Dochter Maayan en haar vader Tsahi Idan
Voor zijn begrafenis koos de familie van Tsahi Idan een plek die voor hem heilig was: het Bloomfield Stadion, de thuisbasis van zijn geliefde voetbalteam Hapoel Tel Aviv, schrijft Times of Israel.
Idan, een VIP-seizoenkaarthouder, ging vaak met zijn dochters naar wedstrijden tot 7 oktober 2023, toen hij werd ontvoerd en zijn oudste dochter Maayan werd vermoord tijdens de aanval van Hamas op Zuid-Israël.
Idan werd in gevangenschap gedood en zijn lichaam werd woensdag, na 509 dagen, teruggegeven aan Israël. Het was de laatste gijzelaarsruil die vereist was onder het huidige staakt-het-vuren tussen Israël en Hamas.
Vrijdag werd de stadionceremonie bijgewoond door honderden fans, familieleden en andere rouwenden. De ceremonie markeerde het begin van Tsahi's laatste reis en eindigde met zijn begrafenis in Kibbutz Einat naast Maayan. De familie Idan nodigde via het Hostages and Missing families Forum het publiek uit om langs de route te staan en Israëlische vlaggen te zwaaien uit solidariteit.
Fans, vrienden en familieleden van Hapoel Tel Aviv kwamen bijeen om hun respect te betuigen aan de vermoorde Israëlische gijzelaar Tsahi Idan tijdens zijn begrafenisdienst in het Bloomfield-stadion in Tel Aviv. Foto Times of Israel
Beelden van Tsahi en zijn dochters die eerdere wedstrijden bijwoonden, werden op schermen rond het stadion getoond. De ceremonie begon met een minuut stilte, maar in overeenstemming met de traditie van de voetbalclub werd het publiek gevraagd de stilte te vullen met aanhoudend applaus.
Voor zijn begrafenis koos de familie van Tsahi Idan een plek die voor hem heilig was: het Bloomfield Stadion, de thuisbasis van zijn geliefde voetbalteam Hapoel Tel Aviv.
Idan, een VIP-seizoenkaarthouder, ging vaak met zijn dochters naar wedstrijden tot 7 oktober 2023, toen hij werd ontvoerd en zijn oudste dochter Maayan werd vermoord tijdens de aanval van Hamas op Zuid-Israël.
Idan werd in gevangenschap gedood en zijn lichaam werd woensdag, na 509 dagen, teruggegeven aan Israël. Het was de laatste gijzelaarsruil die vereist was onder het huidige staakt-het-vuren tussen Israël en Hamas.
Vrijdag werd de stadionceremonie bijgewoond door honderden fans, familieleden en andere rouwenden. De ceremonie markeerde het begin van Tsahi's laatste reis en eindigde met zijn begrafenis in Kibbutz Einat naast Maayan. De familie Idan nodigde via het Hostages and Missing families Forum het publiek uit om langs de route te staan en Israëlische vlaggen te zwaaien uit solidariteit.
Beelden van Tsahi en zijn dochters die eerdere wedstrijden bijwoonden, werden op schermen rond het stadion getoond. De ceremonie begon met een minuut stilte, maar in overeenstemming met de traditie van de voetbalclub werd het publiek gevraagd de stilte te vullen met aanhoudend applaus.
Foto Times of Israel
Nabestaanden van Idan vroegen hem om vergeving omdat ze hem niet levend thuis hadden kunnen brengen en bekritiseerden de Israëlische regering daarvoor.
Idan, 49 jaar oud toen hij werd ontvoerd, laat zijn vrouw en drie andere kinderen achter.
In een toespraak in Bloomfield beschuldigden de familieleden van Idan de overheid ervan hem niet levend terug te brengen en riepen ze op om alle overgebleven gijzelaars onmiddellijk vrij te laten, in plaats van gefaseerd, zoals in de wankelmoedige gijzelingsdeal was vastgelegd.
"Het spijt me, namens ons allemaal, dat je terugkwam in een kist, en niet op je voeten, zoals je vertrok," vertelde Idans zus Noam aan de verzamelde menigte van honderden. "De taak van onze leiders was om Tsahi in leven te houden, en ze maakten zeer moeilijke keuzes, met ondraaglijke resultaten."
Bij de aanval van Hamas kwamen Idan en zijn familie terecht in “situaties die de duivel zelf niet had kunnen bedenken… Tsahi werd ontvoerd en Maayani werd vermoord,” aldus Noam, die een rood Hapoel-shirt droeg.
Ze zei dat “de grootste test van mijn leven”, om Tsahi naar huis te halen, 10 maanden na het overlijden van hun vader was begonnen, een “sportfanaat” die de rivaal, de blauw-gele Maccabi Tel Aviv, steunde.
Als eerbetoon aan haar broer had Noam een rood lint gemaakt, als aanvulling op het gele lint dat de gegijzelde families hadden gekregen.
“Ik kijk naar de wereld door Tsahi’s rode ogen en zie dat het hele land geel is. [Ik] hoor mijn vader opscheppen en Tsahi plagen,” zei ze. “Dus besloot ik, samen met mijn familie, dat een rood lint onze schuld was aan Tsahi.”
Noam, de zus van de vermoorde gijzelaar Tsahi Idan. Foto Times of Israel
“Het doel van het rode lint was allereerst dat mensen zouden stoppen en vragen: 'Waarom rood?', wat leidde tot een gesprek over Tsahi die gevangen zat in Gaza,” zei ze. “Het andere doel was om meer mensen te laten deelnemen aan de belangrijkste strijd die we in dit land voeren, namelijk om alle gijzelaars zo snel mogelijk terug naar huis te brengen.”
