Bijna twee jaar na de Hamas aanval met een bloedbad, lanceert Kibbutz Be'eri zijn eerste whisky

Single Be'eri whisky. Foto PR / Ynet

Wat eruitziet als een gewone fles whisky, is in werkelijkheid een symbool van heropleving in de regio rond de grensgemeenschappen van Gaza. Twee jaar na het Hamas-bloedbad van 7 oktober lanceert Kibbutz Be'eri zijn eerste whiskylijn, meldt Ynet.

Haim Jelin vertelt nu hoe het idee kort na 7 oktober ontstond: gerst zaaien op de bloedige velden van de kibboets om whisky te maken. Het project ontstond tijdens een avond vol verhalen over verlies, tranen, hoop en alcohol.

Haim Jelin. Foto PR / Ynet

Zo ontstond “Single Be'eri”, een eerbetoon aan de single malt van de kibboets, die naar verwachting een hit zal worden op het internationale whiskyfestival in Tel Aviv dat deze week plaatsvindt.

Deze week zullen Haim Jelin, Avida Bachar en andere leden van de “Kibbutz Be'eri Whiskey Club” eindelijk hun kleine, stevige fles vasthouden, de fles die Jelin speciaal heeft uitgekozen. “Het is een fles die prettig is om te knuffelen, want op dit moment hebben we allemaal een knuffel nodig.”

Het label draagt ​​de naam “Single Be'eri”, een knipoog naar de beroemde Singletrack van de kibboets, het eerste mountainbikepark van Israël.

"Dit is veel meer dan alleen whisky maken; het is een spirituele missie; een missie van heropleving", zegt Jelin, het voormalige hoofd van de regionale raad van Eshkol, zijn normaal gesproken zelfverzekerde stem is nu gebarsten en zacht.

"De gerst voor de whisky groeide op onze velden midden in de oorlog, ten oosten van de bloedige Route 232, behalve waar de tanks nog stonden. Terwijl we samenwerkten met het leger en de Gaza-divisie te midden van zware bombardementen. We wisten dat deze gerst een doel en een bestemming had." Deze whisky uit een getroffen kibboets staat symbool voor de koppige vastberadenheid van de grensgemeenschappen in Gaza om weer op te staan.

"Het begon allemaal op een volkomen gebroken avond in februari 2024, vier maanden nadat de oorlog in Gaza was uitgebroken, toen we leden van de whiskyclub van de kibboets uitnodigden naar de M&H (Milk and Honey) Distillery in Jaffa", vertelt Tal Chotiner, VP Sales van de succesvolle Israëlische distilleerderij die de whiskyclub van de kibboets heeft overgenomen.

"Er waren ongeveer 60 mensen, allemaal whiskyliefhebbers, oude vrienden. We zaten met hen op de productievloer, schonken whisky en eten, en mensen begonnen op 7 oktober openhartig te vertellen over wat ze hadden meegemaakt.

Achteraf gezien bleken ze hun meest persoonlijke verhalen nog niet te hebben gedeeld, totdat iemand begon over zijn vermoorde zoon en een ander over zijn vermoorde vrouw.

De alcohol en de bijeenkomst, buiten hun hotel op een neutrale plek, maakten de emoties los. Haim Jelin begon tussen mij en Tomer Goren, hoofddistilleerder bij M&H, te rennen.

Samen met Jelin en mij is Tomer de derde partner in de Be'eri whisky-onderneming. Jelin draaide zich naar ons om en zei: 'Luister, ze praten. Ze stellen zich open. Ze delen hun verhalen. Dat is nog nooit eerder gebeurd; ze hebben nooit aan iemand verteld wat er is gebeurd.'

Chotiner, normaal gesproken een stoere kerel, wordt emotioneel: "Een van de jongens moest in een rolstoel de trap van de distilleerderij op worden gedragen." Hij doelde op Avida Bachar, het legendarische hoofd van de agrarische sector in Be'eri, die zijn vrouw Dana en zoon Carmel verloor bij het bloedbad op 7 oktober en zelf op 7 oktober ernstig gewond raakte.

"Vandaag loopt Avida al met een prothese," benadrukt Chotiner met een glimlach, "maar toen had hij zijn been in een spijkerbroek gebonden. Plotseling vroeg hij: 'Wacht eens even, waarom zaaien we geen gerst in Be'eri?'"

Het was drie maanden geleden dat Be'eri's velden waren geploegd en ingezaaid met tarwe, velden waar nog nooit gerst was geplant, in ieder geval niet voor whisky. Niet in de afgelopen 150 jaar.

"Dus een paar gekke mensen ontmoetten elkaar in de distilleerderij in Jaffa, en het resultaat was een project van 250 dunam dat 139 ton gerst opleverde van twee soorten die waren ontwikkeld op basis van bijbelse gerst, dat wil zeggen, lokale soorten. Daarop besloten we ter plekke om Be'eri whisky te maken," concludeerde Chotiner.

