Hele beschermde zee gebieden worden getroffen door overbevissing en andere menselijke druk die aan hun grenzen plaatsvindt, blijkt uit nieuw onderzoek. Foto met dank aan de Universiteit van Tel Aviv
Beschermde zee gebieden klinken als veilige havens voor de vissen die erin leven, maar een nieuwe studie van de Universiteit van Tel Aviv laat zien dat dit alleen het geval is voor degenen die het geluk hebben om in het midden ervan te wonen, niet aan de rand ervan.
De studie, uitgevoerd door promovendus Sarah Ohayon en onlangs gepubliceerd in Nature Ecology & Evolution , toont aan dat overbevissing aan de grenzen van beschermde mariene gebieden (MPA's) leidt tot een sterke vermindering van de vispopulatie aan de randen, waardoor de effectiviteit van het hele gebied afneemt.
Dit "randeffect" kan oplopen tot 1,5 kilometer binnen de MPA. Het is eerder bestudeerd in terrestrische beschermde gebieden, maar niet in mariene.
"Dit fenomeen doet zich voor wanneer er menselijke verstoringen en druk zijn rond de MPA, zoals jagen/vissen, lawaai of lichtvervuiling die de natuurlijke populaties binnen de MPA's nabij hun grenzen verminderen", legt Ohayon uit.
Ze voerde een meta-analyse uit met ruimtelijke gegevens van mariene populaties van tientallen MPA's in verschillende oceanen.
Onderzoek beveelt aan dat toekomstige beschermde mariene gebieden minstens 10 vierkante kilometer groot en zo rond mogelijk zijn om effectief te zijn. Foto met dank aan de Universiteit van Tel Aviv
De studie toonde aan dat 40 procent van de "no-take" MPA's over de hele wereld (gebieden waar de visserij wordt beëindigd of verboden) kleiner is dan 1 vierkante kilometer, wat betekent dat de hele MPA waarschijnlijk een randeffect zal ervaren.
Bovendien is 64% van alle MPA's zonder inname kleiner dan 10 vierkante kilometer en kan het zijn dat ze slechts ongeveer de helft van de verwachte populatie in hun gebied huisvesten in vergelijking met een situatie zonder randeffect.
Deze bevindingen geven aan dat de effectiviteit van bestaande no-take MPA's veel kleiner is dan eerder werd gedacht.
Het onderzoek toonde ook aan dat er geen randeffectpatronen werden geregistreerd in MPA's met bufferzones, en een kleiner randeffect werd waargenomen in goed afgedwongen MPA's in vergelijking met die waar illegale visserij werd gemeld.
"Bij het plannen van nieuwe MPA's raden we, afgezien van de implementatie van gereguleerde bufferzones, aan dat de no-take MPA's die voor bescherming bedoeld zijn, ten minste 10 km 2 en zo rond mogelijk zijn", concludeerde Ohayon. "Onze onderzoeksresultaten bieden praktische richtlijnen voor het verbeteren van de planning en het beheer van MPA's, zodat we onze oceanen beter kunnen beschermen.”
