'Israël zou regime voor eens en altijd kunnen beëindigen', vertelt insider M. in Iran aan 'Jerusalem Post'

De 'Jerusalem Post' sprak met 'M', een Iraniër in Teheran, over het leven in de Islamitische Republiek. Foto Jerusalem Post

Diep in Teheran , terwijl Israëlische straaljagers overvliegen om het regime van de Islamitische Republiek van bovenaf te ontmantelen, pulseert een stil maar vastberaden verzet door privéwoningen, klinieken en door gecodeerde berichten, schrijft The Jerusalem Post.

Een van die stemmen, een in Teheran gevestigde medisch hulpverlener, "M", stemde ermee in om met The Jerusalem Post te spreken onder voorwaarde van anonimiteit voor zijn eigen veiligheid. Zijn verhaal biedt een zeldzaam inzicht in hoe gewone Iraniërs, die decennialang het zwijgen zijn opgelegd door onderdrukking, reageren op een oorlog die hun heersers zijn begonnen, maar waar het volk nooit voor heeft gekozen.

"De mening van het Iraanse volk over de Islamitische Republiek is al jaren aan het veranderen", aldus M. "Ze zien het regime als hun vijand."

De huidige oorlog, aangewakkerd door jarenlange Iraanse proxy-agressie en culminerend in Israëlische preventieve aanvallen op de leiders van het regime en Iraanse nucleaire installaties, verenigt Iraniërs niet achter hun vlag, zegt hij. Het doet het tegenovergestelde. In plaats van de solidariteit met de Islamitische Republiek te versterken, zegt M dat de oorlog een symbool van hoop is geworden.

"Deze oorlog heeft hun hoop enorm versterkt en nieuw optimisme in hen aangewakkerd", legt hij uit. "Velen geloven dat deze oorlog het begin van het einde van de Islamitische Republiek zou kunnen inluiden."

M zegt dat de gesprekken in de hoofdstad zich richten op de laatste dagen van het regime en dat ze die over zichzelf hebben afgeroepen. Iraniërs hebben niet alleen veertig jaar lang te maken gehad met onderdrukkende religieuze heerschappij, ze hebben ook moeten aanzien hoe miljarden van de olierijkdom van het land zijn weggesluisd naar Iraanse bondgenoten in het Midden-Oosten, zoals Hezbollah en het regime van de gevallen Syrische president Bashar al-Assad.

"[Mensen] zeggen dat ze wachten tot [Opperste Leider Ali] Khamenei of andere hoge leiders van het regime het doelwit worden. Ze geloven dat deze oorlog niet alleen het gevolg is van het wanbeleid van het regime, maar vragen zich af: als we dit regime niet zelf omver kunnen werpen, zal Israël het misschien wel voor eens en altijd elimineren."

Hij maakt duidelijk dat de steun voor de instellingen van het regime, met name de Islamitische Revolutionaire Garde (IRGC), aan het verdwijnen is.

"Er is helemaal geen steun voor de IRGC", vertelde hij aan de Post. "Integendeel, zelfs degenen die voorheen zwegen, zijn nu critici geworden. Dit regime heeft geen aanhangers. Geloof deze cruciale realiteit."

Terwijl de overheid de veiligheidsmaatregelen verscherpt, buurtpatrouilles inzet en burgers arresteert vanwege online berichten, ziet M maar één verklaring: “De angst van het regime voor het Iraanse volk.”

In steden als Teheran, Karaj, Shiraz, Mashhad en Isfahan zijn de nachtelijke leuzen terug. Er zijn verspreide protesten. "De stem van verzet blijft levend", benadrukt M. "Mensen weten dat publieke demonstraties onder dergelijke omstandigheden gevaarlijk kunnen zijn, maar hun protestgeest blijft volop aanwezig en ze wachten op de juiste gelegenheid."

Er zijn de afgelopen week video's uit Iran opgedoken waarop mensen op balkons staan ​​en oproepen tot een einde aan het regime.

Hij beschrijft de oorlog niet als een nationale inspanning, maar als een project van het regime, opgelegd zonder de instemming van het volk. "Het volk weet dat deze oorlog niet van hen is. Ze koesteren geen vijandschap jegens het volk van Israël en beschouwen dit conflict als een door het regime opgelegd conflict."

Hij is onvermurwbaar: “Niet alleen is de steun voor de Islamitische Republiek niet toegenomen, maar heeft de ontevredenheid ongekende hoogten bereikt.”

Die ontevredenheid uit zich nu in bewondering – voor Israël. "De publieke opinie over Israël is zelfs nog positiever geworden dan voorheen", zegt M. "Er is alom vreugde, hoop en bewondering voor Israëls daden, met name de standpunten van de [Israëlische] premier Benjamin Netanyahu."

In een land waar de officiële media Israël als een eeuwige vijand hebben afgeschilderd, waren dergelijke uitspraken ooit ondenkbaar. Nu niet meer.

"Wij beschouwen Israël niet als agressor", zegt hij. "Het is de Islamitische Republiek die de regio heeft gedestabiliseerd... Daarom ziet het Iraanse volk Israël niet als agressor, maar beschouwt het zijn acties als defensieve en noodzakelijke maatregelen."

