Gelukkiger tijden: Op deze foto zonder datum speelt Yoav Avital (rechts) met zijn vriendje, de overleden Ariel Bibas, die werd vermoord door Hamas-terroristen in Gaza. Foto Woordvoerster, Kibbutz Nir Oz
In een hartverscheurende toespraak tijdens een bijeenkomst van bewoners van kibboets Nir Oz op zaterdag, beschreef de moeder van Yoav Avital, een vriend van de vermoorde gijzelaar Ariel Bibas, het verlies vanuit het perspectief van een 5-jarig kind, aldus Times of Israel.
Ariel, 4 jaar oud, zijn kleine broertje Kfir, slechts 10 maanden oud, en hun moeder, Shiri, werden vermoord door Hamas-terroristen nadat ze op 7 oktober 2023 waren ontvoerd naar de Gazastrook. Hun vader, Yarden, werd op 1 februari vrijgelaten uit de enclave in een staakt-het-vuren en een overeenkomst over de vrijlating van gijzelaars.
Ariel en de 5-jarige Yoav Avital groeiden samen op sinds ze baby's waren.
Een maand nadat Hamas-terroristen kibboets Nir Oz hadden ingenomen en bijna een kwart van de bevolking hadden vermoord of ontvoerd, kwamen de overlevenden en de bewoners van kibboets Kerem Shalom bijeen in het Eilat-hotel, waar ze waren geëvacueerd, voor een bijeenkomst met popster Avraham Tal, vertelde Yamit Avital vanuit Kiryat Gat, waar haar gemeenschap nu woont totdat hun zwaar beschadigde kibboets is herbouwd.
Tijdens het evenement werden foto's van de ontvoerden verspreid. Niemand wist nog zeker wie er vermist, ontvoerd of dood was.
"Mijn man hield de foto van Ariel Bibas vast," legde Avital uit. "Yoav, mijn 5-jarige zoon, zag de foto en zei tegen hem: 'Hij is niet meer mijn vriend. Hij is dood,' en viel toen in slaap op de bank. Hij kon de pijn niet bedwingen, terwijl we allemaal in tranen uitbarstten."
Yoav Avital (rechts) met zijn vriend, de overleden Ariel Bibas, die werd vermoord door Hamas-terroristen in Gaza. Foto Woordvoerster, Kibbutz Nir Oz
Ze ging verder: "Toen het allemaal voorbij was, keek hij me aan in de eetkamer en schreeuwde door tranen heen, 'Ariel is niet dood!! Hij is niet dood, mam, hij leeft, hij is in zijn kamer, en jij weet gewoon niet wat het kamernummer is!'"
"Ik wist niet wat ik moest zeggen. Ik omhelsde hem en huilde", aldus Avital.
Ze vervolgde: "Toen de eerste uitwisseling van gijzelaars voor Palestijnse gevangenen plaatsvond [in november 2023], bleef Yoav vragen wat er met Ariel en Kfir was gebeurd. Wanneer was het hun beurt om terug te komen?"
Enkele maanden geleden stond Yamit op hetzelfde podium in Kiryat Gat en vertelde hij over de vriend van de familie, Ohad Yahalomi, die ook gevangen was genomen en vermoedelijk in gevangenschap is vermoord.
Hamas zal naar verwachting donderdag zijn lichaam en de stoffelijke overschotten van drie andere gedode gijzelaars teruggeven .
"Toen ik klaar was, stapte ik van het podium af en Yoav kwam naar me toe en vroeg onschuldig: 'Maar waarom heb je Ariel niet genoemd? Hij is nog niet teruggekomen; je had ook over hem moeten praten,'" herinnerde Yamit zich.
Ze vervolgde: “Af en toe vroeg Yoav me of ik wist wat er met Ariel en Kfir aan de hand was en vertelde me hoe erg hij hem miste en om hem gaf.”
“Hij vroeg me zelfs om hem een brief te schrijven en die naar Mali, de kleuterjuf, te brengen, zodat ze hem kon geven als Ariel terugkwam op de kleuterschool.
Een brief die Yoav Avital, 5, dicteerde aan zijn moeder Yamit voor zijn vriend, de overleden Ariel Bibas, die werd vermoord door Hamas-terroristen in Gaza. Foto Woordvoerder, Kibbutz Nir Oz
En hij vertelde me wat ik moest schrijven: 'Ik wil Batman voor je tekenen, samen met alle vliegende helden, zodat je zin krijgt om over Gaza te vliegen en de slechteriken met pijl en boog te bevechten. Dan kom je terug naar ons en ben je bij ons in de kleuterschool. Ik hoop dat je wat snoep en een badjas voor jezelf koopt. Ik mis je.'”
Een paar weken later, toen hij zich realiseerde dat Ariel nog steeds niet was teruggekomen, vroeg Yoav of hij een bericht via de radio mocht sturen, zodat Ariel het zou kunnen horen en de kracht zou kunnen vinden om terug te keren, aldus Avital.
Ze vervolgde: “Elke keer vroeg hij me of Ariel en Kfir een speeltuin hadden in Gaza en of ze daar in het zand mochten spelen en buiten mochten rennen, zoals op de kibboets.”
Vorig jaar op Purim vroeg Yoav of hij het Batman-kostuum voor Ariel mocht houden, en zei dat hij zeker snel terug zou komen. Toen Ariel niet terugkwam, besloot Yoav het zelf te dragen en te vliegen om hem te redden, zei Avital.