"Onderweg kwamen we er ook achter dat 150 jaar geleden, tijdens het Britse mandaat, gerst werd verbouwd in de grensgebieden van Gaza en omstreken en per boot naar Engeland werd verscheept voor de bierindustrie. Maar we kozen voor nauwelijks specifiek voor whisky geschikte gerst", aldus Jelin.

Die winter zaaiden ze de velden in. Een paar maanden later, in mei 2025, hadden ze de gerst geoogst en naar twee mouterijen in Oostenrijk en Duitsland verscheept. Daar werd de gerst gekiemd, geroosterd en gedroogd om suikers en smaken te ontwikkelen, en vervolgens gemalen, gekookt en gedistilleerd in de M&H-distilleerderij in Jaffa.

"Zelfs in dat vroege stadium, na de distillatie, proefden we de vloeistof, die nog lang geen whisky was, maar we herkenden al de smaken waar we naar streefden", zegt Chotiner. "We zetten het proces voort en wisten precies wat voor soort whisky we uiteindelijk zouden produceren, na rijping in speciaal door ons geselecteerde vaten met een aards karakter dat paste bij de gerst van Be'eri. We kunnen nu al zeggen dat de kwaliteit buitengewoon is."

"De Duitsers en Oostenrijkers waren zo onder de indruk van wat we hen stuurden, dat ze de hele voorraad wilden kopen", voegt Jelin er enthousiast aan toe. "Natuurlijk hebben we het niet aan hen verkocht."

Deze week wordt de whiskyfles van Be'eri gelanceerd op Whisky Live Israel 2025 in Tel Aviv. "Wat we nu proeven en 'Single Be'eri' noemen, is een eerbetoon aan de whisky die we uiteindelijk zullen hebben", aldus Jelin.

"Het was voor mij belangrijk dat dit eerbetoon vóór 7 oktober werd uitgebracht, nu we twee jaar geleden de oorlog in Gaza uitbraken, wetende dat herstel mogelijk is", vervolgt Jelin, die optimisme uit de pijn weet te persen.

Haim Jelin op de maaidorser. Foto: CamelCopter

'Single Be'eri', met zijn dubbele betekenis, is ook vernoemd naar het singletrack fietspad van de kibboets, dat in 2005 werd aangelegd. Het werd een populaire bestemming voor fietsers, waaronder de Be'eri-fietsgroep, waarvan Bachar en Jelin lid waren. Bachar is nog niet teruggekeerd naar de fietswereld, zegt Jelin, maar belooft dat die dag zal komen.

"De naam 'Single Be'eri' begint aan te slaan. Mensen komen naar de tentoonstelling en vragen naar onze 'Single Be'eri'-whisky", zegt Jelin. "Het was belangrijk voor ons om deze whisky te distilleren, de betekenis achter de productie te destilleren, het merk te vestigen en ons gezamenlijke bedrijf en onze eigen mouterij op te richten. Maar het allerbelangrijkste was terugkeren naar de velden, naar het land, om het te bewerken en de greppels in te zaaien."

Degene die de loopgraven heeft gezaaid, was Hagay Hakar, een lid van Kibbutz Be'eri, wiens ouders, Ze'ev en Zehava Hakar, op 7 oktober in de kibboets werden vermoord.

Hagay en zijn vrouw Idan vierden ook hun eerste bruiloft in Be'eri na het bloedbad, uit een streven naar terugkeer en heropbouw. ​​Het was, volgens de aanwezigen, een van de meest ontroerende momenten die de kibboets ooit heeft meegemaakt.

"Hagays vader, Ze'ev, die werd vermoord in het huis van Pesi, was de beste tarweteler in de Negev, een echte professional", zegt Jelin. "Nu heeft zijn zoon het stokje overgenomen en is hij de opvolger van Avida. Hagay is degene die de gerst zaaide, bewaterde, verbouwde en oogstte.

"Het is ongelooflijk ontroerend dat we nu wachten op de eerste zending terug van de mouterij in Europa. We gaan whisky maken van Be'eri's allereerste mout, en we zullen die samen opdrinken als hij over drie jaar in de winkels ligt. Voor ons is dit een historisch moment, en we nodigen iedereen uit die we kunnen", belooft Jelin.

Tal Chotiner. Foto: CamelCopter

Maar Jelin spreekt niet alleen over het historische moment, maar ook over genezing. "Toen Avida, die zijn vrouw en zoon verloor, zei: 'We blijven zaaien, wat er ook gebeurt', werd het zaaien ook helend voor mij, voor Hagay en voor Avida. Wij drieën zijn overlevenden van 7 oktober. We waren erbij. We hebben dierbaren verloren. En dit zaaien symboliseert herleving. Ons hoofd opheffen en vooruitgaan.

