Tuesdays for Trash-oprichtster Sharona Shnayder haalt afval op het strand op. Foto door Kseniia Poliak; make-up door Paula Fay; styling door Lilya Kubrick, via ISRAEL21C
Geweldig. Dat is een van de favoriete woorden van de Nigeriaans-Israëlische milieuactiviste Sharona Shnayder, die dit antwoorde nadat Diana Bletter van Israel21C haar vertelde dat ze elkaar konden ontmoeten voor de lunch in een van haar favoriete cafés in Tel Aviv, een blok van haar kantoor.
Het café is readymade voor Instagram. En Shnayder, in haar zwarte trui en onmogelijk lange, kleurrijke vlechten, past er precies in. Ze is een fotoshoot die wacht om te gebeuren. In feite is ze een politicus die wacht om te gebeuren.
"Ik ben gefocust op politiek, want zonder wetgeving kan er niets veranderen", zei de 21-jarige Shnayder.
Shnayder, die afgelopen mei naar Israël verhuisde, is medeoprichter en CEO van Tuesdays for Trash , een wereldwijde milieubeweging die mensen over de hele wereld aanmoedigt om minstens één dag per week te besteden aan het opruimen van afval.
Sharona Shnayder gooit afval weg dat ze in een straat in Tel Aviv heeft opgeraapt. Foto door Diana Bletter via ISRAEL21C
Shnayder begon de beweging tijdens een Covid-lockdown in mei 2020, toen ze rusteloos was om haar kamer aan de Portland State University uit te komen en ‘iets te doen’. Ze zette maskers en handschoenen op en begon samen met een vriendin, Wanda McNealy, afval op te ruimen.
Ze deden het de volgende week en de volgende, en het initiatief groeide uit tot Tuesdays for Trash. In iets meer dan een jaar tijd heeft Shnayder de beweging uitgebreid tot 23 landen met 10 hoofdstukken.
En sinds haar aankomst in Israël, heeft Shnayder zich gestort op een verbijsterend assortiment van milieuactiviteiten, waaronder spreken op middelbare scholen en demonstraties en het planten van zaden voor haar politieke toekomst.
Als een Apocalyps
De jonge milieuactivist werd geboren in Lagos, Nigeria, uit een Nigeriaanse moeder en een Israëlische vader. Toen ze acht was, verhuisde ze met haar vader naar Tualatin, een kleine buitenwijk van Portland, Oregon, waar ze opgroeide.
Sharona Shnayder maakt een strand schoon. Foto door Kseniia Poliak; make-up door Paula Fay; styling door Lilya Kubrick via ISRAEL21C
Ze zat op de universiteit toen ze Greta Thunberg uit Zweden zag spreken voor de Verenigde Naties. In die tijd studeerde Shnayder boekhouden.
'Ik was er ook goed in,' zei Shnayder, 'maar ik realiseerde me dat ik mijn leven niet wil besteden aan het kraken van cijfers als er geen planeet zal zijn. Hoe cliché het ook is, het is waar.”
Ze hoefde niet ver te zoeken om de rampzalige gevolgen van klimaatverandering te zien. Overal om haar heen in Oregon verspreidden bosbranden zich.
"Ik keek naar de rode lucht en alle rook en het voelde bijna alsof we ons in een Apocalyps bevonden", zei ze.
“Het weer was 46 graden Celsius, wat heter is dan de Sahara. Kabellijnen waren aan het smelten. Zweten is niet eens gezond. Je lichaam kan het niet reguleren, dus je kunt stikken. Een uur buiten ademen stond gelijk aan het roken van een pakje sigaretten.”
Ze vertelde me dit alles voordat ze zelfs maar naar het cafémenu had gekeken. Nadat ze had besloten wat ze wilde eten, vertelde ze over haar nieuwe functie bij Albo Climate.
"Het is net mijn droombaan", zei ze. "Het is een hightech startup die satellietbeelden en A1 gebruikt om koolstofvastlegging in kaart te brengen en te monitoren."
Ze pauzeerde even om snel adem te halen. “Dat is een manier om de koolstof uit de lucht te halen en terug in de bodem te brengen. Ons bedrijf werkt met projecten in Afrika die werken aan bosbeheer en regeneratieve landbouw.”
Ik vroeg hoe ze aan de baan kwam.
"Zoals alles wat in Israël werkt, via een WhatsApp-groep", zei ze.
Een strategische zet
Shnayder was nog nooit in Israël geweest toen ze overwoog om hierheen te verhuizen. Op de universiteit raakte ze betrokken bij de Joodse Studenten Vakbond. "De studenten daar waren zo grappig en zorgden ervoor dat ik me zo welkom voelde", zei ze.