Terwijl hij worstelt met binnenlandse politieke onrust en de aanhoudende oorlog in Gaza, wordt Netanyahu een symbool van hoop voor gewone Iraniërs op straat.

De Islamitische Republiek probeert al lang een dergelijk imago te creëren door middel van uitgebreide anti-Israëlische propaganda, maar deze propaganda heeft nooit wortel geschoten in de harten van de mensen. Het Iraanse volk bewondert Israël, vooral vanwege de moed waarmee het een regime confronteert dat zichzelf al jaren tot vijand van Israël heeft verklaard. Mensen voelen zich thuis gelukkig, hoopvol, en zien de Israëlische acties als een bevestiging dat hun stem wordt gehoord. Er is ook bijzondere bewondering voor Netanyahu persoonlijk.

En hoe zit het met de visie op de toekomst van Iran? Volgens M geniet geen enkele politieke figuur meer publiek vertrouwen dan de verbannen kroonprins Reza Pahlavi, zoon van de sjah die tijdens de Islamitische Revolutie van 1979 werd afgezet.

Ze zien hem als een capabele, patriottische figuur en als een symbool van de stabiliteit en vooruitgang die Iran vóór de revolutie genoot. Geen enkele andere politieke figuur in Iran komt in de buurt van zijn populariteit.

De prins verklaarde dinsdag publiekelijk dat er plannen zijn voor een overgangsperiode van 100 dagen voor het geval het regime van de Islamitische Republiek ten val komt in de oorlog met Israël. Ook doen er geruchten de ronde dat Iraanse militaire officieren in het buitenland contact met hem opnemen om trouw te verklaren en dat ze, indien nodig, zullen helpen bij een overgangsperiode.

In zijn videoverklaring in het Farsi van dinsdag probeerde Pahlavi de Iraniërs ervan te overtuigen dat de oppositie een plan heeft voor de toekomst van het land.

Wat informatie betreft, kijken Iraniërs niet meer naar de televisie. "De binnenlandse media van Iran zijn volledig in diskrediet gebracht", zegt M. "De overheid heeft er altijd naar gestreefd de waarheid te verdraaien, en de censuur is tijdens de oorlog alleen maar toegenomen. Het vertrouwen van het publiek is in wezen verdwenen."

In plaats daarvan vertrouwen mensen op buitenlandse Perzische media zoals BBC Persian, Manoto en Iran International, evenals Telegram en Instagram. Ouderen, merkt M op, krijgen hun nieuws vaak op de ouderwetse manier: via mond-tot-mondreclame.

Toch blijven de risico's van het uitspreken van kritiek groot. "Een paar dagen geleden dreigde Mohseni-Eje'i, hoofd van de rechterlijke macht, openlijk dat iedereen die samenwerkt met vijanden, waaronder Israël of buitenlandse media, ernstige gevolgen zou ondervinden", zegt M. Alleen al in één provincie, Mazandaran, werden vijftien mensen gearresteerd voor online activiteiten.

Het cyberleger van het regime is ook in de aanval gegaan. "Er is een golf van cyberagenten op deze platforms losgelaten, en dat is duidelijk zichtbaar in de reacties", merkt hij op. "Zelfs vaste gebruikers zeggen regelmatig: 'Jullie zijn allemaal cyberagenten.'"

In zijn gesprek met de Post deed M, waarmee hij zichzelf en zijn dierbaren in gevaar bracht, een rechtstreeks beroep op Israël en het Westen.

Oorlog beperkt zich niet tot raketten en militaire operaties. Ook mediaoorlogvoering speelt een doorslaggevende rol. Vooral voor Israël, dat vandaag de dag de stem van het Iraanse volk heeft gehoord, is het belangrijk om de propaganda van het regime in de virtuele ruimte actiever tegen te gaan.

Hij geeft echter ook een waarschuwing. "Sommige opmerkingen van de eervolle minister van Defensie [Israël] Katz, hoewel begrijpelijk vanuit het perspectief van nationale veiligheid, kunnen voor delen van het Iraanse publiek moeilijk te verteren zijn. Het zou zeer bemoedigend zijn als er duidelijk benadrukt zou worden dat de strijd uitsluitend tegen het regime is en niet tegen de bevolking."

Katz heeft de afgelopen dagen op onverklaarbare wijze berichten op sociale media geplaatst over aanvallen op Teheran, waarbij het leek alsof de aanvallen gericht waren op burgers, ook al waren de Israëlische aanvallen duidelijk alleen gericht op de troepen en nucleaire faciliteiten van het regime.

M had nog een laatste boodschap voor de Post tijdens het interview, een boodschap vol helderheid en hoop. "Vandaag, meer dan ooit, voelen de Iraanse mensen zich emotioneel verbonden met het Israëlische volk en de Joodse natie... Ik deel al deze punten puur uit vriendschap en goede wil, in de hoop dat onze gezamenlijke weg naar vrede, vrijheid en waarheid succesvol zal verlopen."

Vanuit de Islamitische Republiek sluimert een stille revolutie. Mensen wachten, kijken toe en hopen dat ze weer opstaan. Israël draagt ​​zijn steentje bij. Het Iraanse volk heeft nu de kans om hetzelfde te doen.