Meer informatie uit het Dinah Project: Hamas gebruik van seksueel geweld op 7 oktober 2023 was een systematisch oorlogswapen, zo blijkt uit het rapport

Hamas ontvoerd 7 oktober 2023 een vrouw naar Gaza. Foto screenshort video.

Een nieuw rapport over het systematische gebruik van seksueel geweld door Hamas-terroristen tegen Israëliërs in de grensgemeenschappen van Gaza op 7 oktober 2023, biedt nieuwe kaders om de juridische gruwel aan te pakken die misdaden als deze bewijst en uiteindelijk aanklaagt, schrijft The Jerusalem Post.

Het Dinah Project, dat het rapport opstelde, bestaat uit vijf vrouwen, allen experts op juridisch en gendergebied, die na 7 oktober samenkwamen om "de belangrijkste bron voor erkenning en gerechtigheid voor slachtoffers van conflictgerelateerd seksueel geweld (CRSV)" te vormen. Het rapport concludeert dat "Hamas seksueel geweld gebruikte als een tactisch oorlogswapen", een bevinding die mogelijk verstrekkende gevolgen heeft in de internationale arena. CRSV is gedocumenteerd in andere conflictgebieden, zoals Nigeria en Irak.

"Ooit beschouwd als slechts een onvermijdelijk onderdeel van oorlog, erkent het internationaal recht nu dat CRSV een opzettelijk, strategisch instrument is dat wordt ingezet om de directe slachtoffers te ontmenselijken en zo angst te zaaien en de groep, het collectief of de natie te degraderen. Door seksualiteit aan te vallen, een van de belangrijkste bronnen van leven en een symbool van de existentiële continuïteit van de mensheid, zendt CRSV een boodschap van dood en verderf naar iedereen", aldus het rapport.

Een zoektocht naar rechtvaardigheid

Het rapport, getiteld "A Quest for Justice: October 7 and Beyond", werd geschreven door de oprichters van het Dinah Project: Prof. Ruth Halperin-Kaddari, Kol. (res.) Sharon Zagagi-Pinhas en gepensioneerd rechter Nava Ben-Or.

Het Dinah-project was de katalysator voor de komst van een team van VN-experts naar Israël, onder leiding van secretaris-generaal en speciaal vertegenwoordiger voor seksueel geweld in conflicten Pramila Patten, om deze misdaden te onderzoeken. Het team, onder leiding van Halperin-Kaddari, analyseerde en verifieerde zoveel mogelijk gegevens over conflictgerelateerd seksueel geweld vanaf 7 oktober, waaronder incidenten van verkrachting, groepsverkrachting, marteling en vernedering. Andere teamleden zijn Eetta Prince-Gibson en Nurit Jacobs-Yinon, de visueel redacteur van het rapport.

Het rapport documenteert het wijdverbreide en systematische gebruik van seksueel geweld tijdens de aanslagen van 7 oktober – op minstens zes verschillende locaties: de locatie van het Nova-muziekfestival, Route 232, de militaire basis Nahal Oz, kibboets Re'im, kibboets Nir Oz en kibboets Kfar Aza. De aanslagen waren "allemaal gericht op een totale ontmenselijking van de Israëliërs en de Israëlische samenleving", aldus het rapport.

Moeilijkheden bij het verzamelen van bewijsmateriaal; traditionele bewijsmethoden werken niet

Het probleem is niet de wetenschap dat de aanslagen hebben plaatsgevonden, maar het verzamelen van bewijs. "De meeste slachtoffers zijn vermoord; overlevenden en vrijgelaten gevangenen zijn mogelijk te getraumatiseerd om naar voren te komen en te getuigen tegen hun misbruikers, en forensisch bewijs dat nodig is voor veroordelingen is moeilijk te verkrijgen op misdaadlocaties die nog steeds oorlogsgebieden zijn."

Het Dinah Project stelt twee essentiële kaders voor: bewijsvoering en juridische. Het bewijsvoeringskader "organiseert en categoriseert alle beschikbare informatie op basis van betrouwbaarheid en bron", inclusief getuigenissen, verslagen van overlevenden en hulpverleners, en alle visuele bewijzen die verzameld kunnen worden. Het juridische kader "biedt een op maat gemaakt bewijsmodel" voor conflictgerelateerd seksueel geweld.

Traditionele bewijsmethoden zullen niet werken met CRSV, stelt het rapport; er zijn conflictsituaties die traditioneel bewijs onstabiel en onbetrouwbaar maken. Het rapport suggereert om de legitimiteit van bewijsbronnen uit te breiden - naar ooggetuigenverslagen, oorgetuigenverslagen en indirect bewijs.

CRSV richt zich ook op een unieke manier op gemeenschappen – niet alleen op individuen, maar ook op hun bredere omgeving. De bredere context van de aanval zou daarom op zichzelf al bewijs moeten zijn.

Wat CRSV vaststelt, is de patroonherkenning, zo stelt het rapport, die stelt dat "terugkerende patronen in meerdere incidenten... een systematisch karakter en intentionaliteit aantonen."

De verwoestingen die Hamas-terroristen aanrichtten in kibboets Nir Oz tijdens het bloedbad op 7 oktober 2023, waar en vrouw door Hamas terroristen is verkracht en het hele gezin daarna vermoord. Foto Jerusalem Post

Om een ​​sterk bewijsmateriaal op te bouwen, wordt in het rapport voorgesteld om CRSV te erkennen als een aparte categorie met eigen, gespecialiseerde bewijsparadigma's. Daarnaast moet dat model worden verbreed, zodat er niet langer sprake is van slachtoffergerichtheid, maar ook rekening kan worden gehouden met het 'systematisch het zwijgen opleggen aan slachtoffers'. Daarnaast moet er meer diversiteit komen in wat als toelaatbaar bewijsmateriaal wordt beschouwd.