"De afgelopen anderhalve maand hebben we de kinderen verteld over de deal (van de vrijlating van gijzelaars en de ruil van gevangenen) en alle details ervan," zei Avital, en voegde eraan toe: "Yoav sprong op van vreugde dat Ariel elk moment terug zou komen." Maar ze moest ze ook vertellen dat er ook doden zouden terugkomen en dat niemand nog wist wie dat waren.
"Dat was waar Yoav het meest bang voor was, en hij vroeg onschuldig: 'Dus Ariel is dood? Hij komt niet terug?'" Avital herinnerde zich, en vervolgde: "En ik zei: 'Ik weet niet of hij levend terugkomt.' Die dag begon Yoav met het proces om afscheid van hem te nemen, en terwijl hij huilde, zei hij: 'Mijn hart doet pijn, het is zwaar, ik kan niet stoppen met aan hem te denken.'"
“Elke Shabbat vroegen mijn kinderen of Ariel deze keer terug zou komen, maar elke keer kwamen er andere gijzelaars terug die ouder waren dan hij. Toen kwam de vraag: 'Waar zijn Ariel, Kfir en Shiri? Zij zijn de jongsten daar. Waarom worden zij niet als eerste teruggebracht? Shiri is een vrouw; zij zou eerder terug moeten komen dan de mannen.'”
"Yoav zei dat ze daar misschien zoveel van ze houden omdat Ariel grappig en ondeugend is en dat het voor de terroristen moeilijk is om zomaar afscheid van ze te nemen", aldus Avital.
“Afgelopen dinsdag kwam de lijst met namen van de levende gijzelaars die [afgelopen zaterdag] worden vrijgelaten binnen, en toen beseften we dat we ons moesten voorbereiden en het aan de kinderen moesten uitleggen.”
“Toen het nieuws kwam, begonnen de vragen, de vragen van onschuldige kinderen: 'Wat? Waarom? Hoe is hij gestorven? Hoe hebben ze het gedaan? Waarom zouden ze ze vermoorden? Maar ze hebben ze niets aangedaan. Hij is pas 5 jaar oud, jonger dan ik, en Kfir is nog een baby.'”
“Toen kwamen de gedachten. 'Als hij in een kist aankomt, betekent dat dat hij erin staat, dus dat betekent dat hij nog leeft,' (en) 'Dus hoe is hij in een liggende kist terechtgekomen? Hij leeft nog, mam, je hebt het niet goed begrepen. Want als Ariel in de ruimte is, betekent dat dat hij in de ruimte vliegt, hij kan niet sterven.'”
Yoav Avital (rechts) en wijlen Ariel Bibas, die door Hamas-terroristen in Gaza werd vermoord. Foto woordvoerder Kibbutz Nir Oz
“En de ideeën: 'Maar er zijn toch wel een paar hele slimme mensen in Israël, mam? Dus misschien kunnen ze een speciaal drankje uitvinden met ingrediënten die Ariel en Kfir weer tot leven wekken. Het zal een beetje de kracht hebben van Batmans twee messen, vuur, snelheid en de cape, zodat hij snel naar Gaza kan vliegen. Daar zullen de messen snel de fles doorsnijden, en het zal over zijn lichaam stromen, en dan kan hij weer bij ons terugkomen. Simpel.'”
Avital legde Yoav uit dat iemand die gestorven was, niet meer tot leven kon komen. “Maar ik mis hem,” antwoordde Yoav. “Kan ik hem tenminste nog één keer zien?”
Luisterend naar het gesprek zei Adi, Yoavs 8-jarige zusje: "We hebben ze tenminste nog gezien voordat... alles gebeurde, in het zwembad. Yoav wilde hem niet verlaten en ze speelden lang en waren erg blij. Ik herinner me dat, ook al was het water al erg koud — dat was ons afscheid van hen."
Adi vroeg haar broer of hij zich de dingen kon herinneren die hij met Ariel had gedaan. Hij antwoordde: "We hebben ook gevochten. Ik zou niet met hem hebben geruzied als ik het had geweten.."
"Het is oké, goede vrienden vechten ook, weet je," antwoordde Adi.
Avital zei: "Met mijn ogen vol tranen kon ik hem alleen maar vertellen dat hij hem weer zou kunnen ontmoeten in zijn dromen en hem daar stevig zou kunnen knuffelen, superhelden met hem zou kunnen spelen, samen wild zou kunnen zijn in het zwembad, insecten en planten zou kunnen verkennen en hem zou kunnen vertellen hoe het met je gaat en zou kunnen horen hoe het met hem gaat."
Avital richtte zich vervolgens tot Shiri Bibas en zei: "Ik wil geloven dat je net zoals je Arielulu (bijnaam) en de lieve Kfir omhulde en beschermde tijdens de ontvoering, je hen ook omhelsde en hen niet verliet tot het laatste moment. Je zult altijd in mijn herinnering blijven als een leeuwinnenmoeder."
“Uw verhaal had anders moeten eindigen; we hoopten op een happy end,” zei Avital. “Maar nu er zekerheid is voor u allen en we weten dat u niet langer lijdt en hier bent, thuis, en een graf zult hebben in het Land van Israël, vragen we u om in vrede te rusten, de vrede die u zo verdient.”
Comments