Ex-gijzelaar Segev Kalfon vertelt over het leven in de Hamas-tunnels: 'De dood werd mijn vriend'

Segev Kalfon. Foto familie

De Israëlische gijzelaar Segev Kalfon, die op 7 oktober 2023 door Hamas-terroristen werd ontvoerd van het Nova-muziekfestival, zei dat zijn ontvoerders hem op brute wijze sloegen omdat hij weigerde zijn naam te veranderen en hem dwongen maandenlang ondergronds te leven in Gaza onder constante dreiging van de dood.

Segev Kalfon, 27, werd 738 dagen vastgehouden voordat hij eerder deze maand werd vrijgelaten. In een gesprek met Ynet en Yedioth Ahronoth beschreef hij hoe de terroristen hem bespotten en aanvielen nadat hij zich had voorgesteld als "Segev" - een naam die voor hen klonk als het Arabische woord voor "plafond".

"Ze geloofden me niet en begonnen me te slaan", zei hij. "Toen ze me 'Steve' begonnen te noemen, stopte ik met het corrigeren van hen. Toen realiseerde ik me dat ik een gevangene was."

Segev Kalfon zei dat hij bij aankomst in Gaza in een moskee werd gegooid waarvan hij dacht dat het een moskee was. "Iemand drukte een mes tegen mijn nek en vroeg mijn naam. Ik zei: 'Segev.' Hij drong harder aan. Elke keer als ik het zei, werd ik weer geslagen", herinnerde hij zich.

Nadat hij gevangen was genomen terwijl hij het Nova-festival ontvluchtte, zei Kalfon dat hij werd vastgebonden, geblinddoekt en geslagen met geweerkolven. "Ze sloegen me in de knieën, de maag, het hoofd, van alle kanten. Na een paar minuten voel je de klappen niet meer - alleen stilte, een minuut voordat het leven eindigt", zei hij.

Hij werd later onder zware Israëlische bombardementen tussen veilige huizen verplaatst voordat hij 11 maanden in een tunnel werd vastgehouden met verschillende andere gijzelaars - Ohad Ben Ami, Elkana Bohbot, Yosef Chaim Ohana, Maxim Harkin en Bar Kuperstein. Lange tijd werd hij alleen gehouden.

"We hebben een kuil gegraven voor een toilet - voor ons en voor hen - omdat ze ons 'waardeloze Joden' noemden," zei hij. "We hebben tunnels gegraven. Ze dwongen ons om te werken. Als je een tunnel ingaat, word je een rat. Het leven dat je bovengronds had, bestaat niet meer."

Kalfon zei dat hij weigerde deel te nemen aan een propagandavideo van Hamas. "Ik dacht aan mijn ouders en mijn familie", zei hij. "Ik wilde niet zeggen dat ik leed of honger leed, of dat er een tunnel op me instortte. Ook al was er elke dag gevaar voor je leven, elke minuut die je overleefde was een wonder."

Op een gegeven moment, zei hij, waren de bomaanslagen zo dichtbij dat hij en twee medegijzelaars afscheid namen, in de overtuiging dat ze zouden sterven. "We zeiden tegen elkaar: 'Als er iets gebeurt, weet dan dat ik van je hou, dat jullie mijn broers zijn.' Na die dag namen ze ons mee de tunnel in."

"De dood wordt je beste vriend," zei Kalfon. "Je praat de hele tijd met de dood. Niets is zeker. Je hebt geen eten, geen communicatie, en ze doen er alles aan om je te laten lijden."

Hij zei dat de gijzelaars werden geslagen wanneer de terroristen minister van Nationale Veiligheid Itamar Ben-Gvir op televisie zagen of hoorden over Hamas-gevangenen in Israëlische gevangenissen. "We wisten dat het licht aan het einde van de tunnel betekende dat er afranselingen zouden komen," zei hij.

Kalfon beschreef het leven onder de grond als ondraaglijk. "Je slaapt op een oneffen vloer, op een matras zo dun als een laken. Ik heb een kussen gemaakt van restjes matras. Het weinige water dat we hadden, filtreerde ik door gaas. Een fles water was als goud", zei hij. "Tegenwoordig is niets vanzelfsprekend."