Twee dagen Achterhoek en de brieven van Halsema - column van Rob Fransman

Foto Rob Fransman

De realiteit is dat het er in Europa niet leuker op wordt. Maar als het leven wat minder leuk dreigt te worden moet je daar iets op verzinnen. Daarom kwam “European Realities” in Museum More in Gorssel wel heel goed uit. “We gaan naar Gorssel,” besloten we en we maken er een dagje van. Geen spijt van, want de tentoongestelde schilderijen van figuratieve kunstenaars uit het interbellum zijn schitterend. Zeer aanbevolen dus.

Het werden twee daagjes. Als als we dan toch in de mooie Achterhoek waren, konden we er net zo goed een nachtje blijven. We overnachtten in Zutphen. Dat is maar een ruim uurtje van Amsterdam en toch een andere wereld. Daar moest natuurlijk ook even worden gewinkeld. Bij de kassa In een schoenenzaak werd gevraagd of we op de klantenlijst wilden. Toen ik zei dat dat weinig zin had om dat we in Amsterdam wonen was het antwoord verrassend. “Goh, hoe is het daar nou voor u?” vroeg de vriendelijke eigenaresse. Haar vraag had enige verduidelijking nodig. “Nou,” vervolgde ze, “ik zie op TV al die en rellen en Palestinavlaggen, het lijkt me nu geen pretje om in Amsterdam te wonen.”  We verzekerden haar dat het best meeviel. In het daaropvolgende gesprekje vertelde ze dat in haar dorp een AZC gevestigd werd. “Voor 200 jongen mannen,” huiverde ze, “voor dertig jaar!” We voelden met haar mee. “Komt vanzelf wel goed,” troostten we. We geloofden er zelf niets van.

Ik was net op tijd terug in Amsterdam om mee te doen aan de demonstratie voor het Concertgebouw. Daar stonden we, gezellig met zijn allen Israëlische liedjes te zingen. Ik ben slecht in het schatten van aantallen, vorige week in Rotterdam noemde ik ook een te groot aantal. Toch denk ik dat we wel met zo’n 300 mensen daar op de stoep stonden. Er was ook een tegendemonstratie. Daar heb ik geen telmachine voor nodig. Vijf (letterlijk 5) schlemielen stonden ietwat bedremmeld met een Palestijnse vlag te zwaaien. Er was iemand met een trommeltje bij. Dat mocht hij van de inderhaast opgetrommelde (pun intended) politieagenten niet gebruiken. Nebbisj! Overigens was het goed om ook eens in de meerderheid te zijn.

We leven in roerige tijden. Dat zegt genoeg, ik deed mee aan twee demonstraties in 10 dagen. De enige demonstratie waar ik eerder aan meedeed was in 1977 voor de Russische ambassade in Den Haag om de vrijlating van Nathan Sharanski te eisen. Acht jaar later werd hij daadwerkelijk vrijgelaten en kwam naar Israël. Hij schopte het tot een succesvolle uiterst rechtse politicus. In de nogal linkse omgeving waar ik me toen in thuis voelde, ging toen de grap rond dat we om opnieuw mooesten demonstreren. Nu om hem terug naar Rusland te sturen.

Ach, dat demonstreren. Zin heeft het zelden maar je moet toch iets. Wie je nooit op een Joodse demonstratie zult zien is onze Burgemeester. Maar goed ook, ze is wat mij betreft niet welkom. Mevrouw Halsema schrijft brieven. Anders dan in het besturen van de stad, is ze daar een meester in. Ze schreef een welkomstbrief aan New Yorks eigen Paard van Troje, Zoran Mamdani. Ik weet niet of die man gevoel voor humor heeft. Ik vrees van niet, maar als hij het wel heeft moet hij zich schaterend hebben afgevraagd waar Amsterdam ligt en wie die vrouw is die beweert daar burgemeester te zijn.  De prijs van de onbeschoftste brief ooit gaat naar Halsema voor haar antwoord op de brief van Amichai Chikli, de Israëlische minister van diasporazaken. * Gelukkig heeft Oscar Hammerstein haar uitstekend van repliek gediend.

Uiteindelijk kom ik tot de conclusie dat het allemaal niet helpt. Geen demonstratie, geen brief en geen wapenstilstand in Gaza verandert iets aan de gure wind die heel Europa teistert. Terwijl ik dit schrijf zie ik onze burgemeester prominent in beeld tijdens de Kristalnacht-herdenking in de Portugese synagoge. Ik kan niet in de hoofden kijken van de mensen die de Joodse Gemeenschap vertegenwoordigen. Ze moeten wel beleefd zijn tegen de autoriteit van het stadsbestuur. Maar ik neem aan dat ze zo hun gedachten hebben. 

Gelukkig zijn er ook mooie zaken zoals het aanstaande Chanoekafeest (ook zonder concert) en die prachtige schilderijen in Gorssel. Daar moeten we het mee doen. Vrolijk verder.