“Stop met ons in groepen te verdelen, ‘teruggekeerd’, ‘gedood’, ‘levend’, ‘man’, ‘vrouw’, enzovoort,” zei ze, verwijzend naar de vrijlatingen van bepaalde categorieën gijzelaars onder de overeenkomst met Hamas. “We zijn één groep van 251 gijzelaars, en we moeten er alles aan doen om ze nu thuis te krijgen.” (Er zijn nu nog 59 gijzelaars in Gaza, waarvan er minstens 35 door de IDF zijn bevestigd als dood.)
Yigal Idan, de oom van Tsahi, beschuldigde de regering ervan de gevangenschap van zijn neef te gebruiken als instrument in een spel van verdeeldheid.
"Beste Tsahi, hoewel je thuis bent, wil ik mijn excuses aanbieden. Het spijt me dat we je niet levend terug hebben gebracht," zei hij. "Het spijt me dat het land je is vergeten en niet wist hoe je op tijd terug te krijgen.
"Het spijt me dat we in een wereld leven waarin genieën zoals jij wegkwijnen in de hel van de tunnels van Gaza, en verachtelijke leiders zichzelf hebben toegestaan jullie ter dood te veroordelen, en het leven gaat door alsof er niets is gebeurd," zei de oom.
“Weet alsjeblieft, Tsahi, dat we niet zo doorgaan,” zei hij. “We laten deze crisis niet de overhand nemen.”
"We zullen vechten voor een ander land — een land waar links en rechts broeders zijn, waar een keppeldrager en een niet-religieus persoon een echt gesprek kunnen voeren, een land waar het menselijk leven een heilige waarde is, geen pion in een politiek spel," zei hij. "Onze enige missie als natie is om alle gijzelaars in één keer naar huis te brengen."
Yigal Idan, de oom van Tsahi Idan. Foto Times of Israel
In een gesprek met het Jewish Telegraphic Agency blikte Yigal terug op de drie tragedies die zijn familie de afgelopen 16 maanden waren overkomen. De eerste was de moord op Maayan, de dood van zijn eigen zoon, Guy Idan, die onvermoeibaar campagne voerde voor de vrijlating van zijn neef en die in oktober vorig jaar werd gedood bij een projectielaanval van Hezbollah tijdens de gevechten in Libanon, en de laatste was Tsahi's terugkeer in een doodskist.
"Geen woorden kunnen de woede en het verdriet beschrijven dat we hem niet levend thuis konden brengen na zo'n gevecht," zei hij. "Er is een klein beetje troost dat Tsahi nu tenminste bij ons is en dat hij naast zijn dochter begraven zal worden."
Hij voegde toe: “Verdriet heeft ons altijd vervuld, maar ik hoop dat het vandaag, nu, stopt. Dat we weer kunnen rouwen en daarna weer kunnen opbouwen.”
Tsahi Idan werd ontvoerd uit zijn huis in Kibbutz Nir Oz tijdens de Hamas-aanval die de oorlog in Gaza ontketende. Terroristen schoten Maayan dood toen ze het huis bestormden, hielden vervolgens Tshai, zijn vrouw Gali en twee van hun kinderen een tijdje gegijzeld in het huis voordat ze Tsahi ontvoerden naar Gaza.
De aanval op het huis van het gezin werd door de terroristen gefilmd met Gali's telefoon en live gestreamd naar haar Facebook-account. Op de beelden was te zien hoe de huilende kinderen vroegen naar hun dode zusje en of zij ook gedood zouden worden.
Terwijl het gezin samen op de grond zat en elkaar probeerde te troosten, werd ook Tsahi gezien, met zijn handen onder het bloed van Maayan, terwijl hij vroeg of hij voor zijn dochter mocht zorgen. De terroristen weigerden dit verzoek.
De hele familie probeert niet te worden beschoten thuis door Hamas
Gali en de twee kinderen overleefden, evenals een derde kind dat op het moment van de aanval niet thuis was.
Roni Litvak, die samen met Tsahi opgroeide in Nahal Oz, zei dat de gedachte om zijn begrafenis bij te wonen de hele gemeenschap had verwoest.
"We zijn al een jaar en drie maanden op deze reis, en het had een heel ander einde moeten hebben," zei ze, opmerkend dat Tsahi gepland stond voor vrijlating in de gijzelaarsvrijlatingsdeal van november 2023, voordat het na 10 dagen eindigde. "In plaats daarvan stoppen we hem na 510 dagen in een doodskist."
Ze onthield zich er echter van de schuld bij de Israëlische leiders te leggen, en zei: “Vandaag is niet de dag om te discussiëren over wie er ter verantwoording moet worden geroepen.”
Dror Yahalom, een fan van Hapoel Tel Aviv, zei dat er “geen twijfel” bestond over het maken van de reis naar het stadion om afscheid te nemen van Idan.
“Hapoel Tel Aviv is veel meer dan voetbal; het is echt een familie,” zei hij. “Hoewel ik hem niet persoonlijk kende, was Tsahi mijn broer.”
May Raz, die geen fan is van Hapoel, ging erheen nadat ze zich schuldig voelde omdat ze de begrafenisstoet had gemist van een andere gesneuvelde gijzelaar, Kfir Bibas, de baby die eerder die week werd begraven bij zijn broertje en hun moeder, die allebei in Gaza waren vermoord.
"Er zijn geen woorden meer," zei Raz. "Het verdriet is te veel. Ik heb de hele week gehuild."
Comments