Screenshot YouTube
Een dag ronddwalen in het kunstenaarsdorp Ein Hod is een dag die de zintuigen zal vullen. Gelegen op een heuvel aan de voet van de berg Karmel, kijkt het charmante dorp uit over de Middellandse Zee, die in de verte turkoois en groen schittert.
De kronkelende straatjes zijn pittoresk, een mengeling van oude stenen uit de christelijke kruistochten en het Ottomaanse rijk, en bezaaid met buitensculpturen, kunstgalerijen en studio's en cafés.
Screenshot YouTube
Het meest opmerkelijke is dat Ein Hod een van de weinige kunstdorpen ter wereld is, en de enige in Israël, waar plaatselijke kunstenaars de genres van beeldende kunst, muziek, dans en literatuur overspannen.
Dit toevluchtsoord voor kunstenaars werd opgericht in 1953. Marcel Janco, een bekende dada-kunstenaar, verhuisde er met een groep kunstenaars naartoe en bouwde werkplaatsen en studio's in het dorp dat verlaten was tijdens de Israëlische Onafhankelijkheidsoorlog.
Beeldhouwer Dov Feigin met jonge bezoekers in Ein Hod, 1956. Foto Fritz Cohen/National Photo Collection of Israel/GPO via Wikimedia Commons
Zelfs zonder geld of overheidssteun wisten de kunstenaars te overleven en een levendige gemeenschap op te bouwen. Vandaag de dag zijn er 10 Israëlprijswinnaars en vele jaren later zijn er honderden families, veel kunstenaars van verschillende generaties en een regenboogachtige benadering van kunst en cultuur.
Sommige kunstenaars geven workshops waar mensen hun eigen creativiteit kunnen ontdekken en ontwikkelen.
Geweldige verhalen
Door het hele dorp zijn er galerijen die sieraden, kleding en aardewerk verkopen; bij Boydem Eclectic zijn er strandtassen en portemonnees gemaakt van oude boeken.
Almog Gez beheert en beheert Ein Hod Gallery in het centrum van het dorp, waar je prenten, fotografie, keramiek, gouden en zilveren sieraden, glas en metalen designobjecten kunt vinden die zijn gemaakt door Ein Hod kunstenaars.
Almog Gez in de Ein Hod Art Gallery. Foto door Diana Bletter
Werken van historische waarde van de oprichters van het dorp worden tentoongesteld in de Ein Hod Gallery, samen met werken van jonge hedendaagse kunstenaars. De huidige tentoonstelling toont kunst van de vrouwen die in de beginjaren in het dorp woonden.
"Sommige vrouwen werden beroemd en anderen werden vergeten", zei Gez tegen ISRAEL21C. "Maar elk van hen heeft een geweldig verhaal."
Een groep schoolkinderen krijgt een rondleiding door Ein Hod. Foto door Diana Bletter
Gez trok een lade uit een kast en toonde ook een deel van de kunstwerken die na een ingrijpende renovatie van de galerij waren gerestaureerd. Het was alsof ik door een kist met artistieke schatten zocht. Alle items waren te koop.
Gez wees op een portret van Yehoshua Hillel, een andere oprichter van Ein Hod. Kunstenaars die het dorp bezoeken, herinneren zich zijn handgemaakte verf, Zivei Hillel (De kleuren van Hillel), legde Gez uit.
Almog Gez naast een schilderij van Yehoshua Hillel, een oprichter van Ein Hod. Foto door Diana Bletter
Een kronkelend steegje leidt naar het amfitheater in Romeinse stijl, waar concerten en andere evenementen plaatsvinden. Bovenaan staat De Art Studio, waar Aharon Pogoriler zijn kunstwerken in verschillende media laat zien.
Pogoriler, een architect geboren in 1944, begon met het maken van glas-in-loodramen voor architecturale doeleinden en ontwikkelde een unieke technologie die smelten en schilderen op het glas combineert. De sfeer van de studio is doordrenkt van geschiedenis en een gevoel van zijn levenslange toewijding aan kunst.
Een tentoonstelling in de De Art Studio van Aharon Pogoriler die werkt met glas in lood en andere media. Foto door Diana Bletter
Niet ver weg is het atelier van Karine Jan , die opgroeide in Ein Hod. Haar moeder, Batia Eisenwasser-Jancourt , is een schilder wiens werk is gebaseerd op persoonlijke geschiedenis, herinnering en culturele motieven. Haar vader, Claude Jancourt, restaureert antiek en runt een pension in het dorp.
Na reizen en wonen in het buitenland keerde Jan terug met haar gezin, waar ze nu haar eigen studio heeft waar haar werk op canvas en papier wordt getoond. Ze gaf toe dat de enige reden waarom ze in eerste instantie terugkwam naar Ein Hod was: "Ik had een kleine baby die 's nachts niet sliep in Tel Aviv." Destijds dacht ze niet te veel na over hoe het leven zou zijn voor haar kinderen, nu 6 en 10, maar nu waardeert ze wat het dorp hen te bieden heeft.
“Ze lopen de straat op en kijken naar straattheater of leren mensen kennen die schilderen en tekenen”, zegt Jan. “Behalve dat ze vlakbij de zee en familie wonen, worden ze ook blootgesteld aan zoveel kunst. Het is geweldig voor ze.”
Een bezoeker bekijkt het werk van Karine Jan. Foto door Diana Bletter
Het Nisco Museum of Mechanical Music heeft een uitgebreide collectie antieke muziekstukken, waaronder grammofoons, platen, speeldozen en een Steinway-piano.
Eigenaar/verzamelaar Nisan Cohen, 94, geeft levendige rondleidingen en verkoopt ook zijn handgemaakte muzikale curiosa, zoals mezoeza koffers die het volkslied van Israël, "Hatikva", spelen.
Enkele van de schatten in het Nisco Museum of Mechanical Music. Foto met dank aan Nisan Cohen
Gertrude Krauss, een van de pioniers van de moderne dans in Israël, kwam in de jaren vijftig in Ein Hod wonen. Ze speelde ook piano, beeldhouwde en schilderde. Haar historische huis is nu een gedeelde ruimte voor drie kunstenaars die in het dorp wonen en werken, met computergestuurde 3D-omgevingen, schilderen en installatiekunst.
Een van de historische foto's van Ein Hod te zien in de Ein Hod Gallery. Foto door Diana Bletter
Overal waar je kijkt is er eye candy, en terwijl je door Ein Hod dwaalt, adem je de creativiteit van het verleden, het heden en de toekomst in.
Voor meer informatie, klik hier.
