Een nieuw onderzoek van de Universiteit van Tel Aviv onthult voor het eerst een intrigerend fenomeen: het anticiperen op sociale interacties en het verlangen om sterke vriendschappen te sluiten met mensen in ons midden kan er soms onbewust toe leiden dat we positieve fysieke eigenschappen toeschrijven, zelfs aan volslagen vreemden die we nog nooit hebben gekend. eerder tegengekomen. In het onderzoek presenteerde het onderzoeksteam de deelnemers foto's van vreemden en vroeg hen om ze te beoordelen op basis van verschillende parameters.
De onverwachte onthullingen toonden duidelijk aan dat wanneer de proefpersonen werden verteld over hun aanstaande interactie en mogelijke connectie met deze vreemden, de meerderheid de neiging vertoonde om aantrekkelijker uiterlijk, aangename geuren en aangename stemmen aan deze personen toe te schrijven.
Het onderzoek werd geleid door promovendus Natalia Kononov en prof. Danit Ein-Gar van de Coller School of Management van de Universiteit van Tel Aviv. De studie werd gepubliceerd in het tijdschrift Personality and Social Psychology Bulletin.
Prof. Ein-Gar legt uit dat, zoals veel studies in het verleden hebben aangetoond, mensen een inherent verlangen hebben om in een sociaal en fysiek bevredigende omgeving te zijn. Daarom hebben we soms de neiging om de werkelijkheid subjectief te interpreteren om in overeenstemming te zijn met ons verlangen naar een aangename zintuiglijke ervaring. In de huidige studie probeerden de onderzoekers te onderzoeken hoe onze voorkeur om tijd door te brengen in een aangename omgeving ook onze perceptie van de 'ander' kan beïnvloeden, ook al hebben we hem of haar nog nooit ontmoet.
"De bevindingen toonden aan dat ons aangeboren verlangen om onszelf onder te dompelen in een fysiek aangename omgeving er in veel gevallen toe leidt dat we zelfs onbekende individuen overschatten waarmee we in de toekomst verwachten om te gaan", merkt prof. Ein-Gar op. “We hebben de neiging om die vreemden vooraf te bestempelen als knapper en aantrekkelijker in de manier waarop ze klinken en ruiken, ondanks het feit dat we ze nooit hebben ontmoet. Onze oordelen worden uitsluitend gevormd op basis van een foto, die geen informatie bevat over de geur van de persoon of het geluid van zijn stem.”
Het onderzoek omvatte een reeks online vragenlijsten waaraan ongeveer 5.000 respondenten uit de Verenigde Staten deelnamen. De onderzoekers verdeelden de deelnemers in twee groepen en presenteerden hen foto's van personen die ze nog nooit eerder hadden ontmoet. De eerste groep werd gevraagd om zich eerst voor te stellen dat ze een zeer succesvolle eerste ontmoeting hadden met de vreemdeling op de foto en dat ze graag een vriendschappelijke relatie met hen zouden willen onderhouden. Pas daarna werd hen gevraagd om de kenmerken van de persoon op de foto te beoordelen. De controlegroep daarentegen beoordeelde de gefotografeerde persoon alleen op basis van hun indrukken van de foto, zonder aannames over een positieve eerste ontmoeting of de intentie om een relatie aan te gaan.
In een ander geval werden alle studiedeelnemers geïnformeerd over hun wens om vriendschap te sluiten met een vreemdeling die ze net op het werk hadden ontmoet. Eén groep kreeg echter te horen dat deze persoon was toegewezen aan hun lokale afdeling, wat impliceert dat ze elkaar regelmatig op het werk tegenkwamen, terwijl de controlegroep te horen kreeg dat de vreemdeling was toegewezen aan een verre afdeling, zodat ze niet de kans zouden hebben om samen tijd door te brengen. .
In beide gevallen toonden de bevindingen aan dat de proefpersonen de neiging hadden om deze vreemden met wie ze een aanzienlijk deel van hun tijd zouden doorbrengen, te overschatten en betere fysieke eigenschappen toe te schrijven. Om andere vooroordelen te neutraliseren, voerden de onderzoekers het experiment uit met afbeeldingen van mannen en vrouwen met verschillende etnische achtergronden. Deze meting bevestigde dat het effect niet werd beïnvloed door geslacht, seksuele aantrekkingskracht of specifieke uiterlijke kenmerken, maar door ons verlangen naar een positieve zintuiglijke ervaring.
Prof. Ein-Gar: “Wanneer we veel tijd doorbrengen in de aanwezigheid van een andere persoon, is er natuurlijk een gewenningseffect; we 'zien' bijvoorbeeld de terugtrekkende haarlijn of puistjes niet, of we raken gewend aan een piepende stem. In deze studie onthullen we iets anders. We laten zien dat zelfs als er geen face-to-face interactie is en zonder eerdere fysieke ontmoetingen, we de neiging hebben om een positievere evaluatie te projecteren op een persoon met wie we verwachten tijd door te brengen - we verwachten dat ze er goed uit zullen zien, klinken en ruiken zelfs lekker. Wanneer we verwachten ervaringen met iemand te delen, is onze neiging om een plezierige zintuiglijke ontmoeting te verzekeren. Daarom schrijven we preventief positieve fysieke eigenschappen toe aan de persoon.”
Natalia Kononov, wiens proefschrift deze studie omvatte, benadrukt dat dit fenomeen niet voortkomt uit iemand positief waarnemen simpelweg omdat we hem leuk vinden. In plaats daarvan komt het voort uit een onderliggende motivatie, die niet noodzakelijkerwijs bewust is, om een prettige realiteit voor onszelf te creëren. Het is tenslotte mogelijk om van iemand te houden en toch al zijn gebreken te zien. “Wanneer we verwachten tijd met iemand door te brengen, is er een onbewuste prikkel voor die persoon om fysiek tevreden te zijn. Daarom hebben we de neiging om ze te evalueren op een manier die consistent is met onze verlangens. Dit kan worden vergeleken met het vooruitzicht van een verre reis. Als ik Hawaï echt wil bezoeken, zal ik mezelf ervan overtuigen dat het gemakkelijk voor me is om daar te komen, in tegenstelling tot een situatie waarin ik niet echt naar Hawaï wil. Hetzelfde principe is van toepassing op interacties met vreemden: we overtuigen onszelf ervan dat het prettig zal zijn om bij hen in de buurt te zijn als onze motivatie is om vrienden te worden.”
