Het is deze week Poerim in Israël. Noem het maar het Joodse carnaval. We vieren Poerim omdat duizenden jaren geleden de koning van Perzië, Achasjverosh, overtuigd werd door zijn adviseur, Haman, om alle Joden te doden. Hoewel het idee niet origineel was en is (vraag het maar aan Sigrid Kaag of Asha ten Broeke). De koning was net opnieuw getrouwd met de Joodse Esther, die het plan verijdelde. Meer daarover in de rol van Esther, waar het verhaal in details staat geschreven.
Elk jaar vermommen de kinderen zich in Israël. Niet alleen kinderen trouwens, op de meeste werkplekken komen de collega’s verkleed naar werk. Ik maak dit feest voor de 52 maal mee in Israël en ben elk jaar opnieuw geroerd wanneer ik de supermannetjes, wonderwomannetjes, politieagentjes et cetera, et cetera op straat zie lopen. De laatste jaren is er een nieuwe trend bij gekomen. De week van Poerim, de dagen ervoor, elke dag met een andere vermomming op school komen. Goed voor de winkeliers, en meer lol voor de kinderen.
Ikzelf ben, toen onze drie kinderen nog op de lagere school zaten, eens verkleed als opoetje (met pruik, peignoir en opgerolde krant!) naar de school gekomen en ben toen, onder luid gejoel van de scholieren, achter de leerkrachten aangegaan.
De laatste jaren is de eer, om een beetje gek te doen, aan onze kleinkinderen. Hoewel de kindertjes van Israël zich graag vermommen in de meer bekende vermommingen (verpleegster, opa, oma, Batman), zijn er elk jaar kinderen die zich als soldaten vermommen. Maar de gebeurtenissen van oktober 2023 zijn helaas onze kinderen niet voorbij gegaan. Integendeel: het gek-doen tijdens Poerim dit jaar is echt onderdeel van hun therapie. Ze hebben het gewoon nodig.
Ons oudste prinsesje heeft haar keuzes klaarliggen: MInnie Mouse, Koningin en bruid. Haar broertje koos superhelden die hij kent – en die zijn opa niet kent, maar hij krijgt uiteraard complimenten. Hun oudere neefjes (ze wonen een straat van elkaar en gaan veel met elkaar om) gaan als personages uit computerspelletjes die ik niet snap, terwijl hun oudste broer als smurf gaat – hoewel ik nog nooit een smurf van bijna 1.80 meter heb gezien.
Onlangs, toen ik hen allemaal vroeg wat hun verkleed plannen waren en we allemaal ideeën opperden, zei een van hen dat hij overwoog om als soldaat te gaan, maar het liever niet deed dit jaar. Ik vroeg hem waarom. “Er gaan zoveel soldaten dood de laatste tijd, opa, daar valt niets om te lachen.” Was zijn droevige antwoord.
We vieren Poerim, want we laten ons dagelijks leven niet verwoesten door terroristen. Met een traan in ons hart, want alle gegijzelden zijn nog steeds niet thuis.
Mocht u de komende dagen in Israël zijn, maakt u zich dan geen zorgen wanneer u politieagenten, verpleegsters of superhelden tegenkomt die 60 cm groot zijn. Het gaat zo weer over – helaas.
Comentarios