Ex-gijzelaar Omer Wenkert vertelt meer over zijn gevangenschap: Hamas heeft pesticiden in mijn ogen gespoten en brachten mijn leven in gevaar voor de lol

De vrijgelaten gijzelaar Omer Wenkert sprak zondag in Eilat op het jaarlijkse congres van de Israëlische Orde van Advocaten. Foto van IOA

Omer Wenkert vertelt aan de Orde van Advocaten over martelingen in gevangenschap, zegt dat hij 'opzettelijk werd uitgehongerd', zes maanden alleen werd vastgehouden en met een ijzeren staaf werd geslagen, schrijven de kranten.

In een klein kamertje waar amper een matras in paste, vertelde de bevrijde gijzelaar Omer Wenkert hoe hij tijdens zijn gevangenschap probeerde de honger en angst te verdrijven. Dit deed hij samen met zijn moeder, Niva, op de jaarlijkse conferentie van de Israëlische Orde van Advocaten in Eilat.

"Ik heb in mijn gevangenschap maar drie keer een spiegel gezien waarin ik mijn gezicht kon zien. De derde keer zag ik alleen mijn gezicht en zag ik dat ik echt mager was. Ik bleef tegen Guy en Eviatar zeggen: 'Ik ben niet zo mager.' Ze zeiden dat mijn botten zichtbaar waren," zei hij. Gilboa Dalal en David worden nog steeds gevangen gehouden door Hamas in de Gazastrook, samen met 56 anderen, dood en levend. Donderdag is het 600 dagen geleden dat 7 oktober plaatsvond, en 600 dagen voor de overlevende gijzelaars.

Toen het IDF in mei 2024 in Rafah opereerde, verslechterde zijn toestand aanzienlijk, aldus Wenkert.

"Ze hebben me expres uitgehongerd", vertelde hij aan de advocatenvereniging, eraan toevoegend dat hij twee of drie weken lang elke dag een half pitabroodje kreeg.

"Rond de grens met Rafah was er sprake van opzettelijke uithongering en opzettelijke mishandeling", zei hij. "Ze deden dingen die mijn leven ernstig in gevaar brachten, gewoon voor de lol."

"Een van hen had insectenwerend middel meegenomen, zette me aan het einde van de gang rechtop en spoot me met open ogen in mijn gezicht", herinnert Wenkert zich. Hij voegde eraan toe dat zijn ontvoerder ervoor zorgde dat alles wat hij aanraakte ook werd bespoten.

"Hij besloot ook om mij met een ijzeren staaf te slaan", herinnert hij zich.

Wenkert zei dat hij zes en een halve maand alleen was geweest en dat zijn ontvoerders hem slechts "zo nu en dan benaderden".

In de weken, als hij wel een pitabroodje kreeg, zat er soms wat kaas of tuinbonen in. Over het algemeen echter "waren er geen vitaminen, geen mineralen. Alleen simpele koolhydraten, zoals pitabroodje en rijst", zei hij.

"Ik kan op twee vingers tellen hoe vaak ik iets heb gegeten dat geen lege koolhydraten waren", voegde hij toe.

Hij zei dat hij rond de 80ste dag van zijn gevangenschap van de ene ondergrondse gang naar de andere werd verplaatst, die hij omschreef als "een donkere kamer met een klein lampje".

Illustratief: Een Hamas-tunnel in de centrale Gazastrook, op een afbeelding die het leger op 26 februari 2024 publiceerde. Foto Israel Defense Forces

"Ze probeerden me gek te maken, mijn tijdsbesef te beschadigen," zei hij. "Toen ze eten voor me neerzette, zeiden ze dat ik me moest omdraaien, zodat ze konden vertrekken. Ik moest eens in de 50 dagen in bad, met een klein flesje. Pas na negenenhalve maand heb ik me echt gewassen."

De tunnel waarin hij het grootste deel van zijn gevangenschap werd vastgehouden was ‘ongeveer 90 centimeter (35 inch) breed en ongeveer 9-10 meter (29-32 voet) lang’, met een gat dat als badkamer diende, herinnerde hij zich.

"Ik lag op een klein matrasje, met mijn rug tegen de muur. Ik heb daar denk ik 420 dagen gelegen", zei hij.

"We zaten de hele tijd onder de grond, en de temperatuur liep daar alleen maar op. Er is geen lucht, het is moeilijk om te ademen. Je voelt niet echt winter of zomer," zei hij.

Niva vertelde dat het voor haar het meest verontrustend was om te zien hoe bleek Omer was geworden.

"Op de dag dat Or Levy en Ohad Ben Ami werden vrijgelaten [op 7 februari], deed het zo denken aan Holocaust-overlevenden", zei ze.

De drie kwamen er vermagerd uit, wat shock en afschuw opriep van over de hele wereld.

De Amerikaanse president Donald Trump zei destijds dat ze "eruit zagen als overlevenden van de Holocaust – ze waren in een verschrikkelijke toestand... het leek alsof ze een maand lang niets hadden gegeten."

Niva zei dat toen ze Omer na zijn vrijlating in het ziekenhuis zag, "het moeilijk was om hem zo mager te zien, maar de bleekheid was het ergst - we zagen daar alles: de vernedering en het misbruik, de ogen die alles vertellen, en het lichaam dat getuigde van het misbruik."

Omer voegde eraan toe dat hij, zodra hij een spiegel voor zijn hele lichaam had, zijn shirt uittrok om te kijken "hoe mager ik was. Toen ik thuiskwam, kon ik mezelf er niet toe brengen een shirt uit te kiezen, omdat ik wist hoe mager ik eruit zag en ik wilde niet dat mijn ouders zich nog meer zorgen zouden maken."

Toen de gijzelaars David en Gilboa-Dalal zich bij Omer ondergronds voegden, “werd het emotioneel makkelijker, maar er was ook veel minder ruimte en er was geen plek om te lopen.”

Hij zei: "Zodra ik kon, liep ik zoveel als ik kon. Zo bracht ik de tijd door, heen en weer."