N12News: Het gigantische energieproject dat wordt gepromoot door Egypte en Saoedi-Arabië met een investering van 1,8 miljard dollar

De Egyptische president al-Sisi en de Saoedische kroonprins Mohammed bin Salman. Foto AP

Hoewel het IMEC-corridorproject, dat India via de Verenigde Arabische Emiraten, Saoedi-Arabië, Jordanië en Israël met Europa moet verbinden, nog steeds in de fase van de verklaring zit en langzaam vordert, wachten sommige landen in de regio niet af: Saoedi-Arabië en Egypte ronden momenteel de eerste fase af van een project om hun elektriciteitsnetten met elkaar te verbinden, een duur en complex energieproject dat illustreert hoe regionale samenwerking zich ontwikkelt, zelfs buiten het IMEC-kader, meldt N12News.

Voormalig Amerikaans president Joe Biden introduceerde het corridorproject in september 2023. Het was destijds bedoeld om energie-, communicatie- en transportverbindingen tussen de landen te realiseren. Sindsdien heeft de huidige Amerikaanse president Donald Trump, samen met de Indiase premier Narendra Modi, zijn steun voor het plan uitgesproken, maar het is niet breed uitgewerkt.

Aan de andere kant wenden sommige spelers zich tot alternatieve kanalen, waaronder regionale spelers die niet bij IMEC waren aangesloten.

Links Egypte, rechts Saudi Arabië . Foto N12News

De Saoedi's hebben samen met Egypte een project opgezet met een totale investering van ongeveer 1,8 miljard dollar. Het project is bedoeld om de uitwisseling van 3.000 megawatt tussen de twee landen mogelijk te maken, waarbij de eerste fase, die bijna voltooid is, 1.500 megawatt omvat. Deze uitwisseling is mogelijk omdat de piek in de elektriciteitsvraag in Saoedi-Arabië in de winter ligt, terwijl die in Egypte in de zomer ligt. Dit is een belangrijke stap voor beide landen, omdat Egypte kampt met een energietekort en de Saoedi's ook veel energie nodig hebben voor hun belangrijkste projecten, waaronder de toekomstige stad Neom, gelegen nabij de Sinaï.

Het is een complexe onderneming voor de Egyptische elektriciteitstransmissiemaatschappij en de Saoedische elektriciteitsmaatschappij om dit alleen te doen. Daarom hebben ze een consortium onder leiding van het Japanse Hitachi ingeschakeld om het project te leiden. De elektriciteitsdivisie van Hitachi levert de onderstations, en het Italiaanse kabelproductiebedrijf Prismian ontwerpt, levert, installeert en beheert de communicatiekabels, zowel over zee als over land.

De kans voor Egypte om zich met Europa te verbinden.

Egypte ziet het evenement als een kans voor een bredere stap, omdat het zijn elektriciteitsnet via Cyprus en Griekenland met Europa wil verbinden. Dat wil zeggen, een parallelle route creëren naast IMEC. Tegelijkertijd promoot Jeruzalem, samen met Nicosia en Athene, een deel van de corridor, die de elektriciteitsnetten van de drie landen met elkaar verbindt als onderdeel van het "Interconnector"-project. In tegenstelling tot het Israëlisch-Cypriotisch-Griekse project, dat grotendeels op de zeebodem zal worden aangelegd, omvat de Saoedi-Egyptische verbinding voornamelijk hoogspanningsleidingen over land.

Het gehele project omvat drie onderstations in Badr (ten oosten van Caïro), Tabuk (noordelijk Saoedi-Arabië) en Medina (westelijk Saoedi-Arabië), en de totale lengte bedraagt ​​ongeveer 1350 km. Het omvat zowel hoogspanningskabels als onderzeese kabels die de Golf van Eilat doorkruisen. Ter vergelijking: het interconnectieproject tussen Israël, Cyprus en Griekenland is ongeveer 1230 km lang.

Riyad, de hoofdstad van Saoedi-Arabië. Foto Reuters

Cairo zal het niet graag toegeven, maar ze lopen al aanzienlijk achter op schema. In september vorig jaar spraken ze nog over de voltooiing van de eerste fase eind 2024 en de volledige stroomvoorziening begin 2025. In werkelijkheid zal de eerste fase – als er geen onverwachte problemen zijn – in de eerste week van 2026 van start gaan, en ze hopen dat de laatste fase snel zal worden afgerond.

Aanhoudend achterblijven bij de doelstellingen voor hernieuwbare energie

Egypte en Israël kampen met vergelijkbare energieproblemen, waarvan de belangrijkste de chronische achterstand op hun eigen doelstellingen voor hernieuwbare energie is. Beide landen hebben een doelstelling voor hernieuwbare energie voor 2025 vastgesteld van ongeveer 20% van de totale elektriciteitsproductie, maar vorig jaar zat Egypte op ongeveer 12%, terwijl Israël op 14,7% zat.

De Egyptische premier Mustafa Madbouly zei vorige week dat zijn regering zich inzet voor de uitvoering van nieuwe projecten voor hernieuwbare energie. In de tussentijd richt Caïro zich echter op het uitbreiden van de gasimport uit Israël, dat op dit gebied energieonafhankelijk is. De Egyptische import van aardgas uit Israël bedroeg in 2024 10 miljard kubieke meter, bijna vijf keer zoveel als in 2020.

Onlangs werd ook een enorme deal goedgekeurd voor de export van 130 miljard kubieke meter gas uit het Leviathan-reservoir naar Egypte voor 35 miljard dollar - dat is ongeveer 13% van de totale gascapaciteit van Israël.

Voor de Saoedi's is de situatie gemengd: het aandeel van de elektriciteitsproductie uit hernieuwbare energiebronnen bedroeg in 2024 slechts ongeveer 2%, maar zij maken zich hier minder zorgen over gezien hun onafhankelijkheid van fossiele brandstoffen. Deze onafhankelijkheid stimuleert hen echter niet om te kiezen voor duurzame oplossingen, die goed zijn voor zowel de mensheid als de lokale economie, die meer gediversifieerd moet worden. In Caïro hebben ze een doelstelling vastgesteld die momenteel erg ambitieus lijkt: ongeveer 42% van de lokale elektriciteit produceren uit hernieuwbare energiebronnen in 2035. In Riyad is de doelstelling 50% in 2030, maar dit omvat productie uit zowel hernieuwbare energiebronnen als aardgas.

Het voordeel van de Egyptisch-Saoedische samenwerking is, zoals gezegd, het verschil in vraag en aanbod per seizoen. In Egypte is de elektriciteitsvraag in de zomer ongeveer 30% hoger dan het jaarlijkse gemiddelde, en in de winter ongeveer 30% lager. Tegelijkertijd bereiken de Saoedi's hun piek in de elektriciteitsvraag in de winter, waardoor een synergie ontstaat waarbij beide landen naar verwachting elkaars overschot aan elektriciteit zullen benutten.