Boaz Zalmanowicz, zoon van de door Hamas gedode gijzelaar Arie Zalmanowicz: 'Vader is thuis, maar 13 families wachten nog'

Boaz Zalmanowicz (L) en zijn vader Arie. Foto Boaz

De familie van Arie (Zalman) Zalmanowicz , een van de oprichters van kibboets Nir Oz, uitte woensdag zowel verdriet als stille opluchting nadat zijn lichaam vanuit de Gazastrook naar Israël werd teruggebracht. Sinds 7 oktober werd hij daar vastgehouden door Hamas-terroristen, schrijft Ynet.

"Papa is terug. Dertien door Hamas vermoorde gijzelaars zitten nog steeds in Gaza, en hun families wachten. We staan ​​hen bij tot de allerlaatste gijzelaar is teruggekeerd", schreef zijn zoon Boaz Zalmanowicz woensdagochtend in een bericht, slechts enkele uren nadat de Israëlische regering de terugkeer van zijn vader had bevestigd.

Later, in een interview met ynet, beschreef Zalmanowicz zijn gevoelens als een mix van ongeloof en ingetogen troost. "Deze ochtend zit vol clichés, maar er is eigenlijk geen andere manier om te beschrijven hoe het voelt," zei hij. "We hebben samen met de andere gijzelaarsfamilies en met het hele publiek gevochten om vader thuis te krijgen. Gisteravond kregen we te horen dat hij was teruggekeerd als onderdeel van de overeenkomst. Het is moeilijk te definiëren wat we voelen, maar er is geen twijfel dat het een zekere opluchting is."

Twee maanden na het begin van de oorlog maakte kibboets Nir Oz bekend dat de 86-jarige Arie Zalmanowicz, die op 7 oktober door Hamas-terroristen was ontvoerd en naar Gaza was gebracht, was vermoord. Zalmanowicz was een van de oprichters van de kibboets, vader van twee kinderen en grootvader van vijf kleinkinderen.

Boaz zei dat de familie dinsdagavond door een IDF-officier op de hoogte werd gebracht dat het lichaam van zijn vader was gevonden. "We wisten al lang dat hij weg was", zei hij. "We weten dat hij half november is vermoord, maar we wachten al een tijdje om hem terug te brengen naar de velden."

Zalmanowicz beschreef zijn vader als een man die de pioniersgeest van Israëls vroege jaren belichaamde. "Hij was een stadsjongen uit Haifa die op het land ging werken en zijn zionisme leefde door arbeid, niet door te praten," zei hij. "Dat was de essentie van zijn levenswerk, van zijn wezen. De stichting van Nir Oz en het bewerken van het land waren deel van hem. Je kunt die dingen niet loskoppelen van wie hij was – ze waren één en hetzelfde."

Over het voortdurende herstel van de kibboets zei Boaz dat hij geloofde dat zijn vader de wederopbouw zou hebben beschouwd als een voortzetting van zijn levensmissie. "Als hij kon zien wat er nu begint, zou hij het ervaren als de voortzetting van zijn werk", zei hij.

Zalmanowicz benadrukte dat ondanks de terugkeer van het lichaam van zijn vader, de strijd voor de overgebleven gijzelaars nog lang niet voorbij is. "We kennen het lijden dat de families doormaken en we staan ​​achter hen – naast de dertien families die hun dierbaren nog niet naar huis hebben kunnen halen", zei hij.

"Het zou niet juist zijn om nu te stoppen, en het gaat niet alleen om eerlijkheid – het gaat om een ​​gedeeld lot. We zullen alles blijven doen wat we kunnen en onze stem laten horen voor de terugkeer van de dertien vermoorde gijzelaars die nog steeds vastzitten. Onze geliefde Amiram Cooper is de laatste uit Nir Oz die nog gevangen zit, en natuurlijk zijn er nog anderen."

Hij noemde de langdurige gevangenschap van de gijzelaars "een bloedende wond die moet worden gesloten door de overgebleven vermoorde gijzelaars terug te halen." Hij voegde eraan toe: "Daarna moet onze leiding zich bezinnen op het gebrek aan leiderschap en empathie jegens de families van de gijzelaars. Ik roep onszelf, het publiek en de hele natie op om te blijven vechten voor de 13 overgebleven gijzelaars."