President Herzog tijdens zijn toespraak. Foto Koby Gideon (GPO)
De volledige tekst van de vandaag gehouden toespraak van president Herzog tijdens de Haaretz Democratic Conference.
"Ik sta hier vandaag niet als een onheilsprofeet, maar als een van de mensen. Net als jullie zie ik de ineenstorting van de regels van het openbare debat, aandachtig luisterend en met pijn, naar de scherpe scheldwoorden en vulgaire aanvallen. En Ik maak me zorgen om onze democratie.
Niet dat onze democratie niet functioneert. Integendeel. Ondanks alle bedreigingen en alle non-stop uitdagingen die de politieke realiteit Israël de afgelopen twee jaar heeft opgelegd, heeft de Israëlische democratie standgehouden in de stormachtige wind van onze frequente verkiezingscampagnes, en het heeft een regering voortgebracht die zojuist een nationale begroting heeft goedgekeurd, die zo cruciaal is voor het functioneren van onze overheidsinfrastructuur. Het heeft een zeer indrukwekkende mate van veerkracht bewezen.
Nu hoop ik te zien hoe de oppositie en de coalitie - elk op hun eigen manier - zich inzetten voor gewone parlementaire zaken, voor debatten en wetgeving, en werken in de loyale dienst van het publiek, dat hen naar de Knesset stuurde. Ik vond het leuk om gisteravond een debat met veertig handtekeningen in de plenaire vergadering te zien. Het was een interessant, zelfs vurig debat. Het deed me denken aan vervlogen tijden.
Dit is de juiste plaats voor een dergelijk debat. Maar naast de kwaliteiten van onze democratie wil ik het met u hebben over de uitdagingen waarmee we worden geconfronteerd, met name de bedreiging voor de grootste troef van de democratie, zonder welke deze niet kan bestaan: het vertrouwen van het publiek.
Vanaf het moment dat ik aantrad als president, heb ik herhaaldelijk, op bijna elk forum, gesproken over de "anonieme soldaten" - de ambtenaren en werknemers in de publieke sector - die met een groot gevoel van missie werken en dag en nacht voor ons welzijn, onze veiligheid en ons bestaan hier. De vrouwen en mannen van de openbare gezondheids- en welzijnssystemen, het onderwijssysteem, onze noodhulpdiensten, onze politie- en veiligheidstroepen en meer. We hebben geweldige ambtenaren.
En de dreiging begint met ondraaglijke twijfels aan hun integriteit, waardoor het vertrouwen van het publiek in hen en hun rol wordt aangetast. Kritiek op hen is natuurlijk legitiem, en soms zelfs heel noodzakelijk, maar werpt laster en twijfel over hun integriteit - nee en nee!
Helaas hebben we al veel te lang te maken met herhaalde aanvallen op onze ambtenaren, in allerlei rollen. Aanvallen die, zoals ik al zei, leiden tot een voortdurende en sluipende uitholling van het vertrouwen van het publiek in staatsinstellingen en autoriteiten. Dus hier is het scenario, en hier is het gevaarlijke resultaat: de staat, als organiserende kracht, wordt verzwakt. Goede mensen zijn bang om ambtenaar te zijn. Verdeeldheid en versnippering nemen toe. De grenzen van het discours, in het aangezicht van staatsinstellingen, worden uitgehold tot het punt van gevaar voor rafelen, en "ieder mens zou zijn naaste levend opslokken" (Avot 3:3).
Hier is het belangrijk voor mij om te zeggen: twijfel niet, de verantwoordelijkheid voor deze situatie is niet het exclusieve domein van een politiek kamp of groep. Deze patronen zijn de afgelopen jaren aan alle kanten van de politieke kaart en in het hele land aanwezig. Als we ons haasten om iemand - zelfs toegewijde ambtenaren - te bestempelen als 'met ons' of 'tegen ons', beschadigen we de Israëlische democratie. Als we alleen maar argumenteren om te winnen, beschadigen we de Israëlische democratie. Als we de mening van anderen afwijzen, zonder zelfs maar te luisteren, beschadigen we de Israëlische democratie.
En in alle eerlijkheid, dames en heren, geen enkele partij in de Israëlische politiek is in dit opzicht volledig onschuldig. Deze situatie houdt zichzelf in stand en wordt sterker, en als gevolg daarvan beïnvloedt het het publieke discours en vooral de sociale media, en de cultuur van politiek argument in Israël; het legitimeert boycots en misbruik, en het tot zwijgen brengen van mensen, en de angst om je mening te uiten; het biedt een hopeloos model voor onze jongeren; het tast onze nationale veerkracht aan; en het laat bijna geen gemeenschappelijke basis tussen ons achter.
En dan - de ene of de andere kant zou democratie in haar naam kunnen claimen, maar het lijkt niet van iedereen te zijn. En als democratie niet van iedereen is, is ze van niemand. Want zo werkt democratie. Laat me herhalen: de verantwoordelijkheid voor deze situatie ligt niet alleen bij een bepaalde kant, en daarom moeten alle partijen aan boord gaan voor verandering.
De enige, en ik bedoel de enige weg om het vertrouwen van het Israëlische publiek in de democratie te herstellen, loopt via het fundamentele begrip dat geen enkele partij eigenaar is van de Israëlische democratie. Dat ik niet de enige ben, en dat degenen die het niet met mij eens zijn, ook in de Israëlische democratie geloven. Dat ik niet de enige ben, maar degenen die het niet met me eens zijn, geloven ook in het recht van de meerderheid om te beslissen en in haar plicht om de rechten van minderheden te vrijwaren. Dat ik niet de enige ben, maar degenen die het niet met mij eens zijn, ontlenen hun identiteit ook aan de Onafhankelijkheidsverklaring van de staat Israël, en dat ook zij geloven, zoals de verklaring stelt, in het "natuurlijke recht van het Joodse volk om meester te zijn over hun eigen lot, net als alle andere naties, in hun eigen soevereine staat."
En ook in de plicht van de staat Israël om, zoals de verklaring nog eens stelt, "volledige gelijkheid van sociale en politieke rechten voor al haar inwoners" te handhaven. Dat ik niet de enige ben, maar degenen die het niet met me eens zijn, zijn ook Israëlische patriotten, mensen van dit land, die er met heel hun hart van houden.
Gisteren heb ik deelgenomen aan de nationale onderwijsconferentie van Bnei Akiva en Makor Rishon. Zoals ik daar heb gedaan, en overal elders sinds mijn inauguratie, roep ik ook vanaf dit podium naar alle kampen in Israël: laten we, voordat het te laat is, voordat we het punt van no-return bereiken, alles in het werk stellen om terug te keren naar onze gemeenschappelijke grond.
Op een conferentie van een gerespecteerd mediakanaal als Haaretz wil ik ook een beroep doen op u - op alle vrouwen en mannen van de Israëlische media - en u oproepen om mee te doen aan deze inspanning.
De weg naar het veranderen van ons discours en het versterken van de democratie loopt ook via tv-studio's en kranten, via de ether en natuurlijk op sociale media. Werk niet samen met de arena's van onenigheid, zelfs niet als ze je een paar likes op Facebook en Twitter opleveren! Stop met het geven van een podium aan gewelddadigheid!
Geef niet alleen ruimte aan automatische controverses, maar ook aan opbouwende kritiek, aan wederzijds luisteren, ook als er geen overeenstemming is. Wees een kwaliteitsplatform voor diepgaande argumenten, die publieke waarde hebben.
Dit is een landelijke missie, waar we allemaal een rol in moeten spelen.
Ik wens jullie allemaal een succesvolle en invloedrijke conferentie en veel succes."
