Reservisten, die bezwijken onder de druk van een eindeloze oorlog, spreken zich uit dat ze hun bedrijf of hun baan verliezen

Dotan Shlomo diende 270 dagen en werd ontslagen. Foto Ynet

Sergeant Major (Res.) Dotan Shlomo (39) is afwezig op zijn werk bij een loodgieters- en onderhoudsbedrijf, nadat hij ongeveer 270 dagen reservedienst had voltooid in zijn rol als gevechtssoldaat in het 8109th Battalion.

Dotan kiest ervoor om zich vrijwillig aan te melden voor reservedienst, ook al komt hij in aanmerking voor een vrijstelling nadat hij kanker heeft overwonnen. "Ik heb het vrijstellingscertificaat dat ik van de dokter heb gekregen verscheurd. Zolang ik op mijn benen kan staan, zal ik mijn land dienen. Ik werd ziek in juli 2020 en in november 2021 meldde ik me voor het eerst na mijn herstel voor reservedienst", vertelt hij trots.

Maar zelfs toen hij zijn laatste rotatie deed, kreeg hij een ontslagbrief van zijn baan. Dotan, die getrouwd is en vader is van een kind met autisme, is slechts een van de vele reservisten die gedwongen werden hun baan op te zeggen tijdens de oorlog. Nog een pijnlijke klap nadat zijn leven al op zijn kop was gezet.

"Ik was in shock", vertelt hij. "Mijn enige bron van inkomsten werd in een oogwenk afgesloten. Ik probeerde me in te schrijven bij het arbeidsbureau, maar mijn voormalige werkgever had niet alle formulieren ingediend en ik kreeg niet alles waar ik recht op had. Zonder reservisten is er geen land. Ik verwacht dat de staat situaties als de mijne in de eerste plaats voorkomt."

Master Sergeant (Res.) Gal Brander (27) werd ook ontslagen uit haar baan als paramedicus-beveiliger nadat ze vier rotaties had gedaan. Na meer dan 260 dagen reservedienst te hebben voltooid sinds het uitbreken van de oorlog, is ze momenteel op een andere noodoproep in de Westelijke Jordaanoever. "Ik kreeg een bericht van de CEO van het bedrijf waarin ik werd opgeroepen voor een hoorzitting," vertelt Gal, een lid van de "Magen HaDor"-beweging, die momenteel in het proces zit om erkend te worden als iemand die met PTSS kampt.

Gal Brander. Foto IDF

"Ik voel me niet gewaardeerd en niet gerespecteerd. Het is krankzinnig dat ik vecht voor mijn land en dat ze me uit het enige stabiele ding gooien dat ik nog had in mijn leven: mijn baan. Ik had meer gevoeligheid, inclusie en begrip verwacht. Ik kwam terug als een compleet ander persoon dan ik was voor de oorlog. Ik deelde dit met mijn werkgevers en ze besloten me te ontslaan. Het trauma veranderde in een belediging", voegt ze toe. "De overheid moet werkgevers van reservisten prikkels geven, zodat we met een gerust hart kunnen verschijnen bij noodoproepen en onze plicht kunnen vervullen om het land te beschermen."

Ongeveer tweeënhalve maand geleden, aan het einde van zijn vierde reserverotatie, werd Sergeant Major (Res.) Ofir Yogev (43), getrouwd en vader van vier, ontslagen uit zijn baan als VP of business development and sales bij een hightechbedrijf. "In eerste instantie werd mij gevraagd akkoord te gaan met een salarisverlaging van 30% zonder rechtvaardiging. Nadat ik weigerde, ontving ik een beëindigingsbrief", zei hij. "Ik probeerde het bedrijf te confronteren met het feit dat mijn ontslag kwam na mijn langdurige afwezigheid vanwege reservedienst - maar ze ontkenden het." De rechtvaardiging die hij kreeg voor zijn ontslag was "veranderingen in de personeelsstructuur van het bedrijf.

Ofir Yogev. Foto Ynet

"Ik zag de minister van Financiën opscheppen over de staatsbegroting, die hij op de markt bracht als een 'begroting voor de reserves'. Het is leuk om nog een voucher voor ijs te krijgen, maar het lost geen enkel probleem op. Niet voor studenten die lessen missen, niet voor ouders die ver van hun kinderen wonen en niet voor werknemers die economisch en professioneel benadeeld worden," zegt Ofir. "Mijn hele leven heb ik reservedienst gezien als een voorrecht en niet als een verplichting, maar vandaag voelt het alsof de staat de gemakkelijke oplossing kiest - ons wat meer compensatie geven in plaats van de juiste oplossing - meer soldaten rekruteren."

