'Duizend bommen en granaten' - een column van Simon Soesan

Iraakse raketten boven Ashkelon. Foto media / Reuters

Was dat niet wat Kapitein Haddock altijd zei? Ik vond het altijd een grappige uitlating. Totdat het werkelijkheid werd hier. Ik maakte het mee in het leger, toen wij verschillende malen beschoten en bestookt werden. Ik maakte het mee in 1991, toen we raketten op onze daken kregen. Zes weken lang. Ik maakte het mee in 2006, toen er duizenden raketten op ons afgevuurd werden. En we hebben het de laatste 20 maanden meegemaakt.

Maar de gebeurtenissen van de laatste dagen zijn wel een soort climax. Ik heb het niet over de ongelooflijke acties van ons leger en geheime diensten in Iran – daar zal nog lang en veel over gepraat worden. Ik heb het meer over wat het Iraanse leger nu op ons afschiet: raketten die gevuld zijn met pure benzine. Dat hebben we nog nooit meegemaakt. Maar u, de lezer, ook niet.

Het is noemenswaardig dat de Nederlandse regering bij de eersten was om ons te veroordelen. Dat moet wel, wanneer je als enig westers land een militair attaché hebt in Teheran. Want Nederland heeft handel met Iran en – hoewel niet legaal – je moet wat doen voor je commissie. 

Misschien is het niet iedereen duidelijk wat er zich hier afspeelt. Het ging namelijk nooit om de bloedsprookjes van landjepik, bezetting, kolonisatie of apartheid. Het gaat maar om een ding: ze willen ons dood. Volgens de redenatie van diverse dictators in onze regio moeten eerst alle Joden dood, daarna is de weg om het Westen te onderwerpen aan de Islam volkomen open.

Dat een moeilijke aantijging om te verkopen in het Westen. Multiculti is politiek gezien een pracht doel: het laat het aantal volgers (en stemgerechtigden) snel omhoog gaan. Het is een prachtig platform voor mislukte politici. Ik noem maar wat: je probeert jarenlang je verplichtingen aan zogenaamde milieuzaken waar te maken door te waarschuwen en achterlijke wetten erdoor te duwen en wanneer dat niet lukt, dan trek je een rood T-shirt aan en schreeuwt “Free Palestine”. Wat er maar te verkopen is, je pakt het en schreeuwt mee.

Wat had u verwacht? Dat een mislukte politicus een baan gaat zoeken? Echt gaat werken? En misschien moet uitleggen waar dat geld voor zijn kasteeltje vandaan kwam? Mooi niet! De Joden….eh…de Zionisten, dat is pas een goed onderwerp om de leeghoofdige schreeuwlelijkerds achter je aan te laten marcheren!

Terug hier vliegen de raketten om ons heen. Ja ons luchtafweersysteem is ingenieus, bijna science fiction, maar kan niet alles tegenhouden. Dus als er 200 raketten worden afgevuurd, dan kunnen er 10 voltreffers zijn. Koude berekening, maar zo werkt het. Het zal alleen niet op jouw huis zijn dat zo een raket raakt, want dan ontdek je inderdaad dat er in de hemel geen bier is.

Bij ons sloegen de raketten vrij dichtbij in. Laat ik het zeggen dat we het konden horen, zien en voelen en dat we ons bemazzeld voelen dat het niet op ons huis was. Leuk is anders. 

Helaas zijn onze vijanden niet dom, maar ook niet al te snugger. Al deze Islamitische landen die mot met ons zoeken, die verklaren ons uit te willen roeien (inclusief ik, mijn gezin, kinderen en kleinkinderen) schijnen èèn ding te willen snappen: wij gaan nergens heen. We kunnen nergens heen. Wij belijden onze religie niet in de straten van het Westen, wij schreeuwen niet “kmaakjedootman”, wij steken geen wagens in de fik.

Wij verdedigen ons in geval van nood. De geschiedenis heeft ons geleerd om elke bedreiging serieus te nemen. Dus nemen we actie wanneer de maat vol is, wanneer het gevaar reëel lijkt.

Daar de EU, de VN en andere niksnut-clubjes niets deden om deze situatie te voorkomen, hebben ze ook geen recht om zich er nu mee te bemoeien. Dat wij de facto het Westen behoeden voor een atoomoorlog – ach, geen dank hoor.