Opinie van Fauda schrijver Avi Issacharoff: Het IDF wint de gevechten in Gaza, maar Netanyahu verliest de oorlog

Foto via Ynet

Gaza is uitgegroeid tot een van de grootste slooplocaties voor onroerend goed ter wereld, met het Israëlische leger als hoofdaannemer . Elk beeld van de Gazastrook, elke televisiereportage, toont de verbijsterende omvang van de verwoesting: apocalyptisch, bijbels van omvang. Elke sloopgolf wordt op een andere manier uitgelegd: om de Khan Younis-brigade van Hamas te verslaan, een strategische corridor te beveiligen, en Israëlische troepen op de grond te beschermen aldus schrijft Avi Issacharoff in de Ynet.

Soms is de redenatie helder en gerechtvaardigd: het beschermen van soldaten. Toch raken IDF-personeel , samen met burgercontractanten die zwaar technisch materieel bedienen, nog steeds gewond en gedood te midden van de wijdverspreide verwoesting.

Vorige week nog berichtten Israëlische media over een "dramatische" ontwikkeling: het Israëlische leger had een nieuwe weg aangelegd die dwars door Khan Younis liep, genaamd Magen Oz, oftewel "Machtig Schild". Deze nieuwe route, die aansluit op de historische Morag-corridor, is bedoeld om de Khan Younis-brigade van Hamas te verslaan – een strijdmacht die volgens Israëlische functionarissen al geneutraliseerd was en waarvan de meeste commandanten waren uitgeschakeld. De volgende dag meldden berichten dat honderden gebouwen langs de corridor werden gesloopt om deze te beveiligen.

Dit is in wezen de aard van de huidige grondoorlog. Hoewel er meer tunnels worden blootgelegd en meer militanten worden gedood, lijkt de campagne een duidelijk omschreven doel te missen. In veel gevallen is er geen vijand te bekennen – geen bevolking in de buurt, geen gewapend verzet. Het gaat voornamelijk om massale vernieling van eigendommen, die Hamas waarschijnlijk niet zal verjagen en steeds meer doet denken aan vergelding.

IDF aanval in Gaza tegen Hamas. FOto Ynet

De verwoestingen lijken een doel op zich te zijn geworden, zonder een duidelijke strategie – tenzij het doel is om te voorkomen dat Palestijnse burgers naar deze gebieden terugkeren.

Ondanks de ongekende omvang van de technische inspanning heeft het niet geleid tot de vrijlating van Israëlische gijzelaars , noch tot de ontmanteling van Hamas. Er lijkt een vermenging te bestaan tussen de fysieke vernietiging van wijken en de politieke of militaire ineenstorting van de organisatie.

Aanhangers van premier Benjamin Netanyahu blijven de gedachte propageren dat Israël op de rand van een "totale overwinning" staat – voor de zoveelste keer. Weer een wijk in Gaza verwoest, weer een stad gebombardeerd, weer een hooggeplaatste Hamas-figuur geëlimineerd. De namen van deze agenten zijn grotendeels onbekend bij het Israëlische publiek en mogelijk zelfs bij de Hamas-leiding in het buitenland.

Ondertussen blijven er IDF-soldaten sneuvelen. Anderen, getraumatiseerd door wat ze hebben gezien en meegemaakt, plegen zelfmoord. Israëliërs vragen zich steeds vaker af: wat is het doel? Waarom weigert deze regering een alomvattende gijzelingsdeal na te streven?

Steeds meer ouders met kinderen die in Gaza dienen, uiten hun ongeloof dat hun zonen en dochters opnieuw naar de Gazastrook worden gestuurd – voor een nieuwe ronde van gevechten, zonder duidelijk doel, behalve het platwalsen van huizen en buurten.

Gelooft iemand nu echt dat Hamas-leiders met witte vlaggen uit hun tunnels zullen komen? Hamas zal zich niet overgeven. Ze is bereid meer wijken, meer steden en meer burgers op te offeren. Een nieuwe humanitaire zone in Rafah? Meer verwoesting in Gaza-Stad? Voor Hamas versterkt dit alleen maar haar wereldwijde verhaal en vergroot het de internationale wrok jegens Israël.

Als Israël zijn campagne zou uitbreiden om wijken in Gaza-Stad systematisch te vernietigen – iets wat het tot nu toe grotendeels heeft vermeden – zou dat waarschijnlijk de belangen van Hamas op de lange termijn dienen. Meer wanhoop in Gaza stimuleert rekrutering, niet nederlaag. Op de ruïnes van Gaza legt Hamas al de basis voor de volgende generatie.

Als Israël hoopt deze oorlog ooit te beëindigen, moet het streven naar een diplomatieke overeenkomst tussen Arabische staten en de Palestijnse Autoriteit – een overeenkomst die Hamas uit de macht in Gaza verwijdert en zijn militaire capaciteiten ontmantelt. Een dergelijke oplossing is haalbaar als Israël besluit dit na te streven. Maar het blijft onduidelijk of deze regering daar ook maar enig belang bij heeft.

Wat is het alternatief? Toen de regering-Netanyahu Hamas als een beheersbare troef beschouwde en het toeliet zich te vestigen, effende dit de weg voor het bloedbad van 7 oktober 2023. En nu? Staak de oorlog, en Hamas begint met de voorbereidingen voor de volgende 7 oktober 2023.

Daarom had de regering een plan moeten hebben voor de dag erna. Vanaf het begin van de oorlog drongen velen er bij de premier op aan een alternatief voor Hamas' bewind in Gaza voor te bereiden. Maar de coalitie was te veel gefocust op het doorvoeren van wetgeving voor justitiële hervormingen en het uitbreiden van de vrijstellingen voor militaire dienstplicht.

Terwijl de Israëlische soldaten vechten, gewond raken en sterven – of zelfmoord plegen – is de regering druk bezig met manoeuvreren om vervroegde verkiezingen te voorkomen en de macht te behouden.

Uiteindelijk zal zelfs de regering van Netanyahu van koers moeten veranderen. Het Israëlische publiek – zij die het land dienen, belasting betalen, loyaal zijn aan het land in plaats van aan de leider – zal geen eindeloze oorlog tolereren.