Iedereen won, iedereen verloor: de beperkingen van Trumps Israël-Hamas-deal, schrijft Avi Issacharoff (FAUDA)

Amerikaanse president Donald Trump. Foto AP

Uiteindelijk heeft het Amerikaanse bemiddelingsteam zijn werk tot het einde volbracht : beide partijen kunnen naar huis gaan en zeggen dat ze hebben gekregen wat ze wilden, beiden kunnen beweren dat ze gewonnen hebben, en geen van beiden heeft alles gekregen wat ze eisten. De eer daarvoor moet gaan naar het team van president Donald Trump – Jared Kushner, Steve Witkoff en iedereen die onder hen werkte schrijft Avi Issacharoff, de FAUDA schrijver.

De regering van premier Benjamin Netanyahu is er wel in geslaagd te bewerkstelligen wat tot voor kort onmogelijk leek: de vrijlating van alle levende gijzelaars en enkele lichamen van vermoorde gijzelaars zonder een volledige Israëlische terugtrekking uit de Gazastrook. De Israëlische strijdkrachten blijven ongeveer 53% van de Gazastrook controleren, inclusief een aanzienlijke buffer die Hamas-militanten de grens moet laten bereiken.

Aan de andere kant wist Hamas een einde te maken aan de gevechten en waarschijnlijk internationale garanties te verkrijgen die Israël politiek moeilijk te schenden zal vinden – namelijk een belofte om de Gazastrook niet opnieuw aan te vallen terwijl de onderhandelingen over de resterende fasen van wat de Trump-deal wordt genoemd, doorgaan, een proces dat naar verwachting lang zal duren. Hamas zal ook internationale steun ontvangen voor de Gazastrook en zal zijn greep op het gebied, inclusief zijn regeringsmacht, kunnen consolideren.

De grote vraag is wat Israël zal doen als Hamas snel actie onderneemt om zijn militaire capaciteiten te herbouwen en er nog steeds geen alomvattende overeenkomst is.

Hamas verwierf bovenal internationale erkenning die het nooit had gekregen en behaalde diplomatieke overwinningen die wereldwijd voelbaar zijn – zoals de toegenomen internationale isolatie van Israël en de hernieuwde erkenning van de Palestijnse kwestie. We kunnen alleen maar hopen dat een langdurig staakt-het-vuren Israël in staat zal stellen om uit het internationale isolement te komen waarin het terechtkwam als gevolg van een toename van antisemitisme en anti-Israël sentiment enerzijds en het falende Israëlische beleid anderzijds.

De grote verschuiving in het Amerikaanse standpunt – Trumps besluit om Netanyahu te dwingen de oorlog te stoppen – lijkt te zijn ingegeven door de Israëlische aanval op hoge Hamas-functionarissen in Qatar . Terwijl de leiding van de organisatie in Doha bijeen was om het nieuwste Amerikaanse voorstel te bespreken, probeerde Israël daar hoge Hamas-functionarissen te elimineren.

Dat lijkt alarmbellen te hebben doen rinkelen bij sommige leden van het Amerikaanse team, die om diverse redenen, waaronder economische, Qatar als een bondgenoot beschouwen in plaats van slechts als beschermheer van de Moslimbroederschap, Al Jazeera en Hamas. Daaruit ontstond de zware druk van Washington en een vredesplan dat waarschijnlijk nooit volledig zou worden uitgevoerd.

En vanaf hier kunnen we beginnen te praten over wat Israël níét zal krijgen. Hamas is niet bereid te ontwapenen, nu of in de nabije toekomst – niet totdat "een Palestijnse staat is gevestigd".

Hamas zal niet vernietigd of uitgeroeid worden, en de totale overwinning die Netanyahu ooit beloofde, blijft een loze kreet. De organisatie weigert ook de aanwezigheid van een extern bestuursorgaan te accepteren dat niet Palestijns is. Omgekeerd zal Hamas niet de controle krijgen over de hele Gazastrook, noch over alle prominente gevangenen die het eiste vrijgelaten te worden. Het is nog niet duidelijk welke van die gevangenen vrijgelaten zullen worden, maar we kunnen ervan uitgaan dat deze kwestie het staakt-het-vuren niet zal verhinderen.

Om de strategische verandering in Gaza te bewerkstelligen die Israël wenste, zou een alternatieve regeringsmacht nodig zijn ter vervanging van Hamas. Sommige Arabische staten hebben al ingestemd met deelname aan een dergelijke macht, naast een aanwezigheid van de Palestijnse Autoriteit. Alleen met een voldoende geloofwaardige dreiging van een coalitie van Arabische staten, de Verenigde Staten en Israël – die weigering zou leiden tot hernieuwde oorlog en de vernietiging van wat er nog over is van Gaza – zou een dergelijke macht Hamas kunnen ontwapenen.

Als Israël de betrokkenheid van de Palestijnse Autoriteit blijft afwijzen en volhoudt dat Hamas' ontwapening op wonderbaarlijke wijze zal plaatsvinden, zouden de voorbereidingen voor de volgende ronde van gevechten moeten beginnen. Dan, en dat is een troost, zouden Palestijnse terreurgroepen tenminste geen levende gijzelaars meer houden.

Nog één punt: Hamas zegt dat het de lichamen van negen van de dode gijzelaars nu niet kan vinden. Dat betekent negen vermiste personen van wie de begraafplaats onbekend is, negen families die zonder stoffelijk overschot achterblijven en een onmetelijke leegte in hun leven hebben. Israël moet de komende maanden druk blijven uitoefenen op de bemiddelaars om Hamas ertoe te bewegen die lichamen te vinden; men kan ervan uitgaan dat Hamas dat kan, zij het niet binnen 72 uur. De familie van Hadar Goldin wacht al elf jaar op de terugkeer van zijn lichaam. Acht andere families mogen niet de hel ondergaan die deze familie heeft doorstaan.