Nieuwe klasse van IDF-uitkijkposten. Foto IDF / Herzl Yosef
Kapitein Shahar Azran herkende de bevrijde gijzelaars Liri Albag en Naama Levy als haar voormalige stagiaires, ontvoerd uit Nahal Oz op 7 oktober 2023, "dit zijn mijn meisjes!" verklaarde kapitein Shahar Azran, 25.
Slechts twee dagen voordat ze op 7 oktober 2023 werden ontvoerd van de post in Nahal Oz, overhandigde Azran het tweetal, samen met Agam Berger en de overleden Noa Marciano en Shirat Yam Amar, hun speldjes ter ere van het voltooien van de cursus.
Zelfs voordat de volledige situatie duidelijk was, erkende Shahar – met zes jaar ervaring aan het front – de ernst ervan en ging op weg naar de divisiebasis. "Het was zwaar, maar ik voelde dat ik hier nodig was, met mijn ervaring, kennis en steun," legde ze uit.
Liri en Naama. Screenshot
"De meisjes moesten omgaan met het verlies van vrienden die waren vermoord of ontvoerd. Ik verloor ook mensen onderweg, waaronder kapitein Shir Eilat, de officier van de operatiekamer, en kolonel Asaf Hamami, mijn brigadecommandant."
Nadat de Nahal Oz-operatiekamer naar de Re'im-basis was verplaatst en de uitkijk-trainees vervolgens persoonlijke wapens kregen, blijft wat er die ochtend gebeurde iedereen achtervolgen. "We hebben er elke dag mee te maken, we verzorgen ze met de grootste zorg en raadplegen professionals," zei Shahar. "We herinneren de meisjes er vooral aan dat we er voor ze zijn - we luisteren naar ze en omarmen ze."
De terugkeer van de vijf uitkijk-trainees die gevangen waren gehouden, bracht een gevoel van afsluiting voor Shahar. "Ik word over drie weken ontslagen en ik wist dat het heel moeilijk zou zijn om vrijgelaten te worden, wetende dat ze nog steeds gevangen zaten," zei ze.
"Toen ze terugkwamen, viel er een last van ons hart. Toch wisten we niet in welke staat ze terugkwamen en we waren gevoelig voor de vrienden die in dienst bleven. Ik vertelde ze dat het voor mij ook niet makkelijk was, omdat ik verantwoordelijk was voor het ondertekenen van hun trainingscertificaten en hen toe te wijzen aan de Nahal Oz-basis. Ik vroeg me af of ik iets anders had kunnen doen."
Bij het bloedbad op de Nahal Oz-basis werden 15 uitkijk-trainees gedood en Marciano werd ontvoerd en vermoord in Hamas-gevangenschap. "We zetten de erfenis van degenen die we zijn verloren in hun geest voort," zei Shahar. "We herdenken hun verjaardagen en delen de verhalen van wie ze waren. Op de laatste Memorial Day gingen we op tournee in de periferie, waarbij we stopten bij 16 locaties, elk gewijd aan een gevallen kameraad. Daarnaast kiezen we ervoor om weer op te staan."
In de nieuwe operatiekamer op de basis in Re'im zitten Cpl. Maayan Monsongo, 19, en Sgt. Maayan Shimon, 20, verzonken in hun schermen, zonder hun ogen af te wenden van de voorkant die ze overzien.
Naast hen is korporaal Talia Ashram, 18, de nicht van Shay Ashram, die op 7 oktober in de operatiekamer werd vermoord. Die ochtend herinnerde kapitein. Shimon, die in training was geweest met Uri Megidish, Marciano, Hadar Cohen en Mia Vialovo, die thuis wanhopige berichten van haar kameraden zat te lezen, zich: "Ik hoorde geweerschoten, er was een aanval, ze waren op onze post; ik hoorde geschreeuw in het Arabisch."
Talia Ashram en familie. Foto IDF
De meisjes die de Shabbat niet in acht namen, richtten een eigen geïmproviseerde commandoruimte in en probeerden informatie te verzamelen over hun vriendinnen: wie waar was, hoe het met ieder van hen ging en wat er gebeurde op de basis, hun tweede thuis.
"In het begin kon ik het niet verwerken; ik weigerde te geloven dat dit de meisjes waren die ik kende," zei Shimon. Terugblikkend op de eerste dienst na die sabbat, te midden van het nieuws over vrienden die werden vermoord of ontvoerd, herinnerde ze zich: "We begrepen elkaar alleen via blikken. We spraken niet veel - het was nog steeds moeilijk te verwerken. Het ene moment konden we blij zijn, en het volgende moment huilerig. Het is moeilijk om te weten dat je vrienden hun plicht deden, zelfs als ze verslag deden van terroristische infiltraties, en toch waren er mensen die hen niet respecteerden."
Korporaal Monsongo, 19, uit Jeruzalem, sloot zich een paar dagen na het uitbreken van de oorlog aan bij de operatiekamer. "Ik voelde me gedwongen om hierheen te komen. Voor mij is het een eer om het pad van degenen die voor ons hebben gevochten voort te zetten," zei ze. Ze had gediend in de oorspronkelijke operatiekamer bij de grens met de Gazastrook en voegde toe: "We hebben het front met eigen ogen gezien, de bewoners ontmoet die we verdedigden. Het heeft onze rol diepgaand beïnvloed."
Sergeant. Shimon herinnerde zich ook de oude operatiekamer: "Het was vroeger een vrolijke, lichte plek. De foto's na 7 oktober - verbrand en grijs - zijn ver verwijderd van hoe wij het ons herinnerden." Een gekoesterde traditie was "tea time", een vrijdagmaaltijd die de hele dag duurde en 's avonds eindigde toen de uitkijkstudenten zich rond een tafel verzamelden om liedjes te zingen over de operatiekamer. "We vielen op in het landschap," beschreven ze zichzelf. "Het is moeilijk om ons te missen, op een goede manier."
De laatste die zich bij de operatiekamer heeft aangesloten is soldaat Talia Ashram, 18, uit Rehovot, die is toegewezen na het verlies van haar neef en goede vriend, Shay Ashram. Aanvankelijk, toen ze haar toewijzing kreeg, overwoog ze om te weigeren, maar toen ze zich realiseerde dat de datum samenviel met de dag dat Shay werd begraven, zag ze het als een teken. Aan het einde van haar opleiding vroeg ze om te dienen in dezelfde operatiekamer waar Shay had gewerkt, en vandaag de dag bekleedt ze haar positie, waarbij ze toezicht houdt op een front dat ze beter kent dan wie dan ook.
"Het is zowel ontroerend als zenuwslopend," legt ze uit. "De rol is niet makkelijk, maar het draagt een diep gevoel van missie en betekenis met zich mee. Ik wachtte op het moment dat ik in Shays positie kon zitten en me compleet kon voelen. Hier voel ik dat ze bij me is, over me waakt. Ik ben hier om te blijven, en vertrouw op mezelf en het leger. Ze kunnen ons hart breken, maar ze kunnen niet breken wie we zijn of het volk van Israël - we zijn sterker dan wat dan ook."
Comments