N12News: Ex-gijzelaar Gadi Mozes voelt het als overwinning bij terugkeer naar nieuw aangeplante velden in kibboets Nir Oz

Ex-gijzelaar Gadi Mozes> Foto N12News

"Ik kwam terug en hoe. Ik kwam terug met een grote stap, ik kwam niet zomaar terug. Mijn grootste drijfveer was het zien van alle boeren in de omgeving die me onderweg aanmoedigden, van de kruising van Gama tot de basis in Re'im," zegt Gadi Mozes tegen N12News.

De 81-jarige overlevende van de gevangenschap keerde een maand geleden terug om te slapen in zijn huis in Nir Oz. "Een echte boer is er een met hoop," legt hij uit op de kibboetsvelden. "Ze haalden me van huis en ik vertrok hier," legt Gadi uit terwijl hij tussen de kibboetshuizen door rijdt. "Ze zijn hier al begonnen met de sloop van huizen," wijst hij naar een van de huizen. "Alleen de barakken zijn nog over. Niet alle huizen staan ​​er nog."

De bewoners hebben toestemming gegeven voor de sloop van de huizen, en Gadi vindt het niet nodig om de kibboets in zijn ruïne te behouden. "Er valt ook iets te zeggen voor het opbouwen van een levendige samenleving en niet wonen op een begraafplaats," legt hij uit.

"We moeten wonen op een plek waar kinderen kunnen spelen. We zullen een aantal van de afgebrande huizen meenemen, ze ergens anders neerzetten en er een gedenkplaats van maken."

Vervolgens wijst hij naar de wijngaard in de kibboetsvelden en reconstrueert het ontvoeringsincident. "Ik kwam hier vandaan, en van hier rechtstreeks naar dit verdomde dorp op de motor, een sandwich tussen twee Nochvot zal hun naam uitwissen. Zo heb ik precies gereden."

Ex-gijzelaar Gadi Mozes spreekt met Channel 12 over de nieuwe rozemarijnvelden van kibboets Nir Oz. Foto N12News

Yael Odam van N12News vraag hem waar zijn partner, wijlen Efrat Katz, door vuur van onze troepen is gedood. "Hier, in dit veld," wijst hij. "Onze stafchef kwam en voerde een 'Hannibal-procedure' uit op deze wagen. Om nog twee terroristen te doden, doodde hij mijn vrouw. Het was hier, ze zijn niet eens de grens overgestoken."

Hoe vaak ga je naar de begraafplaats? Vaak?

"Ik weet het? Twee of drie keer per week. Ik kom, word eenzaam, kijk, verlang naar het verleden dat voorbij is. Wat het eigenlijk moeilijk maakt, is deze hele straat. Het is een straat vol valse slachtoffers, iedereen ligt hier in stilte. Het is moeilijk, Alex, Oded en Ohad, iedereen."

"Ze willen de waarheid niet onderzoeken"

"Hier heeft zich een ramp voorgedaan", zegt Gadi in "False Sacrifice Street", zoals hij het noemt, op de begraafplaats. "Niemand kan rationeel verklaren hoe het is gebeurd en waarom het is gebeurd. Hoe kon zo'n algehele ineenstorting van systemen in de hele commandostructuur en de politiek plaatsvinden", zegt hij. "Want wat zeggen ze? Het leger is ondergeschikt aan de regering, maar ze hebben me niet om zes uur 's ochtends wakker gemaakt om me te vertellen wat ik moest doen. Want aan de kant van de macht is er ook verantwoordelijkheid. Het is net als op Jom Kippoer, ze gaven alleen het leger de schuld (alsof) het burgerniveau er helemaal niet bij betrokken was, het was er niet bij betrokken", voegt Mozes toe.

"Ze geven me het gevoel dat ze de waarheid niet willen onderzoeken, of dat ze de waarheid willen onderzoeken zoals die door hun eigen speciale bril wordt gezien," vervolgt Gadi in zijn boze monoloog. "Wij als volk hebben dit rapport nodig, het moet een zuivere analyse zijn van wat er is gebeurd. Zodat dit volk weet wat er met hen is gebeurd, hoe het hen is overkomen, en wat we er vervolgens aan doen om te voorkomen dat zoiets nog eens gebeurt," zegt hij.