Die avond in de distilleerderij in februari 2024, met Chotiner en Goren, was groter dan wij.

We zaten daar in Jaffa, allemaal gewond, terwijl de gevechten in de grensregio van Gaza voortduurden, met elke dag doden en gewonden, en toch praatten we over zaaien, wat er ook gebeurde, zelfs toen de kanonnen bulderden. Het is moeilijk om de emotionele last, de angst en het herstel onder woorden te brengen. We begrepen dat we dit samen moesten doen.

"Ik geloof diep in de menselijke geest, in gedeelde energie, in het universum dat verbindingen legt. Hoe kun je anders verklaren waarom Tal, Tomer, Avida, Hagay en ik met elkaar verbonden zijn? Waarom is de whiskyclub bij elkaar gekomen? En hoe zijn fatsoenlijke, eerlijke mensen bij dit project betrokken geraakt?" "Het moet de liefde zijn die we uitstralen," zegt Jelin, eraan toevoegend dat een deel van de opbrengst van de whiskyverkoop, in Israël en daarbuiten, zal worden gebruikt voor de wederopbouw van de grensregio Gaza.

Hoe zit het met de wereldwijde verkoop? Wie zou er tegenwoordig nog een product met een Israëlisch label willen kopen, gezien de handelsbetrekkingen met Israël? "Natuurlijk wel," benadrukt Jelin. "De Duitsers en Oostenrijkers hebben al aangeboden om bij ons te kopen, maar we hebben niet verkocht."

"Wat we produceren is van topkwaliteit. En de mouterij die we hier in de grensregio van Gaza bouwen, of het nu in Be'eri, Kfar Aza of Alumim is, zal state-of-the-art zijn. We zullen alle grote bier- en whiskyproducenten erbij betrekken.

"Alles wat we hebben gedaan, heeft ertoe geleid dat we in feite een nieuwe industrie in de Negev hebben gecreëerd, met de beste whisky die ooit in Israël is gemaakt.

Ja, de wereld is nu tegen ons, maar wacht maar tot ze het proeven. Dan gaan er weer deuren open.

Jelin is niet alleen een man van het land en van het volk, hij is ook een voormalig politicus die ooit door de gangen van de Knesset zwierf. Maar hij besefte al snel dat dit niet de juiste plek voor hem was, ook al heeft Israël volgens hem dringend behoefte aan nieuw leiderschap en nationale heling.

"In Be'eri, Kfar Aza, Nir Oz, het Gijzelaarsplein (in Tel Aviv) en overal blijft de pijn bestaan. En we zien niet waar deze regering ons naartoe leidt," zegt hij. "Maar ik ben een onverbeterlijke optimist. Dat is gewoon wie ik ben. Bovendien moeten boeren optimisten zijn; we weten nooit wat het volgende seizoen zal brengen."

Hij voegt toe: “Al op 12 oktober, nog voordat de beweging 'Tekuma' begon, hebben we hier 'Ofek Hadash' (Nieuwe Horizon) opgericht om uit te zoeken hoe we tijdens de oorlog konden blijven boeren en hoe we het gevoel van veiligheid in het grensgebied van Gaza konden herstellen.

Gerstoogst met een maaidorser in Kibboets Be'eri. Foto: CamelCopter

We zaten met gepensioneerde generaals en reservisten van het Israëlische leger en hadden binnen vijf dagen landbouwplannen opgesteld; want uiteindelijk schuilt er een kracht in de verbondenheid met de bodem, de band tussen mens en land. Dat is heel belangrijk in ons leven.

“Ik geloof in iets minder beton en veel meer aarde”, voegt hij toe, “ook al breng ik nu de helft van de week in Tel Aviv door en geniet ik er echt van.

Ondanks de pijn kijk ik om me heen en weet ik dat het beter zal gaan. We zullen uiteindelijk een regering hebben die zich richt op genezing, want dat is wat we nodig hebben. We hebben geen eindeloze debatten over een Palestijnse staat nodig, maar juist echte actie voor ons eigen interne herstel.

Ga je terug naar de politiek?

"Ik zal deel uitmaken van het volk en spreken over de spirituele en morele dimensie die we moeten helen. Want dat is iets wat politici niet weten, of zelfs maar proberen te doen. Misschien zouden ze kunnen leren door te kijken naar fatsoenlijke mensen uit het publiek. Maar de politiek zoals die nu is, is niets voor mij. Wil ik terugkeren, dan zou er iets drastisch moeten veranderen."

Ondertussen concentreert hij zich op whisky, vrienden, landbouw en dromen. En op het destilleren van iets diep persoonlijks uit de ziel van de mensen in de grensgemeenschappen van Gaza. Zij begrijpen dat als je diep genoeg in de ruïnes kijkt, je een sprankje verlossing zult zien.