Gal Gilboa en Ilay David met foto's van hun broers. Foto via Ynet
Ilay David en Gal Gilboa warenj in de VS als onderdeel van hun gezamenlijke inspanningen om hun broers en alle andere gijzelaars naar huis te halen.
"Ze smeken om hun leven en zien hoe hun vrienden worden vrijgelaten. Dan wordt de deur voor hun neus dichtgeslagen en worden ze terug de tunnel in geslingerd": Zo bereikte hen de wrede video van hun jongere broers, Evyatar David en Guy Gilboa-Dalal, die smeken om hun leven terwijl ze de vrijlatingsceremonie van andere gijzelaars bekeken, zeiden ze tegen Ynet.
"We zaten in een auditorium naar een toespraak van Trump te kijken," vertelt Gilboa. "We zagen de beelden terwijl Trump sprak, ook over de gijzelaars. Onze telefoons begonnen gek te doen en we zagen de video's , alles schudde ervan. Het was erg stressvol, erg beangstigend en erg frustrerend. We begonnen het te bekijken zonder geluid. Natuurlijk herkenden we ze meteen. Ilay zei: 'Wacht, laten we naar buiten gaan en kijken', maar het was moeilijk voor hem. Ik kon me niet inhouden en uiteindelijk keken we het samen. Er waren hoge functionarissen van het Witte Huis aanwezig en we lieten het aan zoveel mogelijk van hen zien. Ze waren geschokt."
Hij voegt toe: "Mijn moeder wilde de video niet zien, ze waren thuis hysterisch. Dit was een van de dingen waar we het meest bang voor waren."
"Thuis viel alles uit elkaar - mijn moeder en zus raakten het kwijt," vervolgt David. "Er zijn hier veel gemengde gevoelens. Aan de ene kant is het een eerste teken van leven van Evyatar. Aan de andere kant zie je plotseling hun gezichtsuitdrukkingen - ze smeken letterlijk om hun leven. Je ziet hun vrienden worden vrijgelaten, en dan wordt de deur voor hun neus dichtgeslagen voordat ze weer in de tunnel worden gegooid. Je realiseert je dat dit de eerste keer is dat ze in maanden daglicht hebben gezien. Het is verwoestend."
"Ik wilde meteen de wereld intrekken en schreeuwen dat ze Evyatar en Guy terug moesten brengen. We hebben ze 500 dagen niet gezien. We hebben hun stemmen niet gehoord," zegt Gilboa. "Ondanks alle moeilijkheden gaf het ook een bepaalde hoop. Ze leven en ze zijn samen. Het voelt zo dichtbij, maar ze zijn nog steeds zo ver weg - het is gekmakend. Je kunt er niet mee omgaan." David voegt toe: "We probeerden er het goede in te vinden, misschien zelfs om te lachen - het is duidelijk dat ze meespelen en ze zijn vreselijke acteurs."
"Ik dacht erover om terug te keren naar Israël," zegt Gilboa, "maar dit veroorzaakte zo'n mediastorm, en we realiseerden ons dat we dankzij de video konden blijven en ons werk konden voortzetten. We probeerden het te benutten, om iedereen de wreedheid van hun ontvoerders te laten zien, die hen mentaal martelen. Wij zijn geen politici. We doen in de eerste plaats een beroep op de harten van mensen, en dat heeft ons op die manier gediend. Maar de psychologische tol is enorm, het is psychologische marteling."
David: "Uitputting, depressie, bloedarmoede. Gijzelaars die terugkwamen en bij hen waren, vertelden ons dit ook. We kregen aanwijzingen van degenen die werden vrijgelaten dat ze niet in goede gezondheid verkeerden. Je kunt het zien: hun ogen zijn donker, levenloos. Ze zijn de helft van de mensen die ze eerst waren. Ze zijn uitgeput, depressief, in een extreem moeilijke mentale staat.
Beeld uit de schokkende video die Hamas heeft vrijgegeven
"En dat is nog maar een voorproefje. Nadat ik getuigenissen heb gehoord van degenen die zijn teruggekeerd, ben ik kapot. Ik weet nu tot in detail wat mijn broer daar doormaakt. Ik weet dat hij elke dag door een tunnel van 11 meter lang loopt, een meter breed, met een gat voor afval. Het enige voordeel van ondergronds zijn, is dat ze niet worden bedreigd door IDF-bombardementen. Verder is het de ergste soort hel voor een mens."
Gilboa: "De toestand van beiden is erg slecht. Ze hebben allebei onbehandelde infecties. Ze zien geen daglicht en hebben beperkte bewegingsvrijheid. Evyatar heeft zijn bril niet. Ze verhongeren."
Komentáře