Roy Chen verloor zijn broer Itay bij de aanval van Hamas op 7 oktober 2023 en Yotam Cohen mist broer Nimrod die nog steeds door Hamas als gijzelaar vastgehouden wordt

Roy Chen en Yotam Cohen. Foto via Ynet

Sinds 7 oktober lijkt de tijd zich in tweeën te splitsen: het leven ervoor en het leven erna. Roy Chen en Yotam Cohen, twee jonge twintigers, beleven deze tijd op totaal verschillende manieren. De een verloor zijn broer en vecht om zijn nagedachtenis in ere te houden, terwijl de ander nog steeds wanhopig probeert zijn broer levend uit gevangenschap terug te halen. Ondanks hun verschillende realiteiten hebben ze elkaar gevonden door een gedeelde pijn die niet volledig in woorden is uit te drukken, aldus Ynet.

Roy Chen, de oudere broer van Itay Chen, beschreef een aangrijpende reis vol emotionele en fysieke uitdagingen. "Op 11 maart 2024 ontvingen we het nieuws dat Itay niet meer leefde", vertelde hij. "Vijf maanden van onzekerheid eindigden met één verwoestend nieuws."

Het onderwerp van gedode gevangenen wordt niet vaak publiekelijk besproken, maar voor Roy is het een alomtegenwoordige realiteit. "Itay was mijn middelste broer. Er zat drie jaar tussen ons. Ik ben de oudste en hij was er altijd. We groeiden op in hetzelfde huis, gingen naar dezelfde school, alleen op verschillende momenten. Op 7 oktober zaten we allebei in het leger. Ik was al officier en hij was net begonnen met zijn dienst bij het pantserkorps, en dat was alles wat hij ooit wilde."

Roy beschreef hun hechte band: "Ik mis hem, en ik mis wat normaal was. Ik mis de feestdagen, de zaterdagen waarop hij thuiskwam, zelfs de kleine dingen die me aan hem irriteerden. Die mis ik ook."

Itay liet ook een vriendin achter, met wie hij meer dan een jaar een relatie had. Sinds 7 oktober heeft ze zich aangemeld bij het leger en Roys familie heeft haar als een van hun eigen familieleden opgenomen. "De manier waarop een broer of zus met de situatie omgaat, is heel anders dan hoe een ouder ermee omgaat," legde Roy uit. "Onze ouders zijn er constant mee bezig. Als broers en zussen moeten we alles combineren: het gezin onderhouden, voor onszelf zorgen en de strijd voortzetten om de gevangenen terug te halen. Alles wat ik doe, draait nog steeds om dit, maar ik begrijp ook hoe belangrijk het is om voor mezelf te zorgen. Het is een dagelijkse strijd."

Onlangs is Roy begonnen met werken in het speciaal onderwijs als begeleider voor kinderen. "Er zit iets helends in," zei hij. "Het is ook een manier om ermee om te gaan. Ik woon tussen een gedeeld appartement in Tel Aviv en het huis van mijn ouders in Netanya. De ene dag ben ik hier, de andere dag in Jeruzalem, en dan zijn er nog al die vluchten. Maar één ding is duidelijk: familie is het allerbelangrijkste."

Voor Yotam Cohen is elke dag sinds 7 oktober 2023 een dag van strijd. Zijn jongere broer, Nimrod Cohen, een IDF-soldaat, zit nog steeds gevangen . "Ik zie dag 600 niet als iets anders dan dag 599," zei Yotam. "Het is ook mijn verjaardag, mijn 24e. En dit is niet het cadeau dat ik wilde. Het is een moeilijkere verjaardag dan de vorige."

Vorig jaar, op zijn verjaardag, was Yotam op een delegatie in het buitenland en dacht dat het de laatste keer zou zijn dat hij het zonder Nimrod vierde. "Maar er is een jaar verstreken en ik begin het te vergeten. Ik vergeet wie Nimrod is. Hij is veranderd in een poster, een wazig gezicht in een video, een naam die genoemd wordt door terugkerende gevangenen. Maar Nimrod is geen verhaal, hij is een persoon. Hij is mijn broer."

Yotam sprak over de leegte die zijn broer in alle aspecten van zijn leven achterliet. "We zijn samen opgegroeid, hebben samen PlayStation gespeeld. Zijn kamer is vlak naast de mijne. Ik loop er elke dag langs, een kamer die leeg is. Zelfs onze gedeelde games staan ​​nog steeds op de console. Ik wacht erop dat hij terugkomt om ze te spelen. De weekenden, het lachen, zelfs onze militaire dienst, we hebben het allemaal samen doorstaan. En nu zijn we niet langer drie broers en zussen, maar slechts twee."

Yotam Cohen spreekt over zijn broer. Foto via Ynet

Hij vertelde hoe onmogelijk het is om een ​​normaal leven te leiden. "Ik denk niet aan een carrière, een relatie of hobby's. Alles voelt zinloos. Er is maar één ding dat telt: dat hij terugkomt. En deze oorlog moet stoppen. Het helpt niemand, zeker niet de gevangenen. Als je ze terug wilt halen, moet je stoppen met vechten."

Yotam sprak ook over zijn angst dat Nimrod niet deel zal uitmaken van de volgende releasedeal. "Wij, de luidruchtige familie die publiekelijk ruzie maakt, zullen de prijs betalen. Hij zal tot het einde in de steek gelaten worden, alleen maar omdat hij een soldaat is. Omdat ze niet iedereen terug willen."

De band tussen Roy en Yotam ontstond uit moeilijke omstandigheden. Twee broers, waarvan één pijn deelde. "We zijn even oud, en onze broers ook. We zaten in dezelfde situatie," zeiden ze. "Het is fijn om goede mensen te ontmoeten, maar we zouden willen dat we elkaar helemaal niet hoefden te ontmoeten. Er is een speciale band tussen ons, omdat we elkaar begrijpen zonder veel woorden nodig te hebben. Onze generatie broers en zussen deelt een band die deels vriendschap, deels emotioneel is, en diepgeworteld in gedeelde pijn en strijd."

Er zijn 600 dagen verstreken en de cijfers verzachten de pijn niet. Ze benadrukken alleen maar de tijd die verstreken is. Maar ondanks alles is er nog steeds hoop. Om terug te keren. Niet alleen voor de broers, maar ook voor henzelf.