15.000 jaar oude basaltstamper. Foto via El-Wad expeditie
Vierenvijftig 15.000 jaar oude basaltstampers zijn ontdekt in een grot in het Carmel-gebied, en bieden ons nu inzicht in de relaties tussen de vroegste gemeenschappen die overgingen naar een zittende levensstijl en hoe ze een nauwe band met hun territorium begonnen te ontwikkelen, heeft onderzoek door Israëlische en Duitse geleerden nu aangetoond.
Het project van de Universiteit van Haifa en de Universiteit van Mainz heeft met succes de bron gevonden van de grondstoffen die door de oude Natufiërs werden gebruikt om gereedschappen te vervaardigen om hun voedsel te verwerken. Het laat zien dat het meeste afkomstig is uit verschillende gebieden tussen de 60 3n 120 km rond het meer van Kinneret, van de el-Wad Terrace-site waar ze werden gevonden.
"Omdat we geen bewijs hebben gevonden van basaltverwerking op de Carmel-site, gingen we ervan uit dat de oude Natufische jager-verzamelaars van de Carmel naar de Kinneret zouden reizen, onder andere om de bewerkte basaltvaten te brengen," zei archeoloog van de Universiteit van Haifa Prof. Danny Rosenberg, een van de auteurs van het artikel dat onlangs is gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Scientific Reports .
Basalt is een bijzonder hard gesteente dat geavanceerde kennis en technologie vereist om te voorkomen dat het breekt wanneer het wordt gesneden.
Opgravingen door de El-Wad expeditie. Foto El-Wad
Natufische gemeenschappen leefden in het gebied in de late epipaleolithische periode, 11.700-15.000 jaar geleden, tijdens de overgang tussen het paleolithische en het neolithische tijdperk, wat tot uiting kwam in hun levensstijl. De Natufiërs waren nog steeds jager-verzamelaars die niet in staat waren om hun voedsel te produceren, en leefden nog steeds in semi-permanente kleine nederzettingen.
Er zijn twee theorieën hoe de el-Wad Natufians naar het Meer van Galilea zouden hebben kunnen reizen.
Stamperfragmenten. Foto El-Wad expeditie
Een theorie zegt dat het mogelijk is dat alleen deskundige steenhouwers naar het gebied gingen reizen, mogelijk van de gelegenheid gebruik makend om onderweg andere objecten uit te wisselen, hoewel onderzoekers dit in het licht van de vele en relatief verre bronnen van grondstoffen geloven dat dit niet erg waarschijnlijk is.
Een andere theorie stelt dat de hele gemeenschap zou gaan, misschien als onderdeel van hun seizoensbewegingen in de regio. De steenhouwtechnologie werd bewaard en doorgegeven aan de leden van de gemeenschap.
De Nahal Meʽarot-grotten (A) met plek opgravingen (B). Foto El-Wad expeditie
Eigenlijk waren de onderzoekers niet verrast om te ontdekken dat deze populaties zo ver zouden reizen. Eerdere studies hadden namelijk al aangetoond dat ze nog grotere afstanden aflegden en een vorm van commerciële relaties onderhielden met regio's die nog verder weg lagen.
Wat hen echter vooral intrigeerde, was dat er gebieden waren waar de Carmel Natufians het basalt veel dichter bij huis hadden kunnen vinden. Ze redeneren dat die lange reizen misschien nodig waren om rivaliserende gemeenschappen te vermijden.
"De komst van een zittend leven sloot naadloos aan bij de opkomst van een vroeg gevoel van bezetenheid", schreven de onderzoekers. “Naarmate groepen meer gehecht raakten aan een bepaalde plek en investeerden in hun directe omgeving, begonnen ze waarschijnlijk vooroordelen over eigendom te cultiveren.
“In deze geest is de Natufische cultuur ook opmerkelijk vanwege de introductie van een nieuw soort geopolitiek: de opkomst van sociaal-territoriale entiteiten, een landschap van min of meer verschillende ruimtelijke eenheden die zijn verbonden met organische groepen, waarschijnlijk van elkaar gescheiden door niet-geclaimde 'bufferzones'”, voegden ze eraan toe. "Als een groep een gebied en zijn hulpbronnen claimt, ontkent het dat ook aan anderen, waardoor een dialectiek van vervreemding en achterdocht in gang wordt gezet."
El-Wad opgravingen. Foto El-Wad expeditie
Volgens Rosenberg is het mogelijk dat de basaltbronnen dichter bij de Carmel onder controle stonden van rivaliserende groepen, waardoor de el-Wad Natufians zo ver reisden als de Kinneret, een gebied dat bijna onbewoond was.
"De overgang van sommige Natufische gemeenschappen naar permanente nederzettingen en vroege vormen van landbouw moet ook hebben geleid tot de ontwikkeling van hun territoriale gevoelens en de verbinding tussen hen en de omgeving van de sites waarin ze leefden hebben versterkt", zei hij.