"De legercommandant, Herzi Halevi, was drie keer bij me, hij nam alle verantwoordelijkheid op zich. Hij zei tegen me: 'Ik vraag om vergeving, bied mijn excuses aan en neem alle verantwoordelijkheid op me.' Maar hij is de legercommandant, hij was ook een commandant, en deze commandant is weg. Ik wil een antwoord op de vraag waarom de familie Siman Tov hier in volledige formatie ligt, waarom Chai Yehoram en Gideon hier in volledige formatie liggen, waarom Efrat daar ligt. Waarom is dit allemaal gebeurd?"

Gadi Mozes bij het leggen van de eerste steen voor de oprichting van de wijk Hechalutz. Foto N12News

"Je kunt de huizen van deze schurken vanaf hier zien," vervolgt Gadi. "Wat is dit, ze hebben ons in de steek gelaten. Wat zijn wij geen burgers? We wonen hier toch al 70 jaar? We hebben toch geen vrienden verloren bij Ammunition Hill, bij de oversteek van het kanaal en bij de bezetting van het plateau?

Geen enkele minister van de regering nam de telefoon op en zei: 'Welkom terug.' 34 ministers, alsof het me iets kan schelen. Dat laat me zien wat voor persoonlijkheid ze hebben.

Wat ben ik toch geen burger van het land? Wat ben ik toch tweederangs? De president van het land nam de volgende dag de telefoon op, hij deed me een plezier. De Duitse ambassadeur kwam naar me toe in het ziekenhuis, zat anderhalf uur bij me. Hij sprak met me in het Hebreeuws, in het Engels, wat je maar wilt. Niemand van de Israëlische regering. Wat? Is me iets overkomen? Er zou een onderzoekscommissie moeten worden ingesteld, een onafhankelijke staatscommissie, om alles te onderzoeken wat er vanochtend is gebeurd."

Gadi Mozes is thuis. Foto N12News

De nieuwe wijk "Hechaluts" in de kibboets

In juli 2024 gingen de tractoren van start. Hier zal een nieuwe wijk, de Hechaluts-wijk, worden gebouwd voor degenen die besloten dat ze in staat waren om na de ramp te herrijzen en terug te keren om de verwoeste kibboets nieuw leven in te blazen. "Tegen het einde van het jaar zal deze wijk klaar zijn", legt Haim Algerisi uit, die al 15 jaar verantwoordelijk is voor de bouw van de kibboets. "We hebben altijd gehoord over de pioniers die de kibboets hebben gesticht, en het is bijna hetzelfde", voegt hij eraan toe.

Algerisi is verantwoordelijk voor de bouw van de kibboets en leidt nu ook de sloop van 160 woningen en de bouw van 160 nieuwe woningen. "Dit is het huis dat het zwaarst getroffen is, alles is afgebrand", zegt hij in een van de huizen op de kibboets die momenteel gerenoveerd wordt. "Het hele huis, dat betekent een complete renovatie." In elk van deze huizen worden brandweerkazernes gebouwd, met een extra kogelwerende deur ervoor. Vanuit de brandweerkazerne kunnen alle luiken gesloten worden en een extra slot worden gemaakt.

"Dit is het huis waar we over een paar weken naartoe zouden moeten verhuizen", zegt Nir Metzger in zijn bijna gerenoveerde huis op de kibboets. "Het is momenteel midden in de renovatie, er zullen nog wat kleine veranderingen optreden, maar je kunt zien dat het huis al in de allerlaatste fase van de renovatie zit. Het enige wat we nu nog moeten doen, is spullen brengen en komen", voegt hij eraan toe.

Nir en Ole Metzger hielden de deur van het hoofdkwartier van de militaire politie open tot 7 oktober 's middags, en pas toen ze vertrokken, ontdekten ze dat zijn ouders, Tami en Yoram, waren ontvoerd. Bij de eerste transactie, toen ze terugkwamen, werd hij in gevangenschap vermoord – vermoedelijk gewond bij een aanval van het Israëlische leger.

