Een boven (a), achter (b), onder (c) en voor (d) aanzicht van de wervel ontdekt in Ubeidiya. Foto Dr. Alon Barash
Een nieuw onderzoek, geleid door onderzoekers van Bar-Ilan University, Ono Academic College, The University of Tulsa en de Israel Antiquities Authority, heeft geleid tot de ontdekking van een 1,5 miljoen jaar oude menselijke wervel in de Jordaanvallei in Israël.
Volgens het onderzoek dat vandaag (woensdag 2 februari) in het tijdschrift Scientific Reports is gepubliceerd, was de oude menselijke migratie van Afrika naar Eurazië geen eenmalige gebeurtenis, maar vond deze in golven plaats. De eerste golf bereikte ongeveer 1,8 miljoen jaar geleden de Republiek Georgië in de Kaukasus. De tweede is gedocumenteerd in 'Ubeidiya, in de Jordaanvallei, ten zuiden van de Zee van Galilea, ongeveer 1,5 miljoen jaar geleden.
De prehistorische Ubeidiya-site waar een oude wervel werd ontdekt. Foto Dr. Alon Barash
Het onderzoek werd geleid door Dr. Alon Barash van de Azrieli Faculteit Geneeskunde van de Bar-Ilan Universiteit, Professor Ella Been van Ono Academic College, Professor Miriam Belmaker van de Universiteit van Tulsa en Dr. Omry Barzilai van de Israel Antiquities Authority.
Volgens fossiel bewijs en DNA-onderzoek begon de menselijke evolutie ongeveer zes miljoen jaar geleden in Afrika. Ongeveer twee miljoen jaar geleden begonnen oude mensen - bijna, maar nog niet in moderne vorm - vanuit Afrika te migreren en zich over Eurazië te verspreiden, een proces dat bekend staat als de 'Out of Africa'. ‘Ubeidiya, gelegen in de Jordaanvallei nabij de kibboets Beit Zera, is een van de plaatsen waar we archeologisch bewijs hebben voor deze verspreiding.
De prehistorische vindplaats 'Ubeidiya is belangrijk voor archeologische en evolutionaire studies, omdat het een van de weinige plaatsen is waar de overblijfselen van de vroege uittocht van de mens uit Afrika bewaard zijn gebleven. De vindplaats is de op één na oudste archeologische vindplaats buiten Afrika en werd tussen 1960 en 1999 opgegraven door verschillende expedities onder leiding van professor M. Stekelis, professor O. Bar-Yosef en professor E. Tchernov.
Stuk bot van 1,5 miljoen jaar oud. Foto Alon Barash
De vondsten van de vindplaats omvatten een rijke en zeldzame verzameling uitgestorven dierlijke botten en stenen artefacten. Fossiele soorten omvatten sabeltandtijger, mammoeten en een gigantische buffel, naast dieren die tegenwoordig niet in Israël worden gevonden, zoals bavianen, wrattenzwijnen, nijlpaarden, giraffen en jaguars. Stenen en vuurstenen voorwerpen die door oude mensen zijn gemaakt en gebruikt, vertonen gelijkenis met voorwerpen die zijn ontdekt op locaties in Oost-Afrika.
De onderzoekers van links naar rechts: Dr. Omry Barzilai, Y. Merimsky, die de prehistorische vindplaats bij 'Ubeidiya ontdekte, Prof. Miriam Belmaker en Dr. Alon Barash. Foto via Bar Ilan Universiteit.
Onlangs werden de opgravingen in 'Ubeidiya hervat door Belmaker en Barzilai met een subsidie die Belmaker ontving van de Amerikaanse National Science Foundation. Het project maakt gebruik van nieuwe absolute dateringsmethoden om de datering van de site te verfijnen en de paleo-ecologie en het paleo-klimaat van de regio te bestuderen.
Terwijl ze naar de fossielen keek van de site, nu gehuisvest in de National Natural History Collections van de Hebreeuwse Universiteit, ontmoette Belmaker, een paleoantropoloog van de afdeling Antropologie van de Universiteit van Tulsa, een menselijke wervel.
Het bot werd voor het eerst opgegraven in 1966 en werd bestudeerd door Barash en professor Ella Been. Ze identificeerden het als een menselijke lendenwervel, het vroegste fossiele bewijs van oude menselijke resten ontdekt in Israël, ongeveer 1,5 miljoen jaar oud
Volgens Barash, onderzoeker naar menselijke anatomie en evolutie aan de Azrieli-faculteit Geneeskunde van de Bar-Ilan University, is er een voortdurend debat in de literatuur over de vraag of de migratie een eenmalige gebeurtenis was of plaatsvond in verschillende golven. De nieuwe vondst van 'Ubeidiya werpt licht op deze vraag. "Vanwege het verschil in grootte en vorm van de wervel van 'Ubeidiya en die gevonden in de Republiek Georgië, hebben we nu ondubbelzinnig bewijs van de aanwezigheid van twee verschillende verspreidingsgolven."
Dr. Alon Barash van de Azrieli Faculteit der Geneeskunde aan de Bar-Ilan University, Ramat Gan. Foto Alon Barash
Volgens Barzilai, hoofd van de afdeling Archeologisch Onderzoek van de Israel Antiquities Authority, "zijn de stenen en vuurstenen artefacten van 'Ubeidiya, handbijlen gemaakt van basalt, hakgereedschap en vlokken gemaakt van vuursteen, geassocieerd met de vroege Acheulean-cultuur. Eerder, het werd aanvaard dat de stenen werktuigen uit 'Ubeidiya en Dmanisi werden geassocieerd met verschillende culturen - Early Acheulean in 'Ubeidiya en Oldowan in Dmanisi. Na deze nieuwe studie concluderen we dat verschillende menselijke soorten de twee industrieën produceerden. "
Belmaker legde uit dat: "Een van de belangrijkste vragen met betrekking tot de menselijke verspreiding vanuit Afrika waren de ecologische omstandigheden die de verspreiding mogelijk hebben vergemakkelijkt. Eerdere theorieën debatteerden over de vraag of vroege mensen de voorkeur gaven aan een Afrikaanse savanne of een nieuwe, vochtigere boshabitat. Onze nieuwe vondst van verschillende menselijke soorten in Dmanisi en 'Ubeidiya komt overeen met onze bevinding dat de klimaten ook verschilden tussen de twee locaties. 'Ubeidiya is vochtiger en verenigbaar met een mediterraan klimaat, terwijl Dmanisi droger is met savannehabitat. Deze studie toont twee soorten, die elk een ander stenen gereedschapscultuur, wordt ondersteund door het feit dat elke populatie een andere omgeving prefereerde."
"De analyse die we hebben uitgevoerd, laat zien dat de wervel van 'Ubeidiya toebehoorde aan een jonge persoon van 6-12 jaar oud, die lang was voor zijn leeftijd. Als dit kind de volwassenheid had bereikt, zou hij een hoogte van meer dan 180 cm hebben bereikt. Deze oude mens is vergelijkbaar in grootte met andere grote mensachtigen die in Oost-Afrika worden gevonden en verschilt van de kleine mensachtigen die in Georgië leefden", zegt Been, paleoantropoloog aan de Ono Academic College Faculty of Health Professions en een expert in spinale evolutie.
"Het lijkt er dus op dat we in de periode die bekend staat als het Vroeg-Pleistoceen, ten minste twee soorten vroege mensen buiten Afrika kunnen identificeren. Elke migratiegolf was die van verschillende soorten mensen - in uiterlijk en vorm, techniek en traditie van het vervaardigen van stenen werktuigen en de ecologische niche waarin ze leefden", concludeerde Barash.
