Rom Braslavski en Nimrod Cohen voor het eerst op het Gijzelaarsplein: 'Hamas zei dat niemand voor ons zou vechten'

Voormalige gijzelaars Rom Braslavski en Nimrod Cohen spreken met familieleden van gijzelaars die nog steeds door Hamas worden vastgehouden op het Gijzelaarsplein in Tel Aviv, 8 november 2025. Foto Dana Reany

De voormalige gijzelaars Rom Braslavski en Nimrod Cohen gaven zaterdag voor het eerst sinds hun vrijlating op het Gijzelaarsplein in Tel Aviv uiting aan hun dankbaarheid en enthousiasme. Ze deden dit samen met familieleden van gijzelaars wier stoffelijke overschotten nog moeten worden teruggebracht, schrijven alle kranten.

"Ik kan niet geloven dat ik op de plek ben die ik op televisie in Gaza zag. Ik zei dat het mijn droom was om daar te komen, en nu ben ik hier," zei Braslavski. "Niemand is gelukkiger dan ik om hier voor jullie te staan. Ik wil allereerst zeggen dat het goed is om hier te zijn, het voelt goed om hier bij jullie te zijn. Ik wil jullie zeggen dat ik van jullie allemaal hou, van ieder van jullie."

Braslavski bedankte de IDF en “alle soldaten die Gaza waren binnengekomen en wisten dat ze misschien zouden sterven, zodat ik weer kon leven.”

Hij bood ook zijn excuses aan aan de familie van de overleden gijzelaar Hadar Goldin, Avera Mengistu, die tien jaar gevangen werd gehouden, de verdwenen IAF-navigator Ron Arad en “degenen die achterbleven en die jarenlang door niemand werden gered.”

"Dit is ons moment om iedereen die nog in Gaza is te redden", zei hij, erkennend dat zijn vader geluk had dat hij lopend werd opgevangen, maar dat er ook families zijn die een kist zullen ontvangen.

Voormalig gijzelaar Rom Braslavski spreekt op het Gijzelaarsplein in Tel Aviv, na zijn vrijlating uit Hamas-gevangenschap, 8 november 2025. Foto ToI

Rom Braslavski, 21, heeft de Duitse en Israëlische nationaliteit en werkte als bewaker toen Hamas Israël binnenviel. Hij probeerde de terroristen alleen met stenen te bestrijden.

"We zullen blijven vechten voor iedereen. We zullen niet stoppen. We zullen met al onze kracht doorgaan. Nu. Breng ze allemaal naar huis," zei hij.

Nimrod Cohen herinnerde zich hoe Hamas-terroristen hem tijdens zijn verblijf in de tunnels uitdaagden en hem vertelden dat niemand voor de gijzelaars zou vechten. "Op de dag dat we thuiskwamen, toen ik de grens met Israël overstak, besefte ik dat het allemaal leugens waren", zei hij.

"Ik twijfel er niet aan dat Hamas weet waar ze zijn en gewoon geniet van dit krankzinnige spel dat ze spelen. Elke dag die voorbijgaat, is een dag waarop een van hen voorgoed kan verdwijnen. Er is geen tijd!", zei hij.

Voormalig gijzelaar Nimrod Cohen spreekt op het Gijzelaarsplein in Tel Aviv, na zijn vrijlating uit Hamas-gevangenschap, 8 november 2025. Foto Ynet

Hij bedankte de Amerikaanse president Donald Trump voor het terughalen van hem en drong er bij hem op aan om zijn inspanningen voort te zetten totdat de overige vijf gijzelaars thuis zijn. 

Ook de zus van de gevallen gijzelaar Ran Gvili sprak op het plein. "Op 7 oktober voegde Ran zich bij een voertuig met generaal-majoor Guy Madar. Samen redden ze 50 feestgangers van het Nova-festival. Hij sloot zich aan bij de noodeenheid van Alumim en redde samen met de dappere strijders de kibboets van een bloedbad," herinnerde ze zich.

