Ex-gijzelaarster Naama Levy dringt er bij de VN op aan actie te ondernemen voor de 48 mensen die nog steeds in Gaza vastzitten: 'Ik ben hier om hun stem te zijn'

Voormalig gijzelaar Naama Levy spreekt op VN-evenement. Foto: Hulp voor gijzelaars wereldwijd

In een emotionele toespraak op een door de VN georganiseerd evenement op vrijdag, drong Naama Levy, die in het Israëlische leger als uitkijkpost diende en gevangenschap in Gaza overleefde, er bij de wereld op aan om de resterende 48 gijzelaars te redden, schrijven alle kranten in Israël.

"Jullie hebben allemaal die gruwelijke video van mij gezien op die zwartste dag", zei Levy, terugdenkend aan 7 oktober 2023, toen ze werd ontvoerd. "Ik werd met geweld uit een zwarte jeep gesleurd, gewond, doodsbang, bloedend en hulpeloos, en werd geparadeerd voor een haatdragende, woedende menigte, met de angstaanjagende geluiden van geweervuur ​​en gejuich om me heen."

"Dat was pas de eerste dag in de hel," vervolgde ze. "De eerste van 477 lange, kwellende dagen. Mijn tijd als gijzelaar zal de rest van mijn leven in mijn lichaam en ziel gegrift blijven."

Naama Levy beschreef de bijna 16 maanden die ze in gevangenschap doorbracht: "Dagen werden maanden, en maanden werden meer dan een jaar. Ik had periodes zonder eten of drinken, leed aan ernstige ondervoeding, onvoorstelbare honger en onbehandelde verwondingen. Ik werd vastgehouden in ondraaglijke hygiënische omstandigheden, met de constante angst dat elk moment mijn laatste kon zijn. Dat waren 477 dagen waarin elke minuut aanvoelde als een eeuwigheid."

Ze vertelde dat ze tussen safehouses werd overgeplaatst, soms in totale isolatie, soms samen met jonge vrouwen, sommigen zwaargewond en onbehandeld. Een van de meest angstaanjagende momenten, herinnerde ze zich, was toen ze onder vuur van huis naar huis moest rennen. "Kogels floten om mijn oren terwijl mijn ontvoerders hun wapens herlaadden. Ik rende zo snel als ik kon. Ik was zwak, had moeite met ademhalen en was doodsbang voor mijn leven," zei ze.

Naama Levy beschreef ook de terreur van de Hamas-tunnels. "Niets is te vergelijken met de duisternis en angst die de tunnels met zich meebrengen. Dezelfde tunnels waar op dit moment nog steeds veel te veel onschuldige mensen worden vastgehouden," zei ze. "Stel je voor dat je gedwongen wordt een donkere, diepe tunnel onder de grond in te gaan, waar de lucht zuurstofloos is. Het voelt onmogelijk om diep adem te halen, de stank van schimmel vult je longen en je wordt achtergelaten op een vochtig matras. Dat was mijn realiteit, keer op keer."

Acht maanden na haar vrijlating zei Naama Levy dat ze de gedachte niet kan verdragen dat anderen nog steeds hetzelfde moeten doorstaan ​​als zij. "Terwijl ik hier voor u sta, zijn er gijzelaars voor wie deze nachtmerrie nog niet voorbij is. Sommigen van hen heb ik met eigen ogen gezien. Hun gezichten verlaten me nooit. Hun stemmen worden het zwijgen opgelegd. Daarom ben ik hier – om hun stem te zijn," zei ze.

Er zijn zonen, vaders, broers en één dochter die gered moeten worden. Families wachten op hen en vechten om een ​​einde te maken aan hun lijden, net zoals jij zou vechten als deze ondenkbare gruwel iemand van wie je houdt zou overkomen.

Ze riep de internationale gemeenschap op om dringend actie te ondernemen. "Diplomatie en onderhandelingen hebben me bevrijd. Diezelfde diplomatie moet de anderen naar huis brengen – de levenden om hun leven weer op te bouwen, en de doden om met waardigheid begraven te worden," zei Naama.

"Doe alsjeblieft iets. Zoek nu een oplossing. Red deze onschuldige levens, want door hen te redden, is het alsof je de hele wereld redt. Breng ze allemaal thuis – nu."