, met Yahya Sinwar als hoogste autoriteit. De Amerikaanse betrokkenheid onder president Donald Trump was duidelijk anders. Alon zei dat de toenmalige CIA-directeur Bill Burns een beperkt effect had, omdat de bemiddelende staten niet genoeg druk op Hamas uitoefenden. "Ze vertelden Hamas dat de gijzelaars een last waren. Sinwar was het daar niet mee eens. Voor hem was elke gijzelaar waardevol."

Het hoofdkwartier creëerde een omvangrijk systeem voor de communicatie met families, gericht op transparantie, behalve wanneer informatie de veiligheid of de privacy van de gijzelaars bedreigde. In zeldzame gevallen kregen families te horen dat hun dierbaren nog leefden voordat de inlichtingendienst bevestigde dat ze overleden waren. "Dat waren verwoestende momenten", zei Alon.

Hij zei dat de massaprotesten in Israël "veel minder dramatische impact op de onderhandelingen hadden dan velen beweerden." Hamas geloofde aanvankelijk dat de demonstraties haar positie versterkten, maar begreep later dat dit niet het geval was.

Eind 2023 beïnvloedden de aanbevelingen van het hoofdkwartier de operaties van de IDF om de risico's voor gijzelaars te verminderen, wat soms tot spanningen met commandanten in het veld leidde. "Formeel stelden we geen grenzen; in de praktijk wel", zei hij.

De meest pijnlijke momenten voor het team, voegde hij eraan toe, waren de moord op zes gijzelaars bij twee incidenten in Khan Younis en Rafah. Over de onbedoelde dood van drie andere gijzelaars – Yotam Haim, Alon Shamriz en Samer Talalka – door IDF-troepen in december 2023, zei hij dat het incident voortkwam uit foutieve aannames ter plaatse.

Samer Talalka (L), Alon Shamriz (R), Yotam Haim (R). Foto Ynet

Alon zei dat alle besproken gijzelaarsdeals gefaseerde vrijlatingen voorzagen. In november 2023 overtuigde Israël Hamas ervan dat gijzelaars jonger dan 18 jaar die zich nog niet hadden aangemeld, als minderjarigen moesten worden beschouwd, waardoor het aantal in aanmerking komende kinderen toenam. Sinwar probeerde later zeven vrouwen als soldaten te classificeren om hun vrijlating te voorkomen; Israël weigerde. De deal strandde omdat Hamas die vrouwen achterhield en omdat het Israëlische kabinet stemde voor hervatting van de oorlog, ongeacht Hamas' aanbod.

Alon verwachtte dat de onderhandelingen na een paar dagen van gevechten zouden worden hervat, maar de gesprekken liepen maandenlang vast. Humanitaire stappen die de dialoog hadden kunnen hervatten, werden herhaaldelijk afgewezen of uitgesteld. Als gevolg hiervan bleven tientallen gijzelaars – waaronder 24 Thaise burgers die Hamas van plan was zonder voorwaarden vrij te laten – nog een jaar gevangen.

Alon zei dat hij overwoog af te treden vanwege de patstelling, maar besloot dat aanblijven op zijn post meer gijzelaars naar huis zou helpen. "Als ik was vertrokken, zou ik mezelf levend opeten", zei hij.

De overeenkomst van januari 2025 werd afgerond met de betrokkenheid van Trumps gezant Steve Witkoff. Toen Hamas een verdere Israëlische terugtrekking in Gaza eiste, weigerde Israël, maar stemde het wel in met de vrijlating van nog eens tien Hamas-gevangenen. "Het ging erom een ​​akkoord te sluiten", zei Alon. Hij prees Trumps adviseur Jared Kushner voor zijn doorslaggevende rol in de meest recente overeenkomst en zei dat hij in de regio wordt beschouwd als "een prins", met sterke invloed in Arabische hoofdsteden.

Alon uitte zijn scepsis over een opkomende Amerikaanse visie voor een herbouwd Gaza, bestaande uit nieuwe steden zonder vluchtelingenkampen. "Je kunt iemand uit Beit Lahiya niet vertellen dat hij nu in Rafah woont", zei hij. "Gaza is getraumatiseerd, maar is niet alles vergeten. Hamas zal niet snel opgeven."

Hij zei dat Israël de oorlog begon met het principe "eerst de gijzelaars, later Hamas", maar de regering koos een andere weg. Of de kosten van de oorlog de moeite waard zullen zijn, zei hij, hangt af van één uitkomst: "Als Hamas aan de macht blijft in Gaza, hebben we geen van onze doelen bereikt. Als Hamas wordt ontmanteld, zullen mensen nog steeds over de prijs debatteren – en velen zullen beweren dat een soortgelijke overeenkomst veel eerder had kunnen worden bereikt."