top of page

COMMENTAAR Ron Ben Yishai: Trumps warme omhelzing is een teken van een groter vredesplan voor het Midden-Oosten

Foto van schrijver: Joop SoesanJoop Soesan

Foto GPO


Laat u niet misleiden door de nonchalante manier van spreken van Donald Trump. De Amerikaanse president verraste velen, samen met premier Benjamin Netanyahu, met zijn openheid, ernst en beheersing van de kwesties. Hij maakte duidelijk dat hij een gestructureerd plan heeft voor het Midden-Oosten op weg naar wat hij een langverwachte vrede noemt, zegt Ron Ben Yishai, en legt hij in Ynet uit wat we kunnen verwachten en hoe Netanyahu in de problemen komt.


Ondanks de warme omhelzing stuurde hij ook een boodschap naar de man die naast hem in het Witte Huis zat: ik laat mij niet bij de neus nemen.


Een centraal element van Trumps visie is de duidelijke intentie om de inwoners van Gaza te evacueren en de kustenclave te herbouwen. Dit is geen opmerking uit de losse pols of een idee dat in zijn oor wordt gefluisterd. Het blijft echter onduidelijk of Trump een toekomst voor ogen heeft waarin de inwoners van Gaza nooit meer terugkeren, of wie er precies in het herbouwde gebied zullen wonen. Toen hem werd gevraagd naar Israëlische nederzettingen, zei hij dat hij ze niet ziet worden gebouwd.


Een opvallende onthulling was Trumps bewering dat er meer landen bereid zijn om vluchtelingen op te nemen, naast Egypte en Jordanië, en dat ze hem daar al over hebben benaderd. Hij hintte erop dat Golfstaten, waaronder Saoedi-Arabië, Qatar en de Verenigde Arabische Emiraten, de wederopbouw van Gaza zouden financieren, waarbij hij benadrukte dat "niet wij" - dat wil zeggen, niet de Verenigde Staten - de hoge kosten zouden dragen.


In tegenstelling tot zijn eerste termijn leek Trump goed thuis in details en nuances, gefocust en voorbereid met een coherente strategie. Hij presenteerde de oplossing voor Gaza als onderdeel van een breder plan voor het Midden-Oosten.


Vanuit Israëlisch perspectief was het veelzeggend dat Trump zei dat er een deal zou worden gesloten en dat de gijzelaars zouden worden teruggebracht. Netanyahu voegde er snel de rest van Israëls oorlogsdoelen aan toe, waarmee hij een impliciete boodschap aan Washington gaf: dat Hamas' militaire en bestuurlijke capaciteiten moeten worden ontmanteld, zodat het Israël nooit meer kan bedreigen.


Toen hem werd gevraagd of de Palestijnse Autoriteit Gaza zou besturen, antwoordde Trump dat hij niet zeker wist of het daartoe in staat was. Op de vraag of Saoedi-Arabië een Palestijnse staat eist als onderdeel van een bredere deal, zei hij dat de Saoedi's zo'n eis niet stellen. Hij bevestigde ook effectief dat het verwijderen van Hamas uit de macht deel uitmaakt van het plan, door te zeggen dat "er daar ingewikkelde mensen zijn."


Trumps visie voor Gaza kan als volgt worden samengevat: hij steunt een deal om alle gijzelaars vrij te krijgen, gevolgd door een evacuatie van het gebied en een grootschalige regionale wederopbouw.


Trump maakt geen geheim van wat misschien wel zijn sterkste motivatie is: zichzelf onderscheiden van Joe Biden en bewijzen dat zijn voorganger ineffectief is geweest, terwijl hij zichzelf afschildert als een vredesbrenger, niet alleen in het Midden-Oosten, maar ook tussen Oekraïne en Rusland. Deze context vormt ook zijn opmerkingen over Iran, waarvan hij beweerde dat het "kapot en zwak was toen ik mijn ambt neerlegde", maar sindsdien sterker is geworden onder Biden.


Trump benadrukte dat Iran geen kernwapens zal verkrijgen, maar noemde geen militaire optie, noch zei hij dat "alle opties op tafel liggen" - een standpunt waar Israël op aandringt. Netanyahu probeerde op zijn beurt aan zijn binnenlandse coalitie te laten weten dat Iran en Saoedi-Arabië de primaire zorgen zijn, terwijl Gaza secundair is. Maar Trump sloot zich niet volledig bij hem aan, maar ging in plaats daarvan in gesprek met verslaggevers die hun vragen grotendeels op Gaza richtten. Hij benadrukte niet dat normalisatie-inspanningen met Saoedi-Arabië een op handen zijnde prestatie zijn, wat suggereert dat de kwestie nog niet rijp is voor voltooiing.


De bredere boodschap was duidelijk: hoewel de VS Israël misschien van wapens blijft voorzien, is het niet op zoek naar een oorlog met Iran, maar eerder naar een diplomatieke overeenkomst. Er was geen groen licht of stilzwijgende goedkeuring voor een Israëlische aanval. Voorafgaand aan zijn ontmoeting met Netanyahu ondertekende Trump een verklaring waarin hij de sancties tegen Teheran aanscherpte, voornamelijk als signaal aan Iran dat onderhandelingen in het beste belang van Iran zouden zijn.


Netanyahu leek deze keer zichtbaar minder op zijn gemak in het Oval Office, althans afgaande op zijn lichaamstaal: hij zat gespannen op het puntje van zijn stoel en glimlachte ongemakkelijk. Dit was niet de Netanyahu die ooit een geschiedeniscollege gaf aan Barack Obama. Hij benadrukte dat er een oplossing zou komen door gezamenlijke inspanningen, zowel als compliment aan Trump als een sneer naar Biden.


Als Netanyahu had gehoopt Trump in zijn voordeel te beïnvloeden, lijkt het erop dat de voormalige president een ander plan heeft: de Israëlische premier inschakelen ter ondersteuning van zijn omvangrijke vredesinitiatief voor het Midden-Oosten. Dit verklaart de warme omhelzing en het ongebruikelijke niveau van respect dat werd getoond. De uitgebreide voorbereidende vergadering de dag ervoor, met de Amerikaanse gezant voor het Midden-Oosten Steven Witkoff en de nationale veiligheidsadviseur Mike Waltz, was een andere indicatie dat Trumps plan serieus en goed doordacht is.






















































































285 weergaven0 opmerkingen

Comments


PayPal ButtonPayPal Button
bottom of page