Kleinzoon Yonatan van commandant van Jom Kipoeroorlog, luitenant-kolonel Shaul Shalev, zet zijn nalatenschap voort: 'Dankzij helden hebben we een land'

Gabriela en Yonatan Shalev. Foto: Dana Kopel

"Ik zet het pad van mijn grootvader voort", zei SFC (res.) Yonatan Shalev, kleinzoon van wijlen luitenant-kolonel Shaul Shalev, die sneuvelde tijdens de Jom Kipoeroorlog van 1973. Yonatan lijkt op foto's op zijn grootvader, maar hun band is sterker: beiden zijn de trots van Gabriella Shalev, Shauls weduwe en Yonatans grootmoeder. "Yonatans grootvader was een held", zei ze. "Zelfs nu, net als toen, is het de jongere generatie die het land zal redden," schrijft Ynet.

Gabriella beschreef haar overleden echtgenoot als haar "tienerliefde". De twee trouwden na zes jaar en kregen twee kinderen, Eran en Narkis. Op hun negende trouwdag, 6 oktober 1973, brak de oorlog uit. Shaul, die net was benoemd tot commandant van Bataljon 184 in de Sinaï, leidde zijn troepen ten strijde.

Shaul had zich in 1959 bij de parachutisten aangesloten voordat hij na een valpartij werd overgeplaatst naar de verkenningseenheid van Shaked. Later vocht hij in de Zesdaagse Oorlog en de Uitputtingsoorlog als onderdeel van het Pantserkorps. "Hij was dol op de kracht van de tank", herinnerde Gabriella zich. In augustus 1973, slechts een maand voor de oorlog, werd hij benoemd tot commandant van het 184e Bataljon.

Drie dagen lang leidde hij defensieve gevechten bij het Suezkanaal, waaronder een gewaagde reddingsoperatie waarbij hij 33 soldaten uit een Egyptische belegering bij Fort Purkan redde. Uren later, op 9 oktober, sneuvelde Shaul in de strijd bij de buitenpost "Television". Hij was 33. "Ik heb onze kinderen beloofd dat ze geen wezen zouden zijn – dat ze mij hadden", zei Gabriella, terwijl ze zich herinnerde hoe ze het nieuws in haar eentje bracht.

In het jaar na zijn dood bundelde Gabriella zijn levensverhaal en oorlogsbrieven in een boek, terwijl ze tegelijkertijd haar doctoraat afrondde. Ze vervolgde haar carrière in de rechten met een indrukwekkende academische carrière en werd in 2008 de eerste vrouwelijke ambassadeur van Israël bij de Verenigde Naties. "Na alles wat ik heb bereikt, is mijn grootste vreugde mijn gezin", zei ze.

Een van de brieven die de grootvader heeft achtergelaten. Foto: Dana Kopel

Vijftig jaar en een dag na de dood van haar man gaf ook haar kleinzoon Yonatan gehoor aan de oproep. De Maglan-commandoveteraan en oprichter van de reservistenbeweging 'Shoulder to Shoulder', die net zijn derde ronde als reserve had voltooid in Noord-Israël, zei dat de nalatenschap van zijn grootvader hem leidraad is. "Ik heb mijn eenheid verteld over de erfenis die hij heeft nagelaten", zei hij, eraan toevoegend dat zelfs zijn eigen liefdesbrieven geïnspireerd waren door die van Shaul. "Het is belangrijk dat we verhalen over moed blijven vertellen, zoals die van mijn grootvader. Dankzij helden zoals hij hebben we een land."

Maar naast de herinnering aan zijn grootvader draagt ​​Yonatan ook het verlies van kameraden met zich mee die zijn omgekomen in de recente oorlog in Israël. "Deze Memorial Day, de eerste buiten het kader van het leger, zal ik moeten beslissen welk graf ik zal bezoeken," zei hij zachtjes. "Er is geen dag dat ik niet aan hen denk. Een groot deel van de last die ik draag, is de verantwoordelijkheid die ik voel."

Zowel Gabriella als Yonatan spraken hun hoop uit op de veilige terugkeer van de resterende 48 gijzelaars en genezing voor de gewonde soldaten. "Politici moeten bewijzen dat ze het offer waardig zijn en een betere toekomst garanderen", zei Gabriella. Yonatan voegde eraan toe: "Het offer van mijn grootvader is hetzelfde als dat van de strijders van vandaag. Ik heb hoop voor onze generatie, omdat ik het heb gezien in de levens van mijn vrienden Yehonatan Deutsch en Roee Marom, die alles gaven op het slagveld. Dankzij mensen zoals zij zullen we hier blijven leven."