VIDEO: Schuldgevoel over vrijheid drukt zwaar op vrijgelaten Israëlische gijzelaar Eliya Cohen, zei hij op CNN

Eliya Cohen. Foto screenshot CNN

Eliya Cohen is een overlevende die zichzelf er nog niet toe kan brengen om weer te leven. Hij verborg zich onder lijken terwijl Hamas-militanten granaten in een schuilkelder gooiden voordat ze hem gevangen namen. Hij overleefde 505 dagen gevangenschap in Gaza, geketend en deelde stukjes pitabrood en bonen in blik met andere gijzelaars. En toen hij werd vrijgelaten, zag hij zijn vrolijke familie – en zijn vriendin levend en wel, wachtend op hem.

Maar zes maanden nadat hij Gaza verliet, zegt hij dat hij nog steeds niet kan herstellen. Zeker niet zolang er nog andere gijzelaars vastzitten, zei hij tijdens zijn CNN interview.

"Ik voel me schuldig als ik eet. Ik voel me schuldig als ik douche. Ik voel me schuldig als ik naar het ziekenhuis ga", vertelde hij aan CNN in een exclusief interview met hoofdcorrespondent Internationaal Clarissa Ward. "Ik voel me schuldig omdat ik weet wat ze nu doormaken."

Hij beseft dat hij moet werken aan het helen van de fysieke en mentale wonden, maar de gedachten aan de laatste twintig levende gijzelaars in Gaza drukken nog elke dag op hem, zegt hij. Het zijn broeders en zusters uit een familie die hij niet kan vergeten.

Cohen was op de ochtend van 7 oktober 2023 samen met zijn vriendin Ziv Abud op het Nova-muziekfestival toen Palestijnse militanten door de grensomheining van Gaza braken, onder een regen van raketten van Hamas en andere groepen die deelnamen aan de aanval.

Cohen en Abud zochten, net als veel andere festivalgangers, dekking.

Het tweetal verborg zich met zo'n 30 anderen in een betonnen schuilkelder, maar werd gevonden door de aanvallers, die er granaten in gooiden. Degenen die zich vooraan in de bunker bevonden, werden gedood door de explosies.

Terwijl er meer granaten werden gegooid, verstopten Cohen en Abud zich onder de lijken. Het was de enige bescherming die ze konden vinden.

"Ik heb veel met Ziv gepraat... om te kijken of ze nog leeft. En ze zei: 'Het is oké, tenminste in de lucht (hemel) komt het wel goed met ons'", zei hij.

De militanten bestormden de schuilkelder en vuurden schoten af, waarbij ze de neef en partner van zijn vriendin doodden en Cohen aan zijn been verwondden. Hij werd gevonden en achter op een pick-uptruck gezet, naast Hersh Goldberg-Polin en Or Levy, en Abud bleef achter.

Hij dacht dat hij haar nooit meer zou zien.

"Ik was er echt zeker van dat ze dood was. Er is geen enkele kans dat ze dat heeft overleefd," herinnerde Cohen zich.

Toen ze Gaza bereikten, vertelde Cohen dat een Hamas-militant hem had verteld dat de groep de gijzelaars wilde gebruiken om tot een overeenkomst met Israël te komen over de vrijlating van Palestijnen uit Israëlische gevangenissen.

Hij had niet verwacht dat hij er langer dan 500 dagen zou blijven.

Cohen zei dat hij het grootste deel van zijn gevangenschap vastzat in een kleine, donkere en "verlaten" tunnel met Or Levy, Eli Sharabi en Alon Ohel. Levy en Sharabi zijn inmiddels vrijgelaten; Ohel blijft gevangen in Gaza.

Hij zei dat hun benen vastgebonden waren met motorkettingen, waardoor het moeilijk was om naar het toilet te gaan. Hij douchte slechts eens in de twee maanden en poetste een jaar lang zijn tanden niet. De vier gijzelaars deelden "lange tijd" elke dag een stuk pitabrood en een blik bonen, herinnerde hij zich.

“Acht maanden lang sliepen we op de grond… Ik heb mijn schouder zoveel nachten ontwricht… we voelden ons zwak,” voegde hij toe.

Wat Cohen hielp sterk te blijven was de band die hij opbouwde met andere gijzelaars, waarbij hij vooral de relatie met Hersh Goldberg-Polin koesterde.

Goldberg-Polin zocht dekking in dezelfde schuilplaats als Cohen toen een granaat zijn linkerarm afblies. Ze werden van elkaar gescheiden in Gaza en Cohen dacht dat Goldberg-Polin de verwonding waarschijnlijk niet zou overleven.

Twee maanden later werden ze herenigd in een tunnel, waar ze kortstondig samen werden gehouden. Cohen herkende hem meteen aan zijn verbonden arm, en ze raakten bevriend door hun gedeelde ervaring in de schuilkelder.

Goldberg-Polin hielp Cohen zelfs met het leren van Engels, nadat hij hem een ​​boek te lezen had gegeven.

Mensen steken kaarsen aan tijdens een wake ter nagedachtenis aan Hersh Goldberg-Polin in Jeruzalem op 1 september 2024. Foto CNN

"We waren drie dagen samen, maar het voelde alsof we al tien jaar vrienden waren", aldus Cohen.

Afgelopen zomer bestond de hoop dat Goldberg-Polin vrijgelaten zou worden tijdens de eerste fase van een eventueel staakt-het-vuren, ook al zou dat nog maanden duren. Terwijl ze samen vastzaten, beloofde Goldberg-Polin Cohen zijn ouders te vertellen dat hun zoon nog leefde. Het was een belofte die hij nooit zou kunnen nakomen.

Kort daarna werden Goldberg-Polin en vijf andere gijzelaars door Hamas gedood toen Israëlische troepen de tunnel naderden waarin ze werden vastgehouden.

Toen Cohen dit tijdens zijn gevangenschap ontdekte, was het een schok.

"Ik heb veel gehuild. Ik kon het eigenlijk niet geloven," zei Cohen.

Een moeilijk afscheid en een onverwachte hereniging

Cohen raakte geëmotioneerd toen hij vertelde over de tijd die hij in gevangenschap doorbracht, vooral toen hij het had over Ohel, de laatste overgebleven gijzelaar met wie hij werd vastgehouden.

Nadat Sharabi en Levy in februari werden vrijgelaten tijdens de eerste fase van een wapenstilstandsovereenkomst die in januari werd getekend, vertelden Cohens ontvoerders hem dat hij de volgende op de lijst was.

Dat betekende dat we Ohel moesten achterlaten.

"Het was een moeilijke situatie, we omhelsden elkaar en begonnen te huilen", zei hij, en beloofde hem dat hij zou vechten voor zijn vrijlating in Israël.

Toen Cohen thuiskwam, ontdekte hij tot zijn schrik dat zijn vriendin Abud de schuilkelder had overleefd en dat ze sindsdien campagne voerde voor zijn vrijlating.

"Ik kan niet onder woorden brengen hoe het voelde," zei hij. "Het was als een droom. Een week lang voelde het alsof ik droomde van haar," zei hij.