'De kanarie op de grond' - column van Marcia van Gelderen

Onrust bij viering Israëlische Onafhankelijkheidsdag door Christenen voor Israel. Foto KW

We zijn inmiddels in de volgende fase beland. Wat begon als een sluimerende dreiging richting Joden, dijt nu uit naar anderen. De oude wet geldt nog altijd: waar haat tegen Joden oplaait, blijft de rest niet lang gespaard. Wij Joden zijn toch de kanarie in de kolenmijn?Die kanarie ligt inmiddels met de pootjes omhoog op de grond.

In Nederland zijn Joden verdacht gemaakt. Steeds weer werd van Joden verwacht dat ze bewezen 'aan de goede kant' te staan, dat wil zeggen: vooral laten zien dat we óók heel erg tegen Netanyahu en tegen oorlog zijn. Over 7 oktober en de gevolgen voor Israël, en voor ons hier in Nederland, mochten we nauwelijks spreken. En als het al gebeurde, dan moest het voorzichtig, ingekleed, bijna verontschuldigend.

De impact is overal voelbaar. We zijn geïsoleerd, gestigmatiseerd en helaas ook onderling verdeeld geraakt. De voortdurende druk om afstand te nemen van Israël, om onszelf te verantwoorden tegenover wie dan ook, heeft diepe sporen nagelaten tussen Joden onderling. Zelf ben ik uiterst terughoudend geworden in wat ik vertel aan vrienden en bekenden. Sinds 7 oktober voel ik sterker dan ooit dat ik Joods ben.

De gruwelijkheden van die dag riepen herinneringen op aan wat mijn familie vroeger is aangedaan, pijn die nooit echt besproken kon worden. Met ontzetting zag en voelde ik hoe het beeld van Joden in Nederland kantelde.

De uitdrukking ‘kritiek op Israël is geen antisemitisme’ werd het vrijbriefje om Israël openlijk te demoniseren en om zonder terughoudendheid giftige uitspraken te doen.En nu beginnen ook de christenen het te merken.Iedereen die niet past binnen het nieuwe ideologische keurslijf komt steeds nadrukkelijker in het vizier.

Al vorig jaar voerden pro-Palestijnse demonstranten acties tegen organisaties die Israël steunen. In november 2024 werd het Israëlcentrum van Christenen voor Israël (CvI) beklad met leuzen als ‘stop kindermoord’ en ‘boycot Israël’. In december volgde opnieuw een actie.

Na de uitzending van BOOS van Tim Hofman, waarin CvI werd beschuldigd van steun aan illegale nederzettingen, aantijgingen die later volstrekt onjuist bleken, namen de spanningen verder toe. Demonstraties, intimidaties, blokkades.Dominee Oscar Lohuis, een prominente spreker voor CvI, werd in april jl geconfronteerd met gewelddadige verstoringen van zijn bijeenkomsten.

In Zaltbommel werd hij uitgescholden, zijn bezoekers bespuugd en zijn auto beschadigd, terwijl de politie toekeek. Een week later werd een Bijbelstudie in Lelystad geblokkeerd.En de burgemeester? Die noemde de demonstraties ‘ordelijk verlopen’.

Vanavond was er een viering van Christenen voor Israel in Katwijk. Er ontstonden rellen nadat Abou Hafs met  zijn ‘broeders’ de boel wilde versjteren en kwam ‘demonstreren.’ Katwijkers waren daar niet van gediend, joegen hen weg en keerden zich daarna tegen de politie. 

Dit is niet langer een probleem van een kleine minderheid. Dit gaat iedereen aan die vrij wil zijn om te geloven, te denken en te bestaan. De waarschuwing is gegeven. De vraag is:Wie luistert er?

En wie durft nog te spreken?