Teruggekeerde gijzelaar Eli Sharabi herenigd met familie in het ziekenhuis, 08/02/2025. Foto GPO
Eli Sharabi, die zaterdagochtend werd vrijgelaten na 491 dagen in Hamas-gevangenschap, was naar verluidt niet op de hoogte van het feit dat zijn vrouw en twee dochters op 7 oktober 2023, na zijn vrijlating uit Gaza, door Hamas-terroristen waren vermoord, schrijven kranten waaronder Jerusalem Post.
Bovendien informeerde Hamas Sharabi over de dood van zijn broer, Yossi , terwijl hij op het podium werd rondgeleid in Deir el-Baleh in centraal Gaza. Het lichaam van zijn broer wordt nog steeds vastgehouden in Gaza.
Uit een verslag van Almog Boker van Channel 12 bleek dat Sharabi tegen IDF-soldaten had gezegd dat hij ernaar uitkeek om zijn vrouw Leanne en dochters Noya, 16, en Yahel, 13, te ontmoeten. Hij wist echter niet dat ze op tragische wijze waren vermoord in hun huis in Be'eri tijdens het bloedbad van 7 oktober 2023, terwijl Hamas-terroristen hem naar de Gazastrook sleurden.
Eli Sharabi werd op 7 oktober 2023 gevangengenomen door Hamas-terroristen, terwijl zijn vrouw Lianne en hun twee dochters, Noiya en Yahel, werden vermoord.
"Eli keert terug van een onmogelijke realiteit in gevangenschap naar een zeer moeilijke realiteit in Israël", aldus Kibbutz Be'eri in een verklaring.
“Een realiteit waarin degenen die hem het dierbaarst zijn, niet meer leven. Op 7 oktober verloor Eli zijn dochters, Noya en Yahel, en zijn vrouw, Leanne, die werden vermoord in hun huis in Be'eri tijdens het vreselijke bloedbad. Zijn broer, wijlen Yossi Sharabi, werd vermoord in gevangenschap en zijn lichaam wordt nog steeds vastgehouden in Gaza. We zullen hem omarmen en hem de best mogelijke steun geven.”
Eli kwam op 14-jarige leeftijd vanuit het buitenland naar Kibbutz Be'eri, groeide daar op en volgde daar onderwijs, en werkte in een drukkerij in marketingfuncties. Hij diende als penningmeester van de kibboets en was ook lid van het economisch comité.
Op 28-jarige leeftijd trouwde hij met Leanne, een vrijwilliger uit Engeland. Leanne, een kleurrijk personage dat constant muziek speelde en zong, was in alle opzichten een Israeli geworden. Hun dochters, Noya en Yahel, zijn op foto's en video's te zien terwijl ze lachen, blij zijn en omringd worden door liefde.
"Eli's familie - zijn moeder Hana, broers en zussen Sharon, Osnat en Hila, zijn schoonzus Nira, samen met alle neven en nichten - vochten onvermoeibaar voor zijn terugkeer, baden en keken vurig uit naar een hereniging met hun geliefde familielid", voegde de kibboets toe.
Zijn broer, Sharon, die voor zijn vrijlating vocht, zei: "Eli is het laatste restant van de familie Sharabi dat nog in Gaza gevangenschap leeft. We hebben vier familieleden verloren. Rond de Sjabbattafel ontbreken vijf stoelen. Vier daarvan zullen nooit meer worden gebruikt."
"Deze avond is anders dan alle andere avonden", zei Ofir Sharabi, dochter van wijlen Yossi Sharabi en nicht van Eli, op het Gijzelaarsplein de avond voordat de deal begon.
“Mijn vader werd voor mijn ogen ontvoerd. Hij werd vermoord nadat hij bijna 100 dagen in vreselijke omstandigheden in gevangenschap had overleefd. Mijn oom, Eli Sharabi, werd ook ontvoerd uit Be'eri. Zijn vrouw, mijn tante, Leanne, en mijn neven, Yahel en Noya, werden vermoord in hun huis. Mijn neef, Idan, en zijn vriendin, Eden, werden ook vermoord op het Nova-feest.”
“Ik ben 15 jaar oud. De hoeveelheid verlies in mij staat niet in verhouding tot mijn leeftijd,” vervolgde Ofir in een huiveringwekkende getuigenis. “Ik verloor mensen van wie ik zoveel hield. Ik verloor mijn thuis. Ik verloor het vertrouwen in de wereld. Ik dacht dat ik ook het vermogen had verloren om mijn pijn met anderen te delen. Ik word er de meeste tijd alleen mee gelaten en het doet veel pijn in mij, alsof er messen naar binnen worden gestoken.
"Als deze overeenkomst op tijd was gekomen, was mijn vader teruggekomen en had hij ons omhelsd. Maar het gebeurt te laat", aldus Ofir.
“Ik ben erg blij voor Eli en ook erg bezorgd omdat we zijn toestand niet kennen. Ik hoop dat hij levend terugkomt en dat we hem een knuffel kunnen geven die nooit ophoudt. Dat we niet nog een verlies hoeven te ervaren; we hebben al zoveel verloren.”
Comments