Het stelt ook voor om gezamenlijke strafrechtelijke aansprakelijkheid toe te passen op alle daders, in plaats van een direct verband te eisen bij specifieke daden, rekening te houden met schade aan de gemeenschap en een hogere geloofwaardigheidsnorm te hanteren dan normaal. Hoewel ze minder conventioneel zijn, houden al deze suggesties rekening met de tragisch unieke omstandigheden van CRSV.

Er bestaan ​​internationale kaders (in de vorm van resoluties van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties en andere) die het gemeenschappelijke aspect van CRSV erkennen, maar er bestaat tot op heden geen formele juridische definitie van "de tactische bewapening van seksueel geweld". Er wordt wel erkend dat deze misdaden worden gepleegd in het kader van een grotere aanval waarvan het doel is om "angst en terreur" te zaaien.

De bevindingen van het rapport vormen de basis voor het bewijs van seksueel geweld

Het bezoek van Patten en haar team aan Israël, tussen 29 januari en 14 februari 2023, leidde tot het rapport van de missie op 4 maart 2024, "het eerste over het seksueel geweld van 7 oktober door een formele VN-instantie". Het rapport concludeerde dat er "redelijke gronden" waren om aan te nemen dat SRSV had plaatsgevonden, maar dat de missie "niet kon vaststellen of... [het] als oorlogstactiek werd gebruikt... op een... systematische manier."

De bevindingen vormden echter de basis, onder meer op de locatie van het Nova-muziekfestival, en ook tegen gijzelaars toen zij gevangen zaten.

Het jaarverslag van de secretaris-generaal over seksueel geweld in conflicten werd vervolgens in april 2024 gepubliceerd. Het breidde het vorige rapport op drie belangrijke punten uit: het beperkte de locaties tot zes, het schreef de daden duidelijk toe aan Hamas en het stelde ze vast als onderdeel van een patroon. Wat dit rapport echter niet vermeldde, was het aspect van de gevangenschap.

Vervolgens waren er arrestatiebevelen van het Internationaal Strafhof, dat in het arrestatiebevel voor Mohammed Diab Ibrahim al-Masri (Mohammed Deif), commandant van de militaire tak van Hamas, "redelijke gronden" aanvoerde voor "verkrachting en andere vormen van seksueel geweld als misdaden tegen de menselijkheid en oorlogsmisdaden."

"De betekenis van dit rapport reikt veel verder dan de juridische betekenis ervan, en heeft implicaties voor overlevenden en de families van slachtoffers, samenlevingen en de internationale mensenrechtengemeenschap. Rechtvaardigheid voor deze misdaden gaat niet alleen over het straffen van daders. Het gaat over het erkennen van de diepe schade die aan individuen en gemeenschappen is toegebracht, het vaststellen van de historische waarheid en het voorkomen van toekomstige wreedheden door ervoor te zorgen dat dergelijke daden nooit meer ongestraft blijven", aldus het rapport.

Er moet meer gewicht worden gegeven aan persoonlijke verslagen

Deze realiteit vereist dat er meer aandacht wordt besteed aan persoonlijke verhalen: van overlevenden uit de eerste hand; oog- en oorgetuigen uit de eerste hand; hulpverleners; medewerkers van de militaire basis Shura, die als mortuarium fungeerde; zorgmedewerkers en therapeuten; en andere openbare bronnen, zoals de media.

Veel teruggekeerde gijzelaars gaven na hun terugkeer interviews en getuigenissen, wat deze basis vormde. Gezamenlijk vonden pogingen tot verkrachting en aanranding plaats op het terrein van het Nova-muziekfestival. Gedwongen seksuele handelingen, seksueel misbruik, gedwongen naaktheid, verbale en fysieke intimidatie, verbale en seksuele intimidatie, bedreigingen met verkrachting, het afnemen van seksuele en genderidentiteit, bedreigingen met gedwongen huwelijken en seksuele vernedering in gevangenschap werden door gijzelaars gemeld. De getuigenissen van 15 gijzelaars werden voor het rapport verzameld.

De meeste slachtoffers werden vermoord, terwijl de overlevenden te getraumatiseerd waren om de ervaring te kunnen vertellen. Twee mannelijke teruggekeerde gijzelaars "meldden specifieke vormen van seksuele vernedering", waaronder gedwongen naaktheid.

Het doel van het rapport is om "het seksuele geweld dat op 7 oktober plaatsvond te erkennen als misdaden tegen de menselijkheid, de daders ter verantwoording te roepen en ervoor te zorgen dat het tactische gebruik van seksueel geweld door Hamas als oorlogswapen de internationale veroordeling en reactie krijgt die het eist."

Hoewel Israël als gevolg hiervan de verwoestingen in de Gazastrook erkent, "draagt ​​het een ondubbelzinnige boodschap die op zichzelf staat en moet staan: seksueel geweld tijdens oorlogstijd kan niet acceptabel, rechtvaardigbaar of afhankelijk van de context zijn."

Verschillende VN-rapporten gingen hieraan vooraf, evenals die van niet-officiële internationale instanties, maar ze ondervonden allemaal problemen met de begrijpelijkheid binnen hun eigen kaders, aldus het rapport. Dit rapport biedt een unieke mix van gedetailleerde, volledige verslagen van alles wat publiekelijk bekend is over de aanslagen, evenals analyses gebaseerd op het bewijsmodel, toegespitst op CRSV.

Het volledige rapport kan je hier lezen.