Hoe kwam het Qatarese geld bij het kantoor van de premier terecht? Netanyahu weet het, schrijft Ben Caspit

Screenshot

De voornaamste aanstichter van chaos en desinformatie in de Joodse geschiedenis, premier Benjamin Netanyahu, bracht zaterdagavond opnieuw een videoverklaring uit , waarin hij het een “dramatische onthulling en een presentatie van feiten noemde die u zullen schokken,” schrijft Ben Caspit in Jerusalem Post.

Alsof er nog iets de Israëliërs zou kunnen choqueren na de rampen die hij heeft georkestreerd - van de hervorming van de rechtspraak tot de catastrofe van 7 oktober, de plundering van de begroting en de toenemende vrijstelling van militaire dienst voor ultraorthodoxe mannen .

Netanyahu geeft alleen interviews aan buitenlandse media of zijn privé-gesteunde Channel 14, ontwijkt lastige vragen, omzeilt Israëlische media en neemt zijn toevlucht tot videoreleases - weinig meer dan compilaties van verdraaiingen. Dus, wat is het zogenaamde drama deze keer? Laten we het analyseren, claim voor claim.

Feiten over Ronen Bar en 'Qatargate' spreken beweringen van Netanyahu tegen

Netanyahu beweert dat zijn wantrouwen jegens Shin Bet-hoofd Ronen Bar "begon op 7 oktober, toen de Shin Bet-leider me niet "wakker maakte!!" en dat het groeide totdat Ronen werd verwijderd uit het gijzelaarsonderhandelingsteam." De feiten spreken hem echter tegen. De Shin Bet sloeg die nacht wel alarm. Om 3 uur 's nachts gaf het een waarschuwing af die werd ontvangen door de IDF, de Israëlische politie, de Nationale Veiligheidsraad (die rapporteert aan de premier) en zelfs Netanyahu's secretaris voor inlichtingenzaken. Om 4:30 uur 's ochtends werd een discussie op hoog niveau belegd, waarbij Bar opdracht gaf om de samenvatting door te geven aan het bureau van de stafchef van de IDF en de militaire secretaris van de premier.

De echte mislukking van de Shin Bet was niet dat "ze hem niet wakker maakten" - maar eerder hun verkeerde inschatting, samen met de IDF, dat Hamas geen grootschalige invasie plande. Bar heeft zijn ondergeschikten al laten weten dat hij zijn termijn niet zal afmaken, en erkent daarmee de verantwoordelijkheid voor de mislukking. Toch is Netanyahu's bewering dat "ze mij niet wakker maakten" aantoonbaar onjuist. De waarschuwing werd volgens protocol verzonden, ook naar het kantoor van de premier.

Netanyahu's bewering dat hij Bar en Mossad-chef Dedi Barnea heeft ontslagen vanwege hun vermeende ondermaatse prestaties in de onderhandelingen over de gijzelingsdeal is zeer verdacht. De realiteit? Bar en Barnea , samen met Nitzan Alon, bemiddelden zowel de kleine als de grote gijzelingsdeals. Dat is precies de reden waarom ze werden verwijderd. Sinds Ron Dermer de macht overnam, is er geen enkele gijzelaar bevrijd. Dermers enige prestatie was het regelen van directe onderhandelingen tussen de VS en Hamas (herinnert u zich Adam Boehler nog?). In zijn ontslagbrief hintte Bar naar de echte reden voor zijn afzetting: "Ik heb niet ingezien", schreef hij, "dat Netanyahu misschien nooit echt een deal wilde."

Eli Feldstein, een verdachte in Qatargate, arriveert bij de rechtbank van Tel Aviv, 14 januari 2025. Foto via Jerusalem Post

Netanyahu beweert nu: "Ik dacht dat Bar's termijn zou eindigen met de indiening van de onderzoeksrapporten." Maar dit veronderstelde geloof is nergens te vinden in zijn eerdere uitspraken. In plaats daarvan ontkende het kantoor van Netanyahu in november - na het ontslag van minister van Defensie Yoav Gallant - expliciet enige intentie om Bar te verwijderen. Dus, loog hij toen, of liegt hij nu? Waarschijnlijk allebei. Netanyahu liegt net zo makkelijk als hij ademt, en past zijn verhaal altijd aan het moment aan.

Netanyahu beweert dat het besluit van de procureur-generaal om op 27 februari een onderzoek te starten naar Qatargate bewijst dat het ‘niet de bedoeling was om ontslagen te voorkomen, maar een onderzoek om ontslagen te voorkomen’. De tijdlijn spreekt dit echter tegen.

Op 10 februari eiste Netanyahu formeel dat Bar zijn onderzoeken zou indienen. Toevallig was dit dezelfde dag dat Ofir Haddad van Channel 12 onthulde dat Eli Feldstein - Netanyahu's adviseur voor oorlogszaken - geld had ontvangen van Qatar. Netanyahu's bewering dat zijn acties niets te maken hadden met Qatargate, stort in bij nader onderzoek.

Verdere onthullingen tonen aan dat Haddad op 9 februari al een verzoek had gestuurd naar het kantoor van de premier over Feldsteins Qatarese financiering. Met andere woorden, Netanyahu was op de hoogte van het explosieve rapport dat zijn naaste adviseurs koppelde aan Qatarese geld voordat hij zijn ultimatum aan Bar gaf.

Bovendien bevestigde de Shin Bet op 15 februari publiekelijk dat het een onderzoek naar Qatargate was begonnen - dagen voordat het officiële onderzoek groen licht kreeg. Netanyahu's hele argumentatie stort in als het tegen deze tijdlijn wordt geplaatst.

Uiteindelijk zijn het de feiten die ertoe doen. Qatar financierde Netanyahu's adviseurs. Het geld werd overgemaakt. De tussenpersoon gaf het toe. Feldstein bevestigde het via zijn advocaten. De man die tijdens de oorlog als oorlogswoordvoerder van Netanyahu fungeerde, werd betaald door Qatar.

Ondertussen fixeert Netanyahu zich op data en complottheorieën, waarbij hij de echte kwestie negeert: is er een scenario waarin dit niet onderzocht zou moeten worden? Verwacht hij werkelijk dat het publiek gelooft dat procureur-generaal Gali Baharav-Miara en Ronen Bar een jaar geleden samenspanden met de emir van Qatar om Feldstein te financieren - alleen maar zodat ze het later konden gebruiken als hefboom om hun eigen ontslagen te blokkeren?

De waarheid is veel vernietigender: de persoon die Qatar daadwerkelijk vroeg om operaties in het Midden-Oosten te financieren, was niemand minder dan Netanyahu zelf. Niet om Feldstein te financieren, maar om Hamas te financieren . En dat is het onderzoek dat hij werkelijk wanhopig wil vermijden.