Foto via Ynet
Wanneer Yuval Albo uit Moshav Ramot Naftali in het noorden van Israel zijn perenboomgaarden gaat cultiveren, slechts een kilometer van een nabijgelegen Libanees dorp, kijkt hij vol ongeloof naar de routine van het leven aan de andere kant van de grens.
"Er staan daar auto's die zoals gewoonlijk rondrijden en de boeren bewerken hun land. Alleen hier werd iedereen geëvacueerd en zijn er nog maar zo weinig van ons over", beschrijft hij boos de situatie tegen Ynet.
Nog maar twee weken geleden raakte een raket afgevuurd door de terreureenheden van Hezbollah zijn nederzetting, ongeveer 70 meter van zijn huis. Desondanks weigert Albo zijn land te verlaten en denkt hij dat de evacuatie van tienduizenden van zijn buren uit de nederzettingen aan de conflictlijn een prestatie was voor de terroristen.
Ik ben geen voorstander van een vertrek", legt hij uit. ‘Het is noch een manier, noch een methode om te ontsnappen en in de verdediging te gaan. We moeten de bewoners onmiddellijk hierheen terugbrengen. Het zal ons doden en gewonden kosten, maar het leger zal gedwongen worden in de aanval te gaan, zodat we hier kunnen leven. in vrede."
Albo vertrouwt er niet op dat de staat zorg draagt voor het compenseren van de boeren voor verliezen op hun velden en boomgaarden, en neemt een groot risico als hij probeert iets te sparen voor de toekomstige opbrengst.
"Dit is geen fabriek waar je de machines aan en uit kunt zetten wanneer je wilt. Je werkt een heel jaar op een perenboomgaard en komt tot een oogst die twintig dagen duurt. Ik moet het minimaal vereiste doen, zodat volgend jaar Ik zal fruit hebben", legt hij uit.
“In 2006 kregen we onmiddellijk een compensatie voor elke dunam land en we vertrokken. Maar nu weet ik niet hoe lang de oorlog zal duren en begrijp ik dat het niet zeker is dat de staat voor de compensatie van mij zal zorgen. Ze hebben ons nodig om een batterij adviseurs, advocaten en accountants in te huren om deze verschrikkelijke bureaucratische formulieren in te vullen. Waarom helpen ze ons niet?"
Albo houdt ook een kippenhok voor voedsel. Zondagochtend kreeg hij een nieuw koppel van 21 kuikens. “Ik zie mijn werk ook als een missie: ervoor zorgen dat mensen op het land iets te eten hebben”, zegt hij. "Wie zorgt ervoor dat er gevogelte in de schappen van de supermarkt ligt?".
