Foto Haim Zach / GPO
Gehele lofrede:
"Oded, mijn liefste, helaas heb ik nooit het voorrecht gehad om je persoonlijk te kennen. Maar sinds onze rampzalige dag - 7 oktober 2023 - ben je een deel geworden van al onze levens.
Eigenlijk heb ik, net als zovelen in ons land, het gevoel dat ik je al goed ken: van de interviews, toespraken en gesprekken van de opmerkelijke Yocheved; van talloze uren van gesprekken met je indrukwekkende familie; van het lezen van de artikelen van Nachum Barnea en je collega-journalisten over je; en van de verhalen die steeds meer van je vrienden - die heel veel van je hielden - met je deelden en die je een bekend gezicht hebben gemaakt in heel Israël en over de hele wereld. Je belichaamde de typische Israëlische geest: een belichaming van je generatie, van je vaderland.
Een Israeli, een zionist, een jood, een man van de mensheid, een liefhebber van zijn volk en van alle mensen. Een kibboetsnik, een pionier, een vechter, een gemeenschapsbouwer, een gepassioneerd lid van Hashomer Hatzair, een man van actie en bovenal een toegewijde familieman. Een man die van vrede hield en vrede nastreefde, altijd zijn hand uitstrekkend naar zijn buren in een geest van verzoening - dit doend met wijsheid en diepgang, begrijpend dat dit een opperste strategische interesse was voor de staat Israël. En tot ons diepe verdriet werd je ontvoerd naar Gaza en bruut, monsterlijk vermoord door terroristen vol blinde haat.
Ik sta hier, op de bodem van uw vaderland, als president van de staat Israël, namens de staat Israël, vraag ik u - geliefde Oded, ik vraag Yocheved en uw dierbare familie - om vergeving. Vergeving dat de staat Israël u, uw familie en uw kibboets niet heeft beschermd. Vergeving dat u, in het aangezicht van zulke onmenselijke wreedheid, alleen bent achtergelaten. Vergeving dat we er niet in zijn geslaagd u te redden en u en al uw vrienden veilig thuis te brengen, uit de klauwen van de moordenaars. Ik vraag om vergeving.
Ik vraag deze vergeving met nederigheid, ook van jullie allemaal — moedige en nobele leden van Kibbutz Nir Oz. Als president van de staat Israël, in dit pijnlijke en kwellende moment, buig ik mijn hoofd voor jullie en vraag ik jullie allemaal om vergeving: vergeving dat we er op die vervloekte dag niet voor jullie waren. Vergeving voor het falen en de blindheid die leidden tot de ondraaglijke prijs die jullie betaalden — en die we allemaal betaalden.
In deze dagen, terwijl we uw geliefden naar eeuwige rust brengen, kan men vanuit elk huis, elk pad en elk hart in Nir Oz de kreten, tranen van verdriet en bitter geween horen. En we huilen allemaal met u mee.
Ik weet dat u, samen met duizenden anderen — families en gemeenschappen — de verschrikkingen van die donkere dag in u meedraagt. Ik heb van u en van zoveel anderen de roep en de terechte vraag gehoord om gepaste erkenning voor de stemmen, de getuigenissen, de verhalen en alle gedocumenteerde verslagen van hen wiens wereld op 7 oktober in duigen viel.
Ik herhaal mijn oproep van hieruit voor de oprichting van een Staatscommissie van Onderzoek, de hoogste standaard voor een rechtvaardige natie, om alles wat tot dit falen en deze vreselijke ramp heeft geleid, grondig en professioneel te onderzoeken. Dit is een cruciale mijlpaal in de reis naar genezing, wederopbouw en versterking van de staat en onze samenleving na deze diepgaande breuk.
Geliefde Yocheved, het hart van de hele natie was bij je toen je terugkeerde uit de duisternis en samen met je vastberaden en moedige familie een wereldwijde strijd leidde om Oded en zijn vrienden thuis te brengen. Michal en ik, en het hele volk, zagen duidelijk hoe je Odeds beeld overal met je meedroeg, dicht bij je hart. Zijn welzijn was je zo dierbaar, zo diep verbonden met het jouwe.
We staan voor de adembenemende landschappen van de westelijke Negev en onze harten vullen zich met liefde voor dit land - voor de zachte grond, voor de prachtige rode bloesems die voor onze ogen zijn gaan bloeien. En tegelijkertijd is het ondraaglijk om te denken dat deze aarde - dit land van de westelijke Negev - vandaag Oded zal omarmen, en morgen geliefde Shiri, Kfir en Ariel Bibas. Ik stuur mijn diepste condoleances en sterkte namens het hele volk van Israël aan Yarden Bibas en de hele familie.
In deze momenten, gevuld met tranen, rouw en verdriet, wil ik tegen jullie zeggen – geliefde gemeenschap van Nir Oz: Ik kwam jullie immense geest voor het eerst tegen in de evacuee hotels. Gedurende deze pijnlijke maanden hebben we in jullie zoveel kracht, veerkracht en hoop gezien – en zelfs het voorrecht gehad om van jullie te ontvangen. We zagen in jullie de essentie van Nir Oz: “Niet moe van de weg, maar het pad smeden.”
Ik kijk naar je en weet, met absolute zekerheid: De gemeenschap van Nir Oz zal zegevieren. De gemeenschap van Nir Oz zal leven en bloeien. De gemeenschap van Nir Oz zal worden herbouwd en zal herbouwen. Nir Oz zal een symbool blijven - van vastberadenheid, van bouwen, van geloof en van grote hoop. Het hele volk van Israël zal bij elke stap van de weg bij je zijn.
Hiervoor hebben we een oppermachtige en cruciale missie: alle gijzelaars met spoed terugbrengen naar hun thuisland. Ieder van hen.
Uit de getuigenissen van degenen die zijn teruggekeerd, waaronder degenen die hier vandaag bij ons zijn, is het ondubbelzinnig duidelijk: elke gijzelaar is een humanitair geval. Voor ons allemaal is elk van hen een hele wereld, maar voor jou zijn ze veel meer dan dat: ze zijn je familie, je vrienden, de geliefde mensen met wie je bent opgegroeid, een deel van je leven, een deel van je ziel. Ik beloof je: ik zal niet rusten en ik zal niet zwijgen totdat ze allemaal naar huis terugkeren. Ieder van hen. De levenden naar hun families en huizen, en de gevallenen om in waardigheid te rusten.
Samen met u buig ik mijn hoofd in dankbaarheid en eerbied voor de vele nabestaanden die zo'n vreselijke en zware prijs hebben betaald voor de terugkeer van de gijzelaars en voor het herstellen van de veiligheid van de burgers van Israël. Van hieruit stuur ik een gebed en een verlangen naar ware vrede en ware veiligheid voor ons volk en ons land. Ik bid voor het succes en de veiligheid van de soldaten van de IDF en voor de genezing van de gewonden - zowel in lichaam als in geest.
Moge de ziel van Oded Lifshitz, geliefd en gekoesterd, en de zielen van allen die vermoord zijn in Nir Oz en de westelijke Negev, en van allen die vielen of gedood werden op 7 oktober en in deze moeilijke oorlog, voor eeuwig verbonden zijn in de band van het leven. Moge hun herinnering gegrift zijn in het hart van ons volk voor generaties die komen."
Kommentare