Sinds het uitbreken van de oorlog heeft hij bijna 300 dagen reservedienst vervuld in zijn rol als gevechtssoldaat in de Golani-verkenningseenheid. De afgelopen drie jaar heeft Ofir ervoor gekozen om zich vrijwillig aan te melden voor reservedienst, ook al komt hij in aanmerking voor een vrijstelling vanwege zijn leeftijd. "Het brengt veel zorgen en spanningen met zich mee in huis. De komende rotatie (in april), die 67 dagen zal duren, heeft invloed op mijn vermogen om te solliciteren naar een nieuwe baan en om sollicitatiegesprekken bij te wonen. De overheid moet dit probleem erkennen en aanpakken."

Tijdens een mars die zondag in Jeruzalem werd gehouden, georganiseerd door de "Reservistenbeweging" onder leiding van Yoaz Hendel, namen reservisten en pre-militaire academiejongeren uit het hele land deel. Deelnemers verzamelden zich bij het Hooggerechtshof, vanwaar ze een symbolische "brancardmars" rond de Knesset vervolgden, die eindigde met een bijeenkomst waar nabestaanden aanwezig waren.

"In augustus zal ik me aanmelden als gevechtssoldaat; het was mijn droom om zinvol te dienen in de IDF. Het frustreert me om te begrijpen dat er mensen in de Israëlische samenleving zijn die hun verantwoordelijkheid ontlopen om deel te nemen aan het waarborgen van de veiligheid van de staat. Ik ben hierheen gekomen omdat ik hoop dat we de situatie kunnen veranderen en echte gelijkheid in de last kunnen bereiken," vertelt Ido Weinstock, die de mars bijwoonde.

Maya Amiri sluit zich bij hem aan: "Ik ben gekomen om te protesteren tegen de dingen die niet goed werken in het land. Er zijn geen eersteklas burgers en tweederangsburgers in onze samenleving - we zijn allemaal gelijk voor de wet en we hebben allemaal de plicht en het voorrecht om te dienen in de IDF. Het is moeilijk te geloven dat er mensen in het land zijn die de situatie niet zien zoals wij die begrijpen - en dit is de taak van de overheid, om te werken aan echte gelijkheid. Wij zijn hier om hen daaraan te herinneren."

Naast hen marcheerde Warrant Officer (Res.) Itai Gittler, die 250 dagen in de reservedienst diende bij de 55e Brigade tijdens de oorlog: "Ik ben er trots op om de jongeren te zien die vandaag gekomen zijn, die zich op een gegeven moment bij ons zullen voegen en ons ook in de toekomst zullen vervangen. Het protest is niet alleen van ons of van de pre-militaire jeugd, het is van ons allemaal, als Israëlische samenleving."

Gilanit, de moeder van de overleden Eerste Sergeant Regev Amar, kwam om de pre-militaire jeugd het verhaal van haar zoon te vertellen – de parachutist die op 7 oktober sneuvelde. Ter nagedachtenis aan hem richtten zijn ouders een pre-militaire academie op in Sde Nehemia genaamd "Derech Regev." "Het ontroert me elke keer als ik Regevs verhaal vertel; het houdt hem in leven," zegt Gilanit. "Ik wil geloven dat ze Regevs verhaal horen en het inspireert hen, zodat ze hem zullen herinneren en in zijn geest zullen handelen wanneer ze zelf het slagveld bereiken. Ze zullen ernaar streven om zich in te zetten, met kameraadschap te handelen en voor elkaar te zorgen. Deze jongeren zijn degenen die ons in de toekomst zullen leiden."

Luitenant-kolonel (Res.) Yonatan Bahat, plaatsvervangend commandant van de 646e Brigade, die ernstig gewond raakte tijdens zijn reservedienst, kwam ook om te spreken met de pre-militaire jeugd. "De morele basis en het welzijn van heel Israël zijn verdwenen uit overwegingen. Alles draait om politiek overleven en het bedienen van bepaalde sectoren.

Yonatan Bahat in het ziekenhuis. Foto Ynet

Maar dat is niet wat ik zag bij de reserves - daar zijn we allemaal broeders, van over het hele politieke spectrum. Ik hoop dat de jeugd die ons in de toekomst zal leiden, zich anders zal gedragen, dat ze niet zullen leren van het leiderschap van vandaag, en dat ze verandering zullen leiden," zegt hij. "Israëlisch zijn betekent dienen in de IDF. Tegen de ultra-orthodoxen die zich niet aanmelden, zeg ik dat we willen dat jullie je aanmelden, zodat je echt deel kunt uitmaken van onze samenleving."

Yoaz Hendel, leider van de "Reservistenbeweging", sprak op de bijeenkomst: "Tegen mijn Haredi-broeders zeg ik: weiger bevelen. Weiger de politici, weiger het systeem dat jullie ervan weerhoudt betere Joden te zijn en de staat te dienen. Weiger de morele onrechtvaardigheid, tegen hen die jullie vragen de waarde van wederzijdse verantwoordelijkheid schaamteloos te schenden."