Een kijkje in de precisie aanvallen van de IAF op de Houthi doelen in Jemen

Foto IDF

Tijdens twee afzonderlijke vluchten, die binnen een dag werden uitgevoerd, stegen tientallen straaljagers op en vielen terroristische doelen diep in Jemen aan. Hoe zagen de lange uren tussen Hodeida en Sanaa er vanuit hun ogen uit, schrijft IDF?

Afgelopen maandag om 12.00 uur 's middags kon je in de ondergrondse schuilplaats van het 69ste Squadron in Hatzerim ("De Hamers") niet zoveel horen, maar je kon toch moeilijk niet beseffen dat er iets groots stond te gebeuren. Technici bewogen zich snel tussen de vliegtuigen door, piloten liepen door de briefingruimtes terwijl ze aan kaarten en schermen zaten, en iedereen had dezelfde geconcentreerde blik in hun ogen.

De missie: een grootschalige aanval op de stad Hodeidah in Jemen. En het doelwit: de terroristische infrastructuur van de Houthi's in de zeehaven en een betonfabriek die werd gebruikt om ondergrondse bunkers te bouwen. En na een paar slapeloze nachten en gespannen voorbereidingen was het tijd om de gaspitten aan te zetten.

De F15I ("Thunder")-vliegtuigen vertrokken via verschillende routes, sommige richting landdoelen en andere richting faciliteiten aan de kuststrook. De aanval was bedoeld om de mogelijkheid van de Houthi's om wapens te vervoeren via een van de meest strategische zeeroutes in het Midden-Oosten te verstoren.

Foto IDF

"Zodra ze terugkomen," herinnert korporaal D, 5e in het squadron, zich, "gaat mijn eerste blik naar de lege munitie. Het is zeer bevredigend om te weten dat jullie die hebben samengesteld - en nu zijn ze gebruikt voor een historische missie."

Maar L. en zijn vrienden hadden eigenlijk niet zoveel minuten rust en ontspanning. Toen de vliegtuigen in Hodeidah landden, was de volgende aanval al in zicht. "Er was veel werk. We zijn gewend aan lange voorbereidingen, maar deze keer was het eens wat anders."

"We hebben hier een paar slapeloze nachten gehad", beaamt kapitein S., vliegtuigelektricien bij het squadron, met een glimlach. Iedereen maakte zich snel klaar. En zodra we het doelwit hadden, begonnen we met de missiegerichte voorbereidingen. We hebben geen moment stilgezeten.

Foto IDF

Dit alles werd mogelijk gemaakt door hun activiteit en synchronisatie: "Ik denk dat de samenwerking tussen alle verschillende elementen, van de monteur, via intelligentie tot en met de piloot, het complete plaatje schept en het gevoel van voldoening geeft."

Binnen een dag werd de boodschap inderdaad steeds luider binnen de terroristische organisatie en haar bondgenoten, en tientallen vliegtuigen van de luchtmacht keerden terug naar de lucht boven de Golfstaat. Deze keer was het de bedoeling om de luchthaven van de hoofdstad Sanaa plat te leggen. Daarbij werden meerdere energiecentrales en een andere betonfabriek, die gebruikt werd voor het tunnelnetwerk van het land, beschadigd.

Foto IDF

Kapitein Y., een gevechtspiloot bij Squadron 69, nam deel aan beide krachtige aanvallen: "Bij de eerste was ik hoofd van het planningsteam. Met minder dan 24 uur van tevoren bereidden we elke stap voor en ik vergezelde het team tot het moment van opstijgen. Ik onderzocht de route en bereidde me voor op mogelijke wijzigingen. Zodra de missie was voltooid, wist ik dat ik binnen een dag aan een nieuwe aanval zou deelnemen – dit keer vanuit de cockpit."

Ondanks zijn operationele ervaring geeft kapitein Y. toe dat het deze keer anders aanvoelde: "Ik zal nooit vergeten hoe ik de lichten van de stad Sana'a van bovenaf zag, en ik besefte dat het zo zou gebeuren. Als je voor het eerst naar een bestemming vliegt, ben je altijd verbaasd dat het uitzicht naar buiten vergelijkbaar is met de gegevens die we hebben onderzocht tijdens de operationele voorbereidingen, en dat geeft je het gevoel dat we goed voorbereid waren."

Het Houthi-vliegveld was niet alleen een symbolisch doelwit. Via deze weg werden wapens en geld getransporteerd. De aanval, in combinatie met gerichte schade aan energiecentrales in de stad, was bedoeld om de toeleveringsketen van de organisatie te verstoren en om te illustreren dat er geen 'veilige zone' bestaat als het gaat om het gebruik van terrorisme.

"Zodra ik terugkwam uit Sana'a, haalde ik adem en omhelsde ik het technische team en de piloten. Toen ik besefte dat de missie succesvol was voltooid, voelde ik meteen een enorme voldoening", vertelt de piloot, "maar er is geen twijfel mogelijk dat we met deze aanval bewijzen dat we voorbereid zijn op elk doelwit en elk alarm."