N12News: De kreet van de families van de gijzelaars: "Vergeet ze niet"
- Joop Soesan
- 28 mei
- 5 minuten om te lezen

Via N12News
Ze tellen de 600 dagen niet mee, ze blijven steken op één dag: 7.10.23. De families van de Israëliërs die nog steeds in Gaza zitten, weten bijna niet wat ze moeten zeggen. Toch kunnen ze niet stoppen met wat ze al zo lang niet meer zouden doen: schreeuwen en hopen dat iemand luistert.
Yael Adar, de moeder van Tamir Adar
600 oktober 2023 - We zijn er nog steeds. Het had allang afgelopen moeten zijn. Het is onvoorstelbaar dat we 600 dagen hebben bereikt zonder een leider in Israël die zegt: "Ik wil iedereen nu hier hebben, werk door totdat je een manier hebt gevonden om iedereen, inclusief iedereen, terug te brengen." Ik voel mij verloren in mijn eigen land, in het gebrek aan bescherming en in het gebrek aan betrokkenheid van de overheid bij de ontvoerde burgers en hun familieleden.

Tamir Adar. Via N12News
Ik doe een beroep op mijn premier, ik heb geen andere: doe wat juist is voor het volk van Israël. Beëindig de oorlog en laat alle ontvoerden terugkeren: de levenden voor rehabilitatie en de doden voor een fatsoenlijke begrafenis in hun eigen land en voor eeuwige vrede en ziel. Laat deze natie zichzelf genezen en mij bewijzen dat al het kwaad dat ons omringt, een oplossing biedt voor een betere, sterkere en meer verenigde samenleving.
Vergeet ze niet achter te laten.
Tal Kuperstein, de vader van Bar Kuperstein
Een 23-jarige Barr, die bewaker was in Nova, werd in Gaza voor 600 dagen ontvoerd. 600 dagen in tunnels zonder daglicht, zonder voedsel en dagelijks mishandeld. En dan heeft hij ook nog te maken met de bombardementen. We hadden nooit gedacht dat het zover zou komen dat we zelfs op de 600ste dag nog niet zouden weten wat er met hem aan de hand was: of hij at, hoe hij sliep, wat zijn medische toestand was, of hij gewond was? De pijn is ondraaglijk, maar wij als familie blijven elke dag, uur na uur, vechten om Bar thuis te krijgen!

Bar Kuperstein. Via N12News
Iedere dag worden we wakker met nieuwe hoop dat Bar vandaag terugkomt. Elke dag wordt de hoop verbrijzeld door de gebeurtenissen die zich afspelen. Wij roepen de Israëlische regering vandaag op om Bar en alle 57 andere gijzelaars, levend en dood, niet te vergeten en eisen dat ons land hen allemaal in één keer naar huis brengt.
Vergeet ze niet achter te laten.
Hanna Heyman, de tante van Inbar Heyman
Onze Inbar, ons dierbare kind, die de staat Israël op 7 oktober in de steek liet en nu al 600 dagen in de steek laat. 600 dagen en nachten dat we niet slapen. 600 dagen dat we niet leven. Het is 600 dagen geleden dat wij samen met jou werden vermoord, Amber. 600 dagen leven in de hel. 600 dagen lang zag ik je in mijn verbeelding alsof het gisteren was. Proberen je aan te raken zonder dat dat lukt.

Inbar Heyman. Via N12News
600 dagen dat we dood leven. En de ziel wil genoeg schreeuwen... Hoe lang zul je ons nog kwellen? Mijn Amber - Ik zal je niet opgeven. Het kroonjuweel. Leven. Alles. En je komt naar huis. Ik zal er voor je zijn door vuur en water. Ik hou van jou, ons meisje.
Vergeet ze niet achter te laten.
Liran Berman, broer van Gali en Ziv

Gali en Zwi Berman. Via N12News
Sommigen rekenen op 600 dagen, maar voor ons en voor Ziv en Gali is het nog steeds 7.10.23. Zivi en Gali leven, ze willen terug naar huis en wij moeten ze redden uit de hel van Gaza. Dat moeten we doen.
Vergeet ze niet achter te laten.
Hagit Chen, moeder van sergeant Itai Chen
600 dagen geleden werden mijn zoon, Itay Chen, en 57 andere gijzelaars door Hamas gevangen gehouden. Op de 100e dag waren we geschokt dat we zo'n hoog aantal hadden bereikt. Wij dachten dat dit een breekpunt was: dat er verandering zou komen, dat er een beslissing zou komen. Maar er zijn weer 500 dagen verstreken – en we zijn er nog steeds. Met dezelfde pijn, met dezelfde onzekerheid en met een angst die steeds groter wordt.

Itai Chen. Via N12News
Ik ben bang dat ik de 700ste dag zal bereiken. Ik vrees dat als de Israëlische regering geen moedig besluit neemt, wij ook daar zullen afhaken. Bang dat we vergeten worden. Angst dat ze op een dag niet meer weten waar ik ben, en dat we dan voor altijd achterblijven zonder te weten wat er met hem is gebeurd.
Vergeet ze niet achter te laten.
Eilat Samarno, moeder van Jonathan Samarno
600 dagen van onzekerheid. 600 dagen is één lange dag. 600 dagen lang weet ik niet of onze Jonathan nog ademt. 600 dagen later weet ik één ding zeker: we ademen niet.

Jonathan Samarno. Via N12News
Wij zijn transparant. Wij bestaan niet. Vergeet onze duif daar niet. Hij en alle 57 gijzelaars moeten terugkeren.
Vergeet ze niet achter te laten.
Ayelet Goldin, de zus van Hadar Goldin
De 600ste dag is eigenlijk de 4000ste dag voor ons gezin. 4.000 dagen van verwaarlozing die ook leidden tot de Holocaust van 7 oktober. Tot 7 oktober behandelden veel mensen in het publiek, waaronder ook beleidsmakers, de ontvoerde agent Hadar Goldin als een privé-familieprobleem. Vanaf 7.10 is het duidelijk dat het hier om een nationaal probleem gaat. Iedereen die ons ziet, weet: wij zijn het gezicht van de verwoesting! Iedereen die ons ziet vraagt zich af: Wat verhindert dat al die ontvoerden de leeftijd van 4.000 dagen bereiken? Wat verhindert dat alle gijzelaars Hadar Goldin worden? Hadar Sheli is het begin van de weeën. De wederopstanding ervan symboliseert de wederopstanding van alle ontvoerden.

Hadar Goldin. Via N12News
Wij brengen iedereen terug, wij brengen waardigheid terug, wij brengen waarden terug. En van daaruit zullen we opstaan en de Israëlische samenleving omarmen. Wij zullen hen terugsturen, maar in essentie keren we dan terug naar onze essentie als Israëliërs. 4.000 dagen waarin we verbaasd en opgewonden zijn over de zekerheid die het volk Israël biedt, het volk Israël op zijn best tegenover de vertrekkende leiders. Wij zullen iedereen antwoorden, want er is geen andere manier. En we zullen weer trots zijn op het woord Israëlisch.
Vergeet ze niet achter te laten.
Danny Miren, de vader van Omri Miren

Omri Miren. Via N12News
Ik mis mijn zoon enorm. Hij zit al 600 dagen gevangen. Nu Shavuot voor de deur staat, herinner ik me dat we vroeger elke feestdag vierden, hetzij in Nahal Oz, hetzij in Galilea, met de hele familie. Dat was een vaste gewoonte, maar dat zal dit jaar waarschijnlijk ook niet gebeuren.
Ik vraag u, vergeet Omri en de andere gijzelaars die achterblijven niet.
Comments