President Herzog tijdens zijn toespraak bij de Klaagmuur, dinsdagavond. Foto Koby Gideon / GPO
Met het geluid van de luchtalarmsirenes die om 20.00 uur voor 1 minuut klonken in het hele land, begon in Israël een periode van 24 uur rouw om de gesneuvelde soldaten en terreurslachtoffers van het land.
De sirenes brachten Israël een volle minuut tot stilstand, terwijl mensen in sombere stilte stonden op straat, in huizen en op balkons. Ook het verkeer kwam abrupt tot stilstand, toen de inzittenden van het voertuig hun voertuigen verlieten om naast hen te gaan staan.
De officiële openingsceremonie werd gehouden bij de Klaagmuur in de oude stad van Jeruzalem, waarbij president Isaac Herzog als eerste een toespraak hield waarin hij de Israëli's aanspoorde om het land in een geest van eenheid verder te ontwikkelen.
“Onze zonen en dochters, die sneuvelden ter verdediging van onze staat, vochten samen en vielen samen. Ze vroegen niet, en ook niemand vroeg hen, wie rechts en wie links was. Wie was religieus. Wie was seculier. Wie was joods en wie niet', zei hij.
“Ze vielen als Israëli’s, terwijl ze Israël verdedigden. Op begraafplaatsen verstomt de discussie. Tussen de grafstenen, geen geluid. Een stilte die eist dat we samen hun enige stervende wens vervullen: de opstanding van Israël. Het gebouw van Israël. Verenigd, geconsolideerd, verantwoordelijk voor elkaar. Want we zijn allemaal zussen en broeders,”
President Herzog sprak ook over de recente reeks terreuraanslagen waarbij 16 mensen om het leven zijn gekomen, met geweld en dood in de straten van de steden van Israël.
"Het afgelopen jaar, de afgelopen weken en zelfs de afgelopen dagen hebben we keer op keer verdriet en pijn gehad", zei Herzog.
"Zoals altijd vinden onze vijanden ons klaar en vastberaden, met de ene hand een wapen vast en de andere uitgestrekt in dialoog en vrede", zei hij.
“Juist op deze hartverscheurende momenten begeleiden we onze helden en heldinnen op hun laatste reizen, samen met hun geliefde families, wiens pijn onmiddellijk de onze wordt – precies op deze momenten ontdekken we de pure kracht van onze prachtige en wonderbaarlijke natie, een natie die elk obstakel weet te overwinnen.”
"Beste en geliefde families, mijn ontmoetingen met jullie door de jaren heen, en vooral in de afgelopen maanden, staan in mijn hart gegrift. De verdrietige, vermoeide ogen van de vader die verlangt naar zijn zoon, "verslonden door een wild beest" (Genesis 37:20), laten me geen rust. De verhalen van de moeder, trots en pijn verweven in haar, niet in staat troost te vinden nadat haar zoon ergens ver weg was gevallen, haar armen uitgestrekt alsof ze iemand wilde knuffelen die haar niet langer kan omhelzen. Het verdriet van de jonge man die zijn zus, zijn heldin en zijn beste vriend verloor. De tranen van de jonge minnaar wiens zielsverwant haar heeft verlaten om nooit meer terug te keren. En net als zij, zovelen, veel meer - veel te veel - aan wiens deuren het verdriet aanklopte en hun werelden voor altijd op hun kop zette. En er is geen troost."
Op deze heilige momenten wil ik namens het volk van Israël de commandanten en soldaten van de Israel Defense Forces, de Israel Police, de Shin Bet, de Mossad en van alle defensie-, inlichtingendiensten, en interne veiligheidsdiensten, waar ze ook zijn. U beschermt ons dag en nacht, met wreedheid van geest, met een gevoel van missie, met vastberadenheid en met toewijding. Moge God je beschermen wanneer je gaat en wanneer je terugkeert, voor nu en voor altijd, aldus Herzog.
Mijn zusters en broeders, burgers van Israël. "Een lied van beklimmingen: toen de HEER het lot van Sion herstelt, waren we als dromers." Zo schreef de psalmist. Morgen, op dit uur, zullen we allemaal weer als dromers zijn, als onze nationale vlag hoog aan de top van de vlaggenmast wappert. Het is aan hen te danken! En dankzij jou, de familie van verdriet. Dit is onze plicht jegens de gevallenen, onze plicht jegens u en onze plicht jegens toekomstige generaties: het ondersteunen van een sterke en welvarende Joodse en democratische staat, opgebouwd uit een oogverblindend mozaïek van gemeenschappen, die allemaal samen, in solidariteit, een trotse en samenhangende natie. Visie, actie en hoop.
Vanaf hier, vanaf de laatste overblijfselen van onze tempel, stuur ik namens alle Israëlische burgers mijn wensen voor het herstel van de gewonden, fysiek en mentaal - degenen die dag na dag, uur na uur, moeten kampen met littekens en zweren, zelfs als ze onzichtbaar zijn voor anderen. Van hieruit bid ik voor de spoedige terugkeer van onze gevangengenomen en vermiste soldaten en burgers, en de taak om ze terug naar huis te brengen blijft op onze schouders rusten. Moge de herinnering aan Israëls gesneuvelde soldaten en slachtoffers van vijandige daden begrensd blijven in de band van het leven en bewaard blijven in de harten van onze geliefde natie, van generatie op generatie, besloot Herzog zijn indringende toespraak.