Mijn broer had daar eigenlijk niet moeten zijn, maar hij had niets beters te doen dan te verschijnen. Ondanks dat hij wachtte op een schouderoperatie, trok Ran zijn uniform aan. Hij vertrok, zonder aarzeling, zonder uitstel, zonder aan zichzelf te denken, maar misschien juist wel omdat hij nadacht over wie hij was. Juist daarom ging hij eropuit om te beschermen, om te redden, zodat zijn hart heel zou zijn, zelfs als dat zijn leven in gevaar bracht.

"In welke wereld moet ik jaloers zijn op families die hun dierbaren begraven?", vroeg ze zich af. Ze maakte zich zorgen dat het voor haar en de vier andere families die wachten op de terugkeer van hun dierbaren niet goed zou aflopen.

"Zelfs een slecht einde is een einde, en dit is een hoofdstuk dat afgesloten moet worden", mijmerde ze.

Elad Or, de broer van de overleden gijzelaar Dror Or, wiens stoffelijke resten nog moeten worden teruggebracht, toonde zich blij met de terugkeer van wat hij 20 'wandelende wonderen' noemde. Hij zei ook opgelucht te zijn voor de 23 gijzelaars die wel waren teruggekeerd.

"Dror had deze week met zijn vrouw Yonat haar 53e verjaardag moeten vieren," zei hij. "Dan waren ze waarschijnlijk naar een prachtig vakantiehuis gegaan. Helaas zal dat niet meer zo zijn, maar hij heeft in ieder geval het recht om naast Yonat in Be'eri begraven te worden."

Yonat werd door Hamas-terroristen vermoord in haar huis in Kibbutz Be'eri. Haar twee kinderen en neef werden samen met haar man gevangengenomen.

De kinderen van het echtpaar, Noa en Alma, werden op 25 november vrijgelaten, en hun neefje Liam op 29 november.

"Het is nu tijd", drong Or aan. "Er zal geen andere mogelijkheid zijn. Zelfs als de zoektochten langer duren vanwege de verwoesting, zelfs als complexe internationale samenwerking vereist is, zelfs als er meer obstakels zijn, is er geen andere keuze. Israël moet Dror terug naar huis hebben. Iedereen naar huis."

Meny Godard, wiens gedeeltelijke stoffelijke resten in maart door het Israëlische leger werden gevonden , werd herdacht door zijn dochter Bar, wiens moeder, Ayelet, eveneens op 7 oktober werd vermoord.

"Ik ben bang dat je achtergelaten wordt, dat je vergeten wordt," zei ze, "en ook bang voor het moment dat je terugkomt en ik dan zeker weet dat je dood bent. Die kleine hoop die me 's ochtends helpt opstaan, zal verdwijnen en mijn hart zal moeten accepteren wat mijn hoofd weet. Dat je er niet meer bent."

"Gedurende de hele reis wist ik dat hij niet bereid zou zijn geweest terug te keren voordat alle levende gijzelaars thuis waren. Maar nu, pap, is het jouw tijd om naar huis te komen. Nu heb ik je zo hard nodig," zei ze.

De moeder van de gedode gijzelaar Sahar Baruch, Tami Baruch, herinnerde zich het moment waarop haar zoon werd teruggebracht voor begrafenis in Kibboets Be'eri. "Hij is nu begraven naast zijn broer Edan en dicht bij zijn grootmoeder, mijn moeder Geula, en vele andere geliefde familieleden en vrienden die op 7 oktober en in de nasleep ervan koelbloedig werden vermoord," zei ze.

Baruch zei dat deze ‘estafette’ pas zal eindigen als de laatste gijzelaar is teruggekeerd.

De vijf overgebleven families moeten ook zekerheid hebben en de mogelijkheid om het fundamentele recht te vervullen om begraven te worden in de grond van hun land. Ons einde, de families van de gevallenen, is een slecht einde, maar we hebben allemaal een fundamenteel recht op een einde.