Holocaustoverlevenden en voormalige gijzelaars uit Gaza ontmoeten elkaar en reflecteren op trauma en Joodse identiteit

Naftali Furst,93, ontmoette ex-gijzelaar Eli Sharabi. Foto Ynet

Terwijl Israël Chanoeka viert in de nasleep van de Hamas-aanval van 7 oktober, smeden Holocaust-overlevenden en Israëliërs die in Gaza gegijzeld werden, diepgaande persoonlijke banden. Ze trekken parallellen tussen trauma's uit het verleden en het heden en benadrukken veerkracht, geloof en overleving, schrijft Ynet.

De 93-jarige Naftali Furst, een Holocaust-overlevende uit Haifa, ontmoette onlangs Eli Sharabi, een voormalige Hamas-gijzelaar uit kibboets Be'eri, opnieuw . Dit gebeurde bijna een jaar nadat de twee fursts zij aan zij hadden gelopen tijdens de Mars van de Levenden in het vernietigingskamp Auschwitz-Birkenau in Polen.

"Toen ik je naast me zag marcheren in Auschwitz, voelde ik een diepe verbondenheid," vertelde Furst aan Sharabi tijdens hun hereniging bij het Railcar Memorial in Netanya – een plek ter nagedachtenis aan de veewagons die werden gebruikt om Joden naar de nazi-vernietigingskampen te vervoeren. "Ik omhelsde je en fluisterde bemoedigende woorden om je te laten zien dat er ondanks alles hoop is en dat wederopbouw mogelijk is."

Sharabi, die tijdens de Hamas-aanval van 7 oktober werd ontvoerd en in februari na 491 dagen gevangenschap werd vrijgelaten, zei dat de confrontatie een blijvende indruk op hem had achtergelaten. Zijn vrouw, Lianne, en dochters, Noya en Yahel, kwamen om het leven tijdens de aanval. Zijn broer Yossi werd ook ontvoerd en later in gevangenschap vermoord.

"Ik heb het gevoel dat jij de Holocaust vertegenwoordigt, en ik de tweede catastrofe die ons is overkomen," zei Sharabi. "Zelfs 50 meter onder de grond was onze geschiedenis bij ons."

Furst, die Auschwitz-Birkenau, een dodenmars en uiteindelijk de bevrijding in Buchenwald overleefde, zei dat het live op televisie zien van Sharabi hem tientallen jaren terug in de tijd bracht. "Ik beet op mijn lippen, net zoals toen ik werd bevrijd," zei hij.

De bijeenkomsten maken deel uit van een breder initiatief dat verbonden is aan de organisatie March of the Living, die overlevenden van de aanslag van 7 oktober en voormalige gijzelaars in haar delegaties heeft opgenomen. De Nomedin Foundation heeft de afgelopen jaren slachtoffers van de Hamas-aanslag naar Polen gebracht om samen met Holocaust-overlevenden mee te lopen.

Haim Taib, voorzitter van de stichting, zei dat de boodschap duidelijk was: "Nooit meer is nu." Yakin Krakovsky, CEO van de March of the Living in Israël, zei dat de band tussen Holocaustoverlevenden en voormalige gijzelaars direct is. "Ze begrijpen elkaar zonder woorden," zei ze.

Sharabi beschreef momenten in gevangenschap die hij als wonderen beschouwt, waaronder het overleven van maandenlange hongersnood. "Op een vrijdagavond, na de Kiddush, toonde een van de terroristen een moment van barmhartigheid en gooide ons een extra pitabroodje toe," herinnerde hij zich. "We hadden het gevoel dat het ons leven redde."

Furst deelde zijn eigen overlevingsverhalen: hij ontsnapte ternauwernood aan een transport onder leiding van Alois Brunner, de plaatsvervanger van Adolf Eichmann, en doorstond de vrieskou in een open treinwagon. "Ik leef dankzij vele kleine wonderen," zei hij.

Soortgelijke ontmoetingen hebben in heel Israël plaatsgevonden. In het Ben Shemen-bos ontmoette de 90-jarige Holocaust-overlevende Sara Weinstein opnieuw de 20-jarige Ori Magidish, de eerste gijzelaar die levend uit Gaza werd gered tijdens een militaire operatie, 23 dagen nadat ze was ontvoerd .

Toen Weinstein de beelden van 7 oktober bekeek, zei ze dat ze zich 80 jaar terug in de tijd waande. "Ik zag mensen vluchten uit brandende huizen en voelde me weer even dat kleine meisje dat uit een brandend huis in Europa rende," zei ze.

Sara Weinstein (R) en Ori Magidish. Foto Ynet

Magidish zei dat het zien van Weinstein in Auschwitz voelde alsof ze haar jongere zelf zag. "Ze heeft als kind de hel overleefd en stond daar te glimlachen en ons te vertellen dat alles goed zou komen," zei ze.

Weinstein, die jarenlang ondergedoken leefde na haar ontsnapping uit het getto van Warschau, verloor later beide ouders tijdens de oorlog. Tegenwoordig woont ze in Yavne en is ze grootmoeder en overgrootmoeder.

Andere bijeenkomsten waren gericht op continuïteit en het voortbestaan ​​van het Jodendom. In het ANU – Museum van het Joodse Volk in Tel Aviv ontmoette de 21-jarige Agam Berger , die na 482 dagen uit Hamas-gevangenschap was bevrijd, de 88-jarige Irene Scher, een overlevende van het getto van Warschau, vlakbij de oude Sassoon Codex – een van de oudste complete Hebreeuwse Bijbels die er nog bestaan.

Het manuscript arriveerde slechts twee dagen voor de aanval van 7 oktober in Israël en werd maandenlang na het begin van de oorlog in een kluis bewaard.

"Van Chanoeka tot de Holocaust tot 7 oktober hebben ze geprobeerd de Joodse geest te vernietigen," zei Berger. "Maar het licht keert altijd terug."

Beide vrouwen spraken over geloof en symbolen die hen steun gaven. Berger herinnerde zich dat ze in gevangenschap om een ​​teken had gebeden en later een kleine plastic vlinder had gevonden – een moment dat ze als goddelijke geruststelling beschouwde. Scher vertelde dat ze als ondergedoken kind ervan droomde een vlinder te worden, vrij, al was het maar voor een dag.

"Het Joodse volk heeft talloze rampen doorstaan," zei Scher. "Maar we vinden altijd een weg terug van de duisternis naar het licht."