Nas Daily over Israël, toerisme en waarom Azië Europa verslaat: 'De wereld is saai'

Nas Daily in een van zijn video's. Na 7 oktober zei hij dat hij in de eerste plaats Israëliër is. Foto Ynet

De wereldberoemde Israëlische blogger Nas Daily is deze week in Israël aangekomen om deel te nemen aan de toerismeconferentie "New Map". Met bijna 70 miljoen volgers op sociale media, een bereik dat hem tot een wereldwijd fenomeen heeft gemaakt, landde Nas in Tel Aviv om te praten over toerisme, imago, online haat en, bovenal, wat de toekomst brengt voor Israël nu het probeert te herstellen van de diepe crisis in de toeristische sector, meldt Ynet.

Zullen de toeristen terugkeren, of heeft Israël zijn plaats op de wereldkaart verloren?

"Er bestaat niet zoiets als een 'geïsoleerd' land als je Jeruzalem en Nazareth hebt," antwoordde Daily, vol vertrouwen in de Israëlische sector voor religieus toerisme. "Ik denk dat dit waarschijnlijk de beste tijd is om een ​​hotel in Israël te bezitten of taxichauffeur te zijn. Als je moslim, christen of joods bent, wil je Israël bezoeken, en als er geen oorlog is, zul je komen. Ik denk dat ze snel zullen arriveren, in de honderdduizenden of zelfs miljoenen."

Nu de oorlog voorbij is, kan Israël zijn imago in het buitenland verbeteren?

"Ik denk het wel. Ik weet het niet zeker, maar ik ben optimistisch."

Nas Daily, wiens echte naam Nuseir Yassin is, is geboren en getogen in het Arabische stadje Arraba in Neder-Galilea. In 2016 begon hij met het publiceren van een videodagboek waarin hij zijn reizen en avonturen documenteerde. Sindsdien is hij uitgegroeid tot de meest invloedrijke persoonlijkheid op sociale media die Israël heeft voortgebracht.

Na de terreuraanslag van 7 oktober vertelde hij zijn volgelingen dat hij tot dan toe met zijn identiteit had geworsteld. Vóór de gebeurtenissen zag hij zichzelf als Palestijns-Israëliër, maar daarna, zei hij, was hij in de eerste plaats Israëliër. "Ik heb maar één thuis, Israël. Soms heb je zo'n schok nodig om de dingen helder te zien," zei hij destijds.

Ruim twee jaar later werd hem gevraagd de persoonlijke prijs te beschrijven die hij online en daarbuiten had betaald voor zijn openlijke steun aan Israël. "Het maakt niet uit wat ik verloren heb," zei hij. "Ik heb op andere manieren gewonnen, en ik heb het gevoel dat iedereen verloren heeft. Veel Israëliërs hebben verloren, veel Palestijnen hebben verloren, veel mensen zonder enige band met het conflict hebben verloren. We hebben allemaal verloren. Niemand heeft echt gewonnen."

Op de vraag of hij zich tijdens zijn reizen als Israëliër voordoet, antwoordde hij: "Ik zeg nooit dat ik uit Griekenland of Malta kom. Ik zeg altijd dat ik uit Israël kom, en ik vind het geweldig dat ze dat niet altijd graag horen. Ik denk dat het negatieve imago van Israël op sociale media nog nooit zo slecht is geweest sinds het begin. Dus mijn advies is simpel: reis naar vriendelijke landen, en je hoeft sowieso niet naar Europa te gaan. Met of zonder oorlog, Europa is niet interessant. Europa is saai."

Dus waar moeten mensen naartoe?

"Azië," zei hij. "Ik ben dol op Azië. Het is fantastisch. Thailand, Vietnam, India, Sri Lanka, Bhutan, Dubai. Reis meer in Azië. Ze zijn er aardig en verwelkomen je."

Hij sprak ook over de moeilijkheden die Israëliërs ondervinden bij het reizen in bepaalde delen van de wereld. "Het Israëlische paspoort is fantastisch, maar je kunt er niet zomaar vanuit gaan dat het vanzelfsprekend is. Het is verschrikkelijk voor moslimlanden, en ik wilde daarheen. Dus kocht ik een Caribisch paspoort voor 150.000 dollar."

De zaal in Tel Aviv zat afgeladen met professionals uit de toerismebranche en contentmakers, allemaal enthousiast om de man te zien die een wereldwijde legende is geworden. Nas Daily betrad het podium onder daverend applaus, en vanaf het eerste moment was duidelijk dat wat hij ook zou vertellen, het boeiend zou zijn.

'Ik heb achttien jaar in Israël gewoond en ik wilde weg. Dat is de waarheid,' zei hij. 'Het leven in het dorp was erg zwaar. Ik voelde dat ik weg moest, dat ik frisse lucht nodig had.'

Nas Daily in Groenland. Een contentmachine in zijn eentje. Foto Ynet / YouTube

Hij werd onverwacht toegelaten tot Harvard, kreeg een beurs in Boston en ontmoette daar zijn eerste Israëlische vrienden. Na zijn afstuderen verhuisde hij naar New York, waar volgens hem de echte reis begon.

Hij haalde herinneringen op aan zijn ambitieuze project om dagelijks 1000 video's te produceren, wat hem beroemd maakte. "Elke video kostte 15 uur werk. Het waren toeristische video's. Je vliegt naar Japan en maakt een video over hygiëne. Je vliegt naar Madagaskar en filmt de baobabboom. Duizend video's. Vijftien uur per stuk. Ik nam het heel serieus. Als je reiscontent wilt maken, investeer dan 15 uur in elk afzonderlijk onderdeel."

Miljoenen volgers zijn gewend Nas te horen jubelen over exotische bestemmingen, maar toen hem werd gevraagd wat hij na 1000 video's had geleerd, verraste zijn antwoord velen.

'De wereld is saai,' zei hij. 'Echt waar. We lijken veel meer op elkaar dan we denken. We houden allemaal van onze kinderen. We willen allemaal gelukkig zijn. We willen allemaal geld. Het verschil tussen ons is misschien één procent.'

Nas Daily in Israël, verspreidt overal optimisme. Foto Assaf Kamar

Wat aanvankelijk klonk als provocatie, veranderde al snel in een filosofische reflectie over de mensheid, verbondenheid en een universeel perspectief.

“Mijn doel is om mensen samen te brengen. Drie woorden: mensen samenbrengen,” zei hij. “Mijn hele jeugd heb ik mensen elkaar zien verscheuren. Ik wilde met mijn leven en mijn project juist het tegenovergestelde doen. Joden en moslims, hindoes en moslims, gewoon samen zijn.”

Een van de luchtigere en meer emotionele momenten van het gesprek was toen Nas sprak over zijn partner, een Joodse vrouw uit Israël.

"Ik wist dat het moeilijk zou zijn om met een Indiase, Japanse of Europese vrouw te trouwen," zei hij. "Ik had iemand nodig die zich erg betrokken voelt bij het Israëlisch-Palestijnse conflict.

Het is een belangrijk onderdeel van mijn leven. Dus er waren maar twee opties: een Palestijnse of een Joodse vrouw. En in New York zijn er meer Joodse vrouwen. Ik heb de liefde gevonden. Ze is geweldig. Iedereen zou haar voorbeeld moeten volgen."