Mickey - column van Rob Fransman

Micky

De schrijfsels die ik bedenk mag ik ook posten op Israelnieuws.nl, de site van mijn vriend Joop Soesan. Daar ben ik blij om want mijn substack site bestaat pas kort en er zijn nog te weinig subscribers naar mijn smaak. Subscibe!

Door Joop bereik ik veel meer lezers. Het beperkt me ook wel een beetje want op zijn site schrijf ik natuurlijk het liefst over Joodse of Israëlische zaken die me bezighouden. Vandaag houdt een hondje me bezig. Niet zomaar een hondje. Joop’s hondje Mickey.

Zoals bekend is woont Joop in Ir Yamin, een voorstad van Netanya, vlakbij het strand. Joop woont de laatste jaren helaas alleen maar vond in Mickey een pracht metgezel. In zijn podcasts vertelt hij graag dat hij met Mickey uren over het strand wandelde.

En bij de gasten aan de keukentafel hoorde je de hond altijd wel even blaffen om te laten horen dat hij er ook bij hoorde. En er wat van vond. Want Mickey was een intelligente hond.

Geen ras, dat niet. Gewoon een straathondje dat al 13 jaar bij Joop een huis vond. Ook nog en zeer intelligent hondje dat misschien wel Joods was, wie zal het zeggen. Wonderen zijn in Israël altijd dichtbij. In ieder geval begreep hij uitstekend het Hebreeuws dat Joop spreekt. Daar hebben zelfs Israeli’s moeite mee.

Vanmorgen moest Joop zijn hondje laten inslapen. Mickey was ongeneeslijk ziek. Zo gaan die dingen. Verdrietig is het, heel verdrietig. Daarom dit stukje, om Joop een heel klein beetje een hart onder de riem te steken.

Joop, een oud Joods gezegde. Verder geen leed