Hoewel haar vader Israëlisch is, was het de eerste keer dat ze haar Joodse roots begon te verkennen. Ze kwam vorig jaar op een Birthright-reis en ging toen verder met een Masa Israel Journey- programma als stagiair bij UBQ Materials , een bedrijf dat recycling en afvalbeheer promoot. Ze besloot in Israël te blijven.
'Het was een strategische zet voor mij', zei ze, en ze klonk niet langer als een opgewekte student, maar meer als de CEO van zichzelf.
"Ik weet het, ik overdenk alles", zei ze. “Maar in Oregon was ik bang. Ik dacht: hoe ga ik leven? Wat moet ik doen om te overleven?”
Israël, zo redeneerde ze, is waar innovatie plaatsvindt. “Israël kan een leider zijn over de hele wereld als het gaat om het stellen van normen voor een duurzame samenleving. We hebben het vermogen om wijdverbreide veranderingen door te voeren als we mensen kunnen overtuigen om zorgzaam te zijn.”
Waarom maakt het uit?
Kort nadat Shnayder arriveerde, begon ze het Israëlische hoofdstuk van Tuesdays for Trash en organiseerde ze wekelijkse schoonmaakacties in Tel Aviv.
Sharona Shnayder en vrienden doen een dinsdag voor het opruimen van het afvalstrand. Foto met dank aan Sharona Shnayder via ISRAEL21C
Haar groep zal op 3 december deelnemen aan de landelijke strandopruimingsdag en ze hoopt interculturele opruimacties te organiseren in Tel Aviv en Jaffa met HaBayit (TheHome) , dat de Israëlisch-Palestijnse dialogen en het opruimen van zwerfvuil "Cleaning the Hate" sponsort.
"Ik weet dat veel mensen vragen: 'Waarom doet het er eigenlijk toe?' omdat er zoveel afval is,' zei Shnayder. "Maar als miljarden mensen over de hele wereld één stuk oppakken, zijn dat zeven miljard stukken."
Er is ook een belangrijk bewustwordingsaspect. "Het zet je aan het denken: 'Hé, dit gaat terug naar een stortplaats. Dan denk je: 'Wie is er verantwoordelijk voor het zwerfvuil?' Dit is een educatief hulpmiddel. Het is een toegangspoort tot actie.”
Deze planeet noemen we thuis
Als ze niet 'strategisch denkt', zoals ze het uitdrukt, brengt Shnayder graag tijd door in het Israëlische Nationale Park in de buurt van waar ze woont in Ramat Gan, een buitenwijk van Tel Aviv.
“Ik zit daar gewoon en ben in die ruimte, waar veel water en bomen zijn. Het is echt cool om zo stil te zijn en deel uit te maken van de natuur,” zei ze. Ze is van mening dat Joodse waarden de Israëli's ertoe zouden moeten brengen 'tastbare stappen te nemen om voor hun huis te zorgen'.
Vanaf januari kan elke Birthright-reis die naar Israël komt, dinsdagen voor de prullenbak op zijn reisschema zetten.
"Het kan van invloed zijn en een impact hebben als onderdeel van je levensstijl van zorg voor het milieu en liefde voor je gemeenschap", zei ze. “Net als Shabbat voor de ziel, zou dinsdag de dag kunnen zijn die in het teken staat van duurzaamheid.”
"Spreek je altijd in soundbites?" Ik vroeg.
"Nou, ik schrijf veel over deze kwesties, dus ik ben er goed in," zei ze. "Ik moet alleen Hebreeuws leren om de boodschap over te brengen."
Ze zit nu in een ulpan, een versnelde cursus Hebreeuws leren, zodat ze de politiek in kan. Ze beschouwde het leren van de taal als een zoveelste hindernis, een kleine uitdaging, in tegenstelling tot het redden van de planeet, laten we zeggen.
"Voel je je een beetje zoals Chicken Little, dat de lucht op je valt?" Ik vroeg.
“Er is iets dat klimaatdoemisme wordt genoemd en dat gevolgen heeft voor milieuactivisten. Het is gemakkelijk om een negativistische mentaliteit te behouden,” gaf ze toe, maar ze heeft een opmerkelijk opgewekte uitstraling, zelfs wanneer ze de dag des oordeels uitspreekt: “Uiteindelijk, als we de realiteit niet onder ogen zien en zelfs maar kleine veranderingen aanbrengen, dan zijn we gaan sterven."
Ze pauzeerde even voordat ze verder ging.
'Ik probeer eigenlijk mensen te vragen me te laten leven. Ik wil graag deel uitmaken van deze planeet die ik thuis noem.”
Over thuis gesproken, ze is van plan om in december haar moeder in Lagos, Nigeria, te bezoeken. Ze zei dat haar moeder haar al een lijst had gegeven met wat ze mee moest nemen.
"Zoals?" Ik vroeg.
Ze glimlachte en zei: "Nutella en Bamba."
