Dr. Michael Sprintsin, bosbouwkundig ingenieur bij KKL, legt uit hoe locaties zoals Iron Swords Forest levende monumenten zijn geworden voor degenen die op 7 oktober en tijdens de oorlog omkwamen

Familieleden van de slachtoffers begonnen op eigen initiatief aan te komen, aldus de locatie van het Nova-muziekfestival. Foto: Adi Israel

Op de plek van het bloedbad tijdens het Nova-muziekfestival, diep in het Be'eri-bosgebied in Zuid-Israël, is het landschap een levend monument geworden. Na de aanslag van 7 oktober begonnen families van de slachtoffers op eigen initiatief naar de plek te komen. Ze plaatsten foto's, schreven persoonlijke boodschappen en plantten bloemen. Het gebied, onderdeel van een bosgebied dat bij het Israëlische publiek goed bekend is, bleef onaangeroerd, schrijft Ynet.

"We hebben besloten niets te veranderen," aldus dr. Michael Sprintsin, bosbouwkundig ingenieur bij Keren Kayemeth LeIsrael. "Alles is precies hetzelfde gebleven."

De enige georganiseerde interventie vond later plaats, toen KKL een grootschalige boomplantactie hield voor de families van de slachtoffers. Elke familie ontving een boom en een plaquette waarop ze de naam van hun dierbare konden schrijven. "De nieuw geplante boom symboliseert het leven", zei Sprintsin. "Dit is wat we doen."

Wat begon als een gedenkteken voor de slachtoffers van het Nova-festival is inmiddels uitgegroeid tot een groter initiatief. KKL besloot het initiatief uit te breiden tot buiten het festivalterrein, om alle mensen die tijdens de oorlog om het leven kwamen te herdenken.

Ecologisch herstel combineren met nationale herdenking. Foto KKL-JNF

In het Iron Swords Forest is een speciaal gedeelte gewijd aan de gevallenen. Rijen plantgaten en kleine vlaggetjes markeren het gebied, in afwachting van families die bomen zullen planten ter nagedachtenis aan degenen die zijn omgekomen. "We hebben dit specifieke deel van het bos opgedragen aan degenen die tijdens de oorlog hun leven hebben verloren", aldus Sprintsin. "De bomen op deze plek zullen worden geplant door de families van de gesneuvelden."

Sharon Nimri. Foto Ynet

Voor Sharon Nimri, wier dochter, kapitein Eden Nimri , op 7 oktober om het leven kwam, draagt ​​deze plek in het bos een boodschap van persoonlijk verdriet en nationale veerkracht. "Voor mij betekent hier staan ​​dat ons land niet uiteengevallen is, niet vernietigd is, niet geruïneerd is", zei Nimri. "We blijven hier planten, bouwen en onze zionistische droom verwezenlijken."

Ze omschreef de gebeurtenissen van 7 oktober als een persoonlijke en collectieve catastrofe. "We hebben op 7 oktober een Holocaust meegemaakt, en het is een Holocaust die mijn dochter van me heeft afgenomen", zei ze. "Eden zal voor altijd in mijn hart blijven. Dit is een heel moeilijke dag voor me, maar het is ook een dag vol hoop."

De foto met dochter Eden van Sharon Nimri. Foto Ynet

De keuze om bomen te planten is niet alleen symbolisch, maar ook ecologisch, legde Sprintsin uit. Omdat het gebied aan de rand van de woestijn ligt, kan het bos zich niet op natuurlijke wijze herstellen, zoals in vochtigere omgevingen. Bomen die door brand of beschadiging verloren gaan, komen niet vanzelf terug.

"Elke boom die verloren gaat, is gewoon verloren," zei hij. "Om hem te vervangen, moeten we een nieuwe boom planten." Die daad van het planten, voegde Sprintsin eraan toe, creëert een wederkerig proces van genezing. "We stellen mensen in staat te genezen door middel van de natuur," zei hij. "Door deze actie genezen we ook de natuur zelf."

Sprintsin, die de plek bijna dagelijks bezoekt, zei dat het langzame herstel van het bos iets diepers over de Israëlische samenleving weerspiegelt. "Ik zie hoe de natuur zich regenereert en herstelt," zei hij. "Ik denk dat het veel zegt over het Israëlische volk, dat we na tragedie, bloedvergieten en lijden onszelf kunnen regenereren en genezen door middel van de natuur en ook als natie."

KKL-JNF bosbouwkundig ingenieur Dr. Michael Sprintsin. Foto Yaron Sharon

Vooruitkijkend zei hij dat de transformatie zichtbaar zal zijn voor iedereen die terugkeert. "Als je hier over vijf jaar terugkomt, zul je het bos zien zoals het vroeger was", zei Sprintsin. "Grote, gezonde bomen die een goede leefomgeving creëren, mensen gelukkig maken en de samenleving alles geven wat een gezond bos zou moeten bieden."