Onder de vloer van de oudste kerk, verschijnen enkele primaire graven tijdens opgravingen in 1992. Foto Alfredo Coppa/Sapienza Universiteit-Rome/ Hebrueewse universiteit Jeruzalem
In onze steeds meer geïndustrialiseerde wereld heeft wat we 'daarbuiten' produceren een directe impact op wat er gebeurt in ons lichaam. Een nieuwe studie van de Hebreeuwse Universiteit van Jeruzalem (HU) onthult het verband tussen de metaalproductie en blootstelling aan toxisch lood bij mensen. Het onderzoeksteam onderzocht nauwkeurig menselijke resten van een begraafplaats in Midden-Italië die gedurende 12.000 jaar achtereenvolgens in gebruik was.
Ze ontdekten dat naarmate de wereldwijde loodproductie begon en toenam, ook de snelheid van loodabsorptie die werd gevonden bij mensen die in die tijdsperioden leefden - zelfs degenen die niet betrokken waren bij de productie van lood - gewoon door de lucht om hen heen in te ademen.
Deze observatie van de toxische effecten van metaalvervuiling heeft verstrekkende gevolgen voor de volksgezondheid, gezien de voorspelde toename van de productie van lood en andere metalen om de productie-eisen voor onder meer elektronische apparaten, batterijen, zonnepanelen en windturbines bij te houden.
Professor Yigal Erel van het Instituut voor Aardwetenschappen van de Hebreeuwse Universiteit van Jeruzalem (HU) leidde het onderzoek, samen met HU-collega's Prof. Liran Carmel, Adi Ticher en Ofir Tirosh, evenals Ron Pinhasi van de Universiteit van Wenen en Alfredo Coppa van de Sapienza Universiteit van Rome. Hun bevindingen zijn vandaag gepubliceerd in Environmental Science and Technology
Bij lood denken we vaak aan verf en leidingen. Loodproductie heeft echter zijn eigen rijke geschiedenis, die enkele millennia geleden begon. Een grote boost in de loodproductie begon met 2500 met de productie van munten, een stijging die zijn hoogtepunt bereikte tijdens de Romeinse periode voordat hij in de middeleeuwen afnam. Vanaf 1000 jaar geleden nam de loodproductie weer toe, ingegeven door de zilverwinning in Duitsland, daarna in de Nieuwe Wereld, en uiteindelijk om te voldoen aan de eisen van de Industriële Revolutie.
Opgraving van 1992, onder de vloer van de oudste kerk. Foto Alfredo Coppa/Sapienza Universiteit-Rome/ Hebrueewse universiteit Jeruzalem
Hoewel in onze milieuarchieven stijgingen van de loodproductie worden opgemerkt, zoals gletsjers en sedimenten uit meren, vertelden loodconcentraties in menselijke botten en tanden zelden het externe verhaal van de wereldwijde productiesnelheden van lood, tot nu toe. Als onderdeel van hun onderzoek analyseerden de wetenschappers botfragmenten van 130 mensen die in Rome woonden, van 12.000 jaar geleden - ruim voor de komst van de metaalproductie - tot de 17e eeuw.
Door de elementaire samenstelling in hun botten te analyseren, konden de onderzoekers het niveau van loodvervuiling in de loop van de tijd berekenen en toonden ze aan dat het de snelheid van de wereldwijde loodproductie nauw nabootste.
"Deze documentatie van loodvervuiling door de hele menselijke geschiedenis geeft aan dat, opmerkelijk genoeg, veel van de geschatte dynamiek in de loodproductie wordt gerepliceerd in menselijke blootstelling. Loodvervuiling bij mensen heeft dus hun snelheid van loodproductie nauwlettend gevolgd, "legde Erel uit. “Simpel gezegd: hoe meer lood we produceren, hoe meer mensen het in hun lichaam opnemen. Dit heeft een zeer toxisch effect”, vertelde Erel.
Afgezien van de geschiedenisles in loodproductiesnelheden, is blootstelling uit onze vroegere tijden een voorbode voor de gezondheidseffecten van loodproductie voor onze steeds industrialiserende wereld van vandaag en in de toekomst. Studies hebben aangetoond dat blootstelling aan toxisch lood bij mensen, vooral bij kinderen, plaatsvindt via voeding, luchtvervuiling en stedelijke bodemophoping. Naast deze zorgen zien we een steeds grotere vraag naar metalen bij de productie van elektronische apparaten. "De nauwe relatie tussen loodproductiesnelheden en loodconcentraties bij mensen in het verleden, suggereert dat we zonder de juiste regulering de schadelijke gezondheidseffecten van besmetting met giftige metalen zullen blijven ervaren", waarschuwde Erel.
Hoewel degenen die het meest direct door deze gevaren worden getroffen mensen zijn die het meest aan lood worden blootgesteld, namelijk mijnwerkers en werknemers in recyclingfaciliteiten, kan lood in ons dagelijks leven worden aangetroffen in de vorm van batterijen en de nieuwe generatie zonnepanelen die na verloop van tijd verslechteren en hun giftigheid afgeven aan de lucht die we inademen en de grond waaruit we onze gewassen verbouwen.
"Elk uitgebreid gebruik van metalen moet hand in hand gaan met industriële hygiëne, idealiter veilige metaalrecycling en meer milieu- en toxicologische aandacht bij de selectie van metalen voor industrieel gebruik", concludeerde Erel.
