'Overexposure' een column van Rob Fransman

Screenshot Rob Fransman

Het NIW is onze eigen Jewish Herald. Ik lees die krant dolgraag en bewonder de redactie die met een kleine staf toch wekelijks een relevant blad weet te maken. Esthers commentaar is altijd scherp, dat lees ik graag. Niet elke column en rubriek is naar mijn persoonlijke smaak.

Natuurlijk niet, de redactie bedient de hele Joodse Gemeenschap en ook veel niet-Joodse landgenoten. Dus wanneer ik wat chagrijnig ben, zucht ik over het lieve wereldbeeld dat Michel en Asjer ons tweewekelijks voorhouden. Ik geniet van Theodor en ben het altijd eens met Nausica. Geen achternamen, jullie weten over wie ik het heb. Wie in het NIW schrijft wordt een klein beetje een huisgenoot.

En dan is er Ronit Palache. Regelmatig krijgt ze een hele pagina, een kwart daarvan geïllustreerd met haar iets te flatteuze foto. Er zullen heus mensen zijn die geïnteresseerd zijn in wat ze in haar columns schrijft. Ik niet, ik lees in haar stukjes vooral dat ze zichzelf geweldig vindt.

Bij redacteuren van babbelprogramma’s staat Ronit bovenaan in het adresboek. Ronit laat de wereld weten dat ze deugt, ook al is ze Joods. Daarom past ze perfect in het straatje van de publieke omroep. “Want Ronit is zo genuanceerd.” Van rubriek naar rubriek, Ronit is vaste gast. Kijkers zullen vast denken dat ze de stem van Joods Nederland is. Nou, niet wat mij betreft. Iemand zou haar toch eens moeten vetellen dat overexposure nergens goed voor is.

Wie ook lijdt aan overexposure is Wierd Duk. Duk maakt korte metten met de klimaatgekte, Israël-haat, de vooringenomenheid van de media en de Palliewappies.

Hoe welkom zijn rechtse geluid ook is, het is wel wat veel van het goede. Bijna dagelijks is Wierd in beeld, is het niet bij Voetbal International, dan wel bij Nieuws van de Dag. Ik kijk niet naar VI vanwege Derksen maar hij zal daar ongetwijfeld ook het verstandige geluid aan tafel zijn. Naar Nieuws van de Dag kijk ik wel graag en daar hoor ik Wierd (naar mijn mening) alleen maar verstandige dingen zeggen. Twee bijna dagelijkse Tv-programma’s, zijn rapportages in de Telegraaf, zijn podcast: overdaad schaadt.

Toch liet hij zich overhalen om bij EO’s Dit is de Week aan te schuiven. Achteraf kun je voorzien dat dit ongemakkelijk zou worden. Je kon de afkeer al van Palaches gezicht aflezen toen Duk door Margje Fikse Duk werd aangekondigd. Na de korte discussie tussen Gert-Jan Segers en Duk over het gelijkstellen van kerkklokken en de azaan (Segers draaide als een drol in een piespot, wie hem begreep verdient een medaille) greep Ronit haar kans. Haar aanval op Wierd was duidelijk voorbereid. Ze kende Wierd al van Elsevier, zei ze. “Toen was ik nog een rechts meisje,” Ze had haar telefoon nodig om te verduidelijken wat ze bedoelde. Sjonge jonge, wat een belachelijke vertoning. Uiteraard sloeg de aanval op haarzelf terug.

Nog tijdens de uitzending had ze het al over Wierd’s trollen. Ze hoopte natuurlijk op reacties, hoe meer, hoe beter. Alles voor de publiciteit, nietwaar. Ze werd op haar wenken bediend. De website Joop nam het uiteraard voor Ronit op, net zoals haatgraafje Schimmelpenninck in de Volkskrant. Deugend Links laat zich geen kans ontnemen om Duk te beschadigen.

Toch was het spijtig dat hij van tafel wegliep. Ronit Palache verdiende een verbaal pak slaag.