Screenshot YouTube
Om Shavuot te vieren, verkennen we de eenvoudige kwark, een Israëlisch hoofdbestanddeel dat niet minder dan het erfgoed, de strijd en de dromen van het land tegelijk omvat.
Want in Israël heerst kwark, of gewoon 'cottage', zoals het hier bekend staat. Het is thuis, het is onze kindertijd, het zijn onze dromen uit het verleden, het heden en de toekomst, en het is absoluut overal.
Ter ere van de joodse feestdag van Shavuot, die deze donderdagavond wordt gevierd en gekenmerkt wordt door het eten van grote hoeveelheden zuivellekkernijen (hallo daar, heerlijke cheesecake!), ging ISRAEL21c op zoek naar de meest Israëlische kaas van allemaal.
"De geschiedenis van cottage cheese in Israël is zeer uitgebreid en houdt verband met veel sociale, economische en politieke kwesties", legt Michal Levit uit, een grote cottage-liefhebber die de openbare programma's en bibliotheekmanager is bij Asif, een culinair instituut en ngo die zich toelegt op het cultiveren van de Israëlische eetcultuur .
“Het is een van mijn favoriete dingen ter wereld, en ik heb geleerd hoe ik het moet eten van mijn grote zus. Ik heb een sneetje brood met dunne stukjes avocado met zout en citroen, en dan kwark eroverheen”, vertelt ze opgewonden aan ISRAEL21c.
"Het is een onlosmakelijk onderdeel geweest van de eetcultuur in Israël en de eetcultuur in de kibboetsim, waar elk dienblad beladen was met verse koemelkkaas", zegt ze, verwijzend naar gevina levana (witte kaas ) .
"Dus zijn populariteit heeft veel te maken met het feit dat Israëli's vanaf het begin van de Israëli's van verse kaas hielden."
Een gok die zijn vruchten afwierp
Volgens Tnuva, de Israëlische zuivelgigant die verantwoordelijk is voor de introductie van cottage cheese bij Israëli's, bracht een van de managers van het bedrijf begin jaren zestig een paar maanden door in de Verenigde Staten, waar hij toevallig cottage cheese proefde.
Hij baande zich een weg door alle kwark die hij daar kon vinden en bracht het idee vervolgens naar voren tijdens een bedrijfsmanagementvergadering.
Die managers die nog nooit kwark hadden gezien, waren ontzet bij het zien, maar anderen waren bereid hem het te laten proberen. Ze besloten dat de kaas die het beste bij het gehemelte van de Israëli's zou passen er een zou zijn die tussen de zeer zachte en zeer kalkachtige versie in zit, en ze hadden gelijk - de kaas werd een grote hit en is sindsdien door verschillende fabrikanten geproduceerd.
Het logo voor de kwark van Tnuva is in Israël bijna net zo beroemd als de smaak. De verpakking vertoont al tientallen jaren verschillende iteraties van het oorspronkelijke ontwerp – een huisje en een koe – gemaakt door dezelfde mensen die verantwoordelijk zijn voor het staatsembleem.
Kwark. Foto via Wikipedia
"Het ding met kwark is dat het wordt geïdentificeerd met het Tnuva-voedselconglomeraat, dat het hele idee van 'de kaas met het huis' naar voren schuift", merkt Levit op. "Je ziet het door de jaren heen echt op de verpakking en in advertenties."
De eenvoud waar we naar verlangen
"Als je de meeste Israëli's in het buitenland vraagt wat ze het meest missen, is de kans groot dat ze Bamba, ptitim [een rijstachtige pasta] en cottage zullen zeggen", zegt Levit tegen ISRAEL21c.
"Het is iets dat je echt mist, ook al zijn de meeste onderzoekers het erover eens dat het iets is dat een soort eenvoud aangeeft."
Yahil Zaban, professor Hebreeuwse literatuur aan de Universiteit van Tel Aviv, die schrijft over de poëtica van voedsel, is het daarmee eens.
'Kijk, het is geen soort kwaliteitskaas. Het is standaard, in massa geproduceerd en diep smakeloos, gewoon iets dat je op brood smeert”, vertelt hij aan ISRAEL21c.
En ja, je raadt het al, hij is de enige andere persoon in het land die niet van kwark houdt.
“Het is geen Israëlische uitvinding en bestaat elders in de wereld. Maar hier ontwikkelde het een soort status die te maken heeft met de manieren waarop we proberen om opvattingen en waarden te symboliseren met behulp van voedsel, 'vertelt Zaban aan ISRAEL21c.
"Aangezien de kaas eenvoudig en populair is, wordt hij gezien als een representatie van Israëli- siteit", legt hij uit. “Cottage cheese is echt het voedsel van de arbeider, van de oude kibboetsen en van eenvoudige huishoudens. Dat is wat het symboliseert. Het is goedkoop, gemakkelijk te kopen en staat voor Israëlische eenvoud, directheid en volksheid.”
Kwarkprotesten
Het woord 'cottage' zelf, voegt hij eraan toe, 'is erg interessant, omdat het in het Engels een kaassoort is die van het platteland komt. Hier is het ook een kaas die schijnbaar van het platteland komt en in de stad wordt gegeten, maar het vertegenwoordigt ook de droom om in een huisje te wonen – een groot landhuis met een tuin, wat op zich al een kleinschalige weergave is van het zionisme, om je eigen land te hebben, iets groens om het jouwe te noemen.”
Daarom, zegt Zaban, leidde de stijging van de cottage cheese-prijzen iets meer dan tien jaar geleden tot een echt protest.
Het protest begon in 2011 nadat een Israëlische man genaamd Itzik Elrov een Facebook-groep startte die Israëlische consumenten opriep cottage cheese te boycotten nadat het een astronomische prijs had bereikt - 8 Shekels (ongeveer $ 2).
Dit leidde tot een algemene verontwaardiging over de kosten van levensonderhoud in Israël en werd al snel gevolgd door enorme protesten voor sociale rechtvaardigheid, waarbij mensen wekenlang in tenten kampeerden uit protest tegen onbereikbaar onroerend goed.
De stijging van de prijzen van kwark, merkt Zaban op, was dubbel kwetsend.
"Het was een dubbele klap. Dit is niet alleen de standaard hoofdkaas die elk huishouden koopt, en als de prijs eenmaal stijgt, is dat iets heel, heel opvallends, maar het deed mensen ook beseffen dat hun dromen over een huisje of zelfs een eigen appartement niet langer waar zijn. realistisch. Het is echt geen verrassing dat het leidde tot het huisvestingsprotest.”
Tegenwoordig behoort het merendeel van de aandelen van Tnuva tot de internationale Bright Food Group, gevestigd in Shanghai. Maar volgens Zaban heeft dit cottage er niet van weerhouden om geassocieerd te worden met het Israëlische huis dat de verpakking siert.
'Als mensen het erg vinden, moeten ze het opmerken. Maar dat is wat symbolen doen. Ze verbergen de feiten of verzinnen gewoon nieuwe”, concludeert hij.