"Geen fijne, landelijke plek"

Voor de heropleving zijn de nieuwe pioniers gedwongen donaties te werven – zowel internationaal als in Israël. Voor de heroprichting van de kibboets heeft de staat 343 miljoen shekel overgemaakt, nog eens 24 miljoen komt uit het Nationaal Fonds. 75 miljoen shekel ontbreekt nog. Er is momenteel geen budget voor de bouw van openbare gebouwen, zoals bijvoorbeeld parken.

"We komen niet naar een mooie, landelijke plek", benadrukt Ole Metzger. "De kibboets staat nog steeds vol met uitgebrande huizen, huizen van ontvoerden die achterbleven, het is alsof je een tijdje op een bouwplaats leeft. Maar er is geen andere manier, we moeten opstaan ​​en hier zijn, en we hebben geen keus", voegt ze eraan toe.

Nir en Ola Metzger in het gerenoveerde huis. Foto N12News

"Dit is het rozemarijnveld," zegt Gadi Mozes in de kibboetsvelden die weer in bloei staan. "Zodra ik terugkwam, zeiden ze: 'We zijn een nieuwe oogst begonnen', en als je mee wilt doen, zei ik: 'Met alle plezier.' Dus een week na mijn aankomst sta ik hier en zeg: 'Blijf daar 480 dagen, tussen al die gaten, en sta dan plotseling aan deze kant en laat een nieuwe oogst groeien tot aan het hek', dat is een teken dat we op de goede weg zijn," zegt hij/

"Dit is een enorme overwinning. Iedereen die niet begrijpt wat de overwinning van de geest is, begrijpt het niet. Dit is een enorme overwinning. Het laat meer dan wat dan ook zien wat het woord 'tot de laatste groef' betekent." Op het Rozemarijnveld complimenteert Moses de jongeren van Nir Oz die in de landbouw werken en pocht hij dat 2024 een van de beste landbouwjaren ooit voor de kibboets was.

"Aanwezigheid hier heeft waarde"

De jonge gezinnen willen niet terug naar de kibboets, en veel veteranen ook niet. Over een paar jaar verhuizen ze samen naar een wijk die speciaal voor hen gebouwd zal worden in kibboets Beit Nir in de regio Lachish, niet ver van Kiryat Gat. Het is zwaar voor iedereen, voor degenen die terugkeren en voor degenen die verder trekken.

"De jongeren, de gezinnen, de meesten keren niet terug, maar dat is wat we hebben," zegt Haim Algerisi verdrietig. "We zullen nieuwe mensen moeten opnemen, goede mensen. We geloven dat er goede mensen hierheen zullen komen, en we hopen dat er uiteindelijk misschien nog een paar van de jongens die er waren, zullen terugkeren."

Gadi Mozes op de begraafplaats. Foto N12News

De jongeren willen naar Beit Nir en niet terugkeren naar Nir Oz, en het is ook moeilijk voor de veteranen. "Ik overwin de moeilijkheden en ben hierheen gekomen", zegt Gadi Mozes. "Het is echt belangrijk voor me dat iedereen begrijpt dat dit punt moet bestaan. Ik zie deze rook, het interesseert me niet. Ze zullen alles voor ze verbranden. Als wij er niet zijn, zal het de volgende keer veel gemakkelijker voor ze zijn, en onze aanwezigheid hier heeft een zeer diepe morele betekenis", legt hij uit. "Het is niet alleen dat we wortels uit het land halen, maar we bewaken ook de grenzen van het land."

Vandaag overnachten 90 mensen in Nir Oz. 30 kernleden van Hashomer Hatzair, 20 studenten van de Mechinat in Ma'ale Derech en nog eens 40, van wie er 30 afkomstig zijn van kibboets Nir Oz. Ondertussen bouwt de 81-jarige Gaddi een nieuw huis. Zijn buurman wordt Giora, een vriendin met wie hij opgroeide sinds hij drie was. Samen kwamen ze naar de kibboets en samen geven ze het niet op.