Ex-gijzelaar Omer Wenkert vertelt over de wrede gevangenschap van Hamas: "regelmatige mishandelingen, langdurige isolatie en voortdurende hongersnood

Omer met zijn vader Shai na zijn vrijlating. Foto IDF

Omer Wenkert gaf een van zijn Hamas-ontvoerders de bijnaam “Tznon”, Hebreeuws voor radijs, een knipoog naar zijn bitterheid. Acht maanden na zijn gevangenschap werd Tznon gewelddadig, zo schrijft Ynet.

Wenkert, die op 7 oktober 2023 werd ontvoerd van het Nova-muziekfestival, vertelt in een interview met The Wall Street Journal dat hij 193 dagen lang helemaal alleen werd vastgehouden en probeerde geestelijk gezond te blijven door Israëlische rapsongs en psalmpassages te reciteren.

Hij opende de deur van Wenkerts ondergrondse cel, die minder dan zes voet lang en nauwelijks drie voet breed was, en trapte hem drie keer tegen zijn hoofd en twee keer in zijn rug. De terrorist vertelde Wenkert dat het een straf was omdat hij naar hem had gekeken.

De volgende dag beval Tznon hem om push-ups, sit-ups en squats te doen - wat voelde als honderden. Wenkert stortte uiteindelijk in van uitputting. Tznon spuugde naar hem en schreeuwde beledigingen.

"Zeg dat je een klootzak bent, zeg dat je een hond bent," herinnerde Wenkert zich dat hij schreeuwde. Toen Wenkert dacht dat de beproeving voorbij was en zijn hoofd ophief, realiseerde hij zich dat Tznon er nog steeds was. "Waarom kijk je naar mij?" schreeuwde de ontvoerder, voordat hij Wenkert met een koevoet sloeg. De mishandelingen gingen door - ook op zijn 23e verjaardag.

Tijdens een van die aanvallen vertelde Tznon aan Wenkert dat zijn vader was gedood bij een Israëlische militaire operatie. Volgens Wenkert was dit de aanleiding voor het misbruik.

Wenkert, die op 7 oktober 2023 door Hamas-terroristen werd ontvoerd van het Nova-muziekfestival, werd 505 dagen vastgehouden in tunnels onder Gaza. Hij was een van de 38 gijzelaars die werden vrijgelaten tijdens een staakt-het-vuren in februari. Toen hij terugkeerde naar Israël, was hij meer dan 80 pond afgevallen.

In een interview met The Wall Street Journal beschreef Wenkert de omstandigheden van gevangenschap: uithongering, mishandeling en langdurige isolatie. Gedurende 197 van die dagen werd hij helemaal alleen vastgehouden. Om bij zinnen te blijven, ontwikkelde hij een dagelijkse routine: urenlang door een smalle gang lopen, Israëlische rapsongs zingen en tegen zichzelf praten. Hij begon ook te bidden, ondanks dat hij niet uit een religieuze achtergrond kwam. Soms reciteerde hij Psalm 23 (traditioneel geassocieerd met troost in tijden van nood, beginnend met "De Heer is mijn herder, mij zal niets ontbreken").

Sinds zijn terugkeer is Wenkert een uitgesproken pleitbezorger geworden voor de gijzelaars die nog in Gaza zijn . "Er moet begrip zijn onder al onze regerings- en militaire leiders dat elke beslissing, zin en elk woord dat ze uiten een directe en duidelijke invloed heeft op ons lot," zei hij. "Ik zeg 'ons lot' omdat we er nog steeds zijn."

Wenkert heeft Israëlische wetgevers, Sara Netanyahu, de vrouw van premier Benjamin Netanyahu, en leden van het onderhandelingsteam ontmoet . Hij uitte ook diepe schuldgevoelens over de voortdurende gevangenschap van medegijzelaars Evyatar David en Guy Gilboa Dalal, met wie hij de helft van zijn tijd in gevangenschap doorbracht.

"Wat is de reden dat ik hier zou moeten zijn en Evyatar en Guy er nu niet bij zijn?" vroeg hij.

Wenkert benadrukte dat militaire druk de levens van gijzelaars in gevaar bracht . Hij en anderen beschreven hoe Hamas-terroristen explosieven in de buurt hielden om reddingsoperaties af te schrikken. Hij gelooft dat onderhandelingen de enige effectieve weg zijn.

"De hoogste prioriteit is alleen de terugkeer van de gijzelaars - niet de vernietiging van Hamas, niet de vernietiging van infrastructuur, niet dat soort onzin," zei Wenkert. "De terugkeer van de gijzelaars - dit is waar het succes van de terugkeer naar oorlog voor mij zal worden gemeten."