De brief die de rouwende moeder ontving van de ex-gijzelaars waarnemers uit Gaza: "We zijn het niet vergeten en zullen het nooit vergeten"

De ex-gijzelaars waarnemers Karina, Daniela, Naama, Liri en Agam in het ziekenhuis, Archief. Foto via N12News

De moeder van de overleden sergeant Aviv Hajj keerde gisteravond, op Memorial Day, thuis en vond op haar stoep een boeket bloemen en een verrassende en ontroerende brief van de vrouwelijke waarnemers die waren teruggekeerd uit Hamas-gevangenschap. "Het hart is niet heel en zal dat ook nooit zijn." "Maar het klopt met liefde, herinnering en de kracht van zussen die in ziel verbonden blijven, voor altijd", schreven ze, aldus N12News.

Sergeant Aviv Hajj, de overleden soldaat, sneuvelde op Zwarte Zaterdag in de strijd in Nahal Oz. Zijn moeder Mira plaatste vandaag (woensdag) op IDF Martyrs' Memorial Day een bericht over het ontroerende eerbetoon dat de overlevende gevangenen, de vrouwelijke waarnemers Karina, Daniela, Naama, Liri en Agam, voor haar brachten. Toen ze bij haar huis aankwam, vond ze een boeket bloemen en een brief in een houten lijstje. Daarin schreven ze dat ze aan haar, haar dochter, dachten en dat Livin niet compleet was zonder haar.

"Na de ontroerende, pijnlijke en indrukwekkende ceremonie in de mosjav, zit ik met mensen thuis en krijg ik 's avonds laat een telefoontje van een koerier met de vraag of hij iets voor ons wil bezorgen. Het klinkt verdacht. Aan de vooravond van Memorial Day, 's avonds laat? Er is hier iets misgegaan," schreef Mira Hajj. "Hij zegt dat hij bloemen meeneemt, iets wat te maken heeft met de vrouwelijke waarnemers. Voor de zekerheid vraag ik hem om ze buiten bij de deur te zetten. Ik vertrouw ze niet."

"Ik vond daar een prachtig boeket bloemen en een brief in een indrukwekkende houten lijst. Het duurde een paar seconden voordat ik begreep wie de brief had ondertekend: Karina, Daniela, Naama, Liri en Agam," zei Avivs moeder. "Geesten. En zo schrijven ze: 'Aan onze geliefde families, op die vreselijke dag - we waren er allemaal. Dezelfde positie, dezelfde missie, hetzelfde offer. Dezelfde ogen die een heel land beschermen. Sommigen van ons kwamen niet terug. Sommigen van ons werden ontvoerd. Sommigen overleefden. Maar we zullen altijd verbonden zijn, op een reis van broederschap, pijn en moed, een reis die nooit zal eindigen.'

Nu we terug zijn, zijn we hier, bij jullie. Het hart is niet compleet en zal dat ook nooit worden. Maar het klopt van liefde, van herinnering en van de kracht van zussen die voor altijd verbonden zijn gebleven in hun ziel. We hadden het voorrecht om weer de handen van moeders, zussen en vriendinnen vast te houden. En bij elke blik zochten we naar onze vriendinnen, naar jullie.

We zijn hier om jullie te vertellen: we zijn het niet vergeten en zullen het nooit vergeten! De liefde tussen ons is niet door vuur gedoofd. Onze geest is niet gebroken in de moeilijkste momenten. De band tussen ons is sterker dan duisternis, sterker dan gevangenschap, sterker dan verlies. Dankzij hen - en dankzij jullie, de families, blijven we doorgaan, geloven, sterk zijn. In naam van jullie pure jeugd, onze zusters, de heldinnen van ons allemaal. En in naam van de hoop die zelfs vanuit de grote breuk schijnt. Op deze Memorial Day staan ​​we allemaal stil bij jullie nagedachtenis. En op Onafhankelijkheidsdag zullen we de vlag zwaaien met trots en pijn, omdat onze vrijheid in jullie tranen geschreven stond. Ter nagedachtenis aan heldendom ter wille van de hoop. Met eindeloze liefde, Karina, Daniela, Naama, Liri en Agam.

Aan het einde van het bericht schreef Mira het volgende: "Te midden van alle herinneringen, de nachtmerrieachtige gebeurtenissen, de ontreddering, de moeilijkheden, de fysieke en mentale kwelling die jullie doormaken - hebben jullie in jullie pijnlijke harten ruimte gemaakt voor onze pijnlijke harten. Ik hou zoveel van jullie en bid voor jullie voor genezing van lichaam en geest. Voor herstel, voor vreugde, voor licht en alleen voor goede